Normaal reageert ze chagrijnig als ik haar ophaal. Dan laat ze haar schouders theatraal hangen, vergezeld van een uit de tenen komend ‘nouhouououou’ om vervolgens te grommen dat ik eerst haar broertje moet ophalen.
Deze keer niet. Lieve staat me glunderend op te wachten, in haar handen een rood plastic emmertje, met in het midden een plantje met één minuscule aardbei eraan. Haar grote vriend Kris staat ernaast.
“Kijk! Deze heb ik gevonden! Hij stond daar in de hoek! Mag ik ‘m thuis planten? En dat ik dan de aardbei op kan eten? Met Kris?”
Dat mag.
Terwijl ik Pepijn ophaal wordt de aardbeienplant overgezet in een ander potje zodat-ie mee kan. In de auto houdt ze het lege bonenblikje met het fragiele plantje zorgvuldig tussen haar benen en mijn eeuwige roep ‘met twee handjes vasthouden!’ lijkt ineens post te hebben gevat.
Thuis wordt opa gebeld, want die weet hoe je voor plantjes moet zorgen.
“Hoi opa, met Lieve. Ik heb een aardbeienplant hoeveel water moet ik die geven?”
Ze luistert geconcentreerd naar zijn antwoord. Opa wil ook graag weten of Lieve een fijn weekend had, maar daar belde ze niet voor. “Dank je wel!” zegt ze snel en geeft de telefoon weer aan mij.
Met papa zoekt ze een mooi plekje in de tuin en dan begint het zorgvuldig overpotten van de aardbeienplant. Met een grotemensentuinschep steekt ze het plantje uit het blikje en laat het langzaam in een kuiltje in de grond zakken. Haar vingertoppen drukken de losse aarde aan rondom het dunne steeltje.
Ik sta vertederd te kijken naar het tafereel. Zo zorgzaam, zo serieus. Haar plantje. Ik hoop dat de aardbei met rust gelaten wordt door de vogels. Ik zie voor me hoe Kris hier straks komt spelen en ze dan beiden zo’n halve aardbei voor hun neus hebben liggen. Hoe ze er hun tong tegen leggen, er een piepklein hapje van nemen, zeggen dat-ie echt heel lekker zoet is.
Ze kijkt nog eens goed. Het plantje staat een beetje scheef. Ze trekt ‘m uit de grond. De aardbeienplant blijkt alleen een steel te hebben. De wortels zijn achtergebleven in de tuin van de bso.
Geen reacties