Gespannen

Elsbeth is oprichter van deze club, moeder van Keet (18) en Teun (12) en getrouwd met Henno.

Ik was een beetje gespannen voor deze vakantie. Onze laatste (wintersport)vakantie met zijn drietjes was niet geheel soepel verlopen. De beginnend puber zag de skilessen niet zitten, ik had last van hormonen en we zaten elkaar behoorlijk in de weg. Ik vroeg me dan ook af of een actieve surfvakantie met Ripstar het slimste was wat ik had kunnen organiseren. Daar kwam nog bij dat ik een angst voor de zee had ontwikkeld, sinds mijn jongste een paar jaar geleden in de Spaanse badplaats Zarautz uit zee was geplukt door een lifeguard op een jetski.

Mijn hoofd zei dat dit dé manier was om weer vrienden te worden met de golven, mijn lijf zei wat anders toen we op maandagochtend met ons groepje in wetsuit richting zee vertrokken. We waren op zondag aangekomen, hadden onze intrek genomen in de safaritent, kennisgemaakt met de staff van het kamp en met de andere gezinnen en we hoorden wat de groepsindeling voor de surflessen was. Dat ouders en kinderen (als ze wilden) samen in een groepje zaten was mijn eerste opluchting.
‘Ik vind het spannend hoor,’ biechtte ik op aan mijn groepsgenoten toen we naar zee liepen. Teun liep vrolijk naast me en had nergens last van. Hij kneep twee keer in mijn hand (ons familieteken) om me gerust te stellen.

We waren niet de beste van de groep.

Drie dagen hadden we surfles. Nou ja, drie keer 1,5 uur om precies te zijn. We hadden ook vijf dagen kunnen boeken, maar dat durfde ik bij boeking niet aan. We begonnen zonder board met body surfing om de golven te leren kennen. Daarna op het droge om het board te leren kennen. Eenmaal in zee kwam er naast de mentale uitdaging de fysieke bij. We waren niet de beste van de groep (understatement), maar op woensdag viel Teun wel in de prijzen bij de expression session vanwege zijn gekozen gekke outfit.

Na twee dagen was m’n spanning verdwenen. De golven vond ik soms nog wel pittig, maar we bleven vooraan in de zee, dus het was te doen. Belangrijker: het kamp was zoveel meer dan surfen. De surflessen waren te gek (dank aan surfleraren Niels en Tes!), maar Teun’s ogen gingen nog meer stralen toen er gitaren uit de tenten kwamen en hij samen met een paar kampgenoten een band formeerde (de Ripstars!) en er eigen liedjes werden geschreven. Ik ontdekte dat ik wel gedij bij een actieve start van de vakantie. Elke ochtend een yoga-lesje (dank Diona!), daarna surfen, gezamenlijke activiteiten (disco-bingo blijkt leuk te zijn), samen eten; het zorgt ervoor dat je niet gelijk vanuit je werkmodus hoeft terug te schakelen naar de eerste versnelling en ‘verplicht’ relaxed moet zijn. Ik ontdekte dat ontspannen door inspanning mij wel past.

Met weemoed rijden we na een week weg van het Ripstar basecamp. Ik heb al heimwee als we door de slagbomen van de camping rijden. Dat het regent helpt een beetje. Het kan ook zijn dat de weemoed wordt veroorzaakt doordat we op weg zijn naar het vliegveld van Bordeaux om Henno af te zetten. Hij vertrekt voor tien dagen naar Los Angeles voor Keet die daar een wedstrijd heeft. Opnieuw bekruipt mij een lichte spanning. Op naar nieuwe avonturen. Tien dagen alleen kamperen in de camper met Teun. Voer voor een volgend blog 😉