Dierenvriendin

Michelle is getrouwd met Marcel en moeder van Nova (4) en Amber (bijna 9!).

‘Eten ze hier honden?’ vraagt Amber verschrikt. Op dit soort momenten baal ik dat ze Engels verstaat, want ik had gehoopt dat ze het gesprek tussen Marcel en de taxichauffeur over de plaatselijke cultuur niet had gehoord. Ergens wist ik wel dat het eten van honden een gebruik is hier in dit afgelegen deel van Indonesië, maar eigenlijk had ik dat een beetje verdrongen. Want ook ik krijg hier de rillingen van. Het kost me daarom de grootste moeite om Amber zo nuchter mogelijk uit te leggen dat het eten van honden niet anders is dan het eten van kippen, koeien of varkens. Maar het is geen verrassing dat ze vanaf dit moment vegetarisch wil gaan eten.

Stoer ja, maar toch ook gevoelig.

Onze Amber is een echte dierenvriendin. Dol op alle beesten in haar omgeving en voor geen enkel dier bang. Op school wordt ze altijd geroepen als iedereen gillend van angst op de stoelen staat bij de aanblik van een spin of insect, die zij dan liefdevol in haar handen naar buiten brengt. Stoer ja, maar toch ook gevoelig. Want als diezelfde schepsels doodgemaakt worden kan ze daar niet van slapen. Zo was ze laatst intens verdrietig omdat kinderen op het schoolplein naaktslakken hadden doodgetrapt. En het gebeurt ook nog wel eens dat ze met tranen in haar ogen naar de foto van onze vier jaar geleden overleden kat kijkt.

Maar ze komt ook thuis met egels of lieveheersbeestjes die om verschillende redenen verzorgd moeten worden, want haar gevoeligheid maakt haar ook empathisch, en niet alleen als het dieren betreft. ‘Mama, als ik jarig ben wil ik ook wat maken voor de kinderen die bepaalde dingen niet mogen eten, want die worden altijd overgeslagen en dat vind ik zo zielig,’ zei ze laatst. 

De rest van de rit tuurt ze met grote ogen uit het raam.

‘Gaan ze Jimbo ook opeten dan?’ klinkt het op de achterbank verdrietig over de puppy die ze vanochtend nog uitgebreid had geknuffeld. Dat weet ik niet lieverd, zeg ik haar eerlijk. De rest van de rit tuurt ze met grote ogen uit het raam. Ik kijk naar mijn lieve meid en denk aan alle wrede dierendingen die haar nog verdrietig gaan maken. Wat heb ik met haar te doen. En ook al vind ik het ontzettend sneu, heb ik liever dit dan dat het haar níet zou raken.