Eerste dag

Michelle is getrouwd met Marcel en moeder van Nova (4) en Amber (8).

Als twee kwispelende honden kijken Marcel en ik naar onze twee meiden. De pasta nog dampend op onze borden. 
‘Nou meiden, vertel, hoe was het?’ begin ik. 
‘Leuk,’ zegt Amber als ze een hap neemt. Nova reageert niet eens. 
‘Wat was er leuk?’ vraagt Marcel. 
‘Weet ik niet, gewoon, alles,’ klinkt het schouderophalend. 
‘Ja maar noém dan eens iets,’ probeer ik en ik kan nog nét een gefrustreerde zucht onderdrukken. 

De hele dag kijk ik al uit naar het moment om ze te vragen naar hun eerste schooldag. Want de school is weer begonnen and I love it. Niet omdat we niet hebben genoten van die heerlijke vakantie, vol lossere regels, iets meer snoep, latere bedtijden en een fantastische reis. Maar gewoon omdat ik zo dol ben op die school en bijna alles wat erbij komt kijken. Maar vooral omdat ik het allemaal zo lief vind. Lief ja, met die lieve kinderen, lieve klaslokalen en lieve tekeningen aan de muren. Het is een onschuldige bubbel waarin ik graag vertoef. Het vervult me met nostalgische gevoelens terwijl ik er gewoon nog rondloop, dusdanig dat ik nu al weet dat mijn dochters zich straks kapot zullen schamen voor mijn gejank bij de groep acht musical.

Wiebelig van ontroering nam ik alles in me op.

Vanochtend brachten we onze meiden -na die ook al zo lieve feestelijke opening van het schooljaar- naar hun klassen. Wiebelig van ontroering nam ik alles in me op. ‘Ik heb last van mijn lenzen,’ had ik tegen Amber gezegd toen ze met gefronste wenkbrauwen naar mijn natte ogen keek. 

Vervolgens heb ik de hele dag mijn collega’s lastig gevallen met verhalen over kleuter Nova die onwennig in de kring had gezeten en coole groep zesser Amber die ik nog nét een kus mocht geven bij het afscheid. Het zat de hele dag in mijn hoofd en ik was dan ook mega nieuwsgierig hoe ze hun eerste dag hadden beleefd en kon niet wachten ze dit te vragen. Maar kennelijk hebben ze geen trek in een verhoor van hun vader en emo-moeder. 

‘I think she is tired’ fluister ik.

‘Is je nieuwe meester aardig? Wat hebben jullie allemaal geleerd? En wat vonden je vriendinnen ervan?’ ratel ik verder zonder reactie. 
‘I think she is tired’ fluister ik tegen Marcel. 
‘Ik denk het niet,’ reageert ze ad rem. 
‘Oh je luistert wel.’ 

Na haar rollende ogen en een ‘laat haar maar’-blik van Marcel richt ik me tot haar zusje. 
En jij Nova? Welke spelletjes heb je allemaal gedaan? 
‘Nee Mama!’ roept ze en ik besluit deze kansloze missie voor nu te staken. 

Alle lieve schooldingen heb ik gemist, maar die dagelijkse ondervraging was ik even vergeten. Toch voel ik hier nu zelfs enige ontroering. Maar vraag het me over een paar weken nog eens.