De pet

Soms krijg ik een mail die ik graag met jullie deel in de rubriek in de mailbox. Deze keer een blog van Carolien.

Twee glinsterende ogen achter een brilletje kijken me aan. We zijn een pet voor mijn man aan het kopen en als grapje zet ik mijn zesjarige zoon er ook één op. “Deze wil ik,” zegt hij. “Dan lijk ik op papa en opa.”   

Trots draagt hij elke dag zijn pet. Naar school, naar de winkel en zelfs naar bed. Elke avond gaat het ding mee naar boven en wordt het op de groene stoel naast zijn bed gelegd. De volgende morgen komt hij in pyjama, mét pet op zijn blije hoofd naar beneden.
Tot vanmorgen. Hij staat met zijn schoenen en jas al aan. Zijn rugtas op zijn rug. Maar niks op zijn hoofd.

Ik doe mijn pet niet op naar school

“Ik doe mijn pet niet op naar school.” Mijn wenkbrauwen schieten omhoog.
“Sommige jongens zeggen dat ik op een oud opaatje lijk.” Terwijl hij dit zegt zie ik onzekerheid op zijn gezicht, zijn ogen staan verdrietig. Ik kijk op de klok die aangeeft dat we moeten opschieten, maar besluit dat dit onderwerp te belangrijk is om voorbij te laten gaan. Dan maar te laat op school.  

Hijzelf had er gelukkig niets van meegekregen, maar mijn familie vindt de pet ook niets. Je laat toch je kind niet met zo’n pet oplopen? Hij ziet eruit als een oud mannetje. Mijn tegenwerpingen dat hij op Kruimeltje lijkt en het hem fantastisch staat, worden niet gehoord. Blijkbaar is net iets buiten de lijntjes kleuren en doen waar je zelf blij van wordt iets wat niet vanzelfsprekend is in mijn familie. 

Nog steeds staan we bepakt en bezakt voor de schoenenkast. Hij kijkt naar me op. Ik zak door mijn knieën en geeft hem een stevige knuffel. “Ben je zelf nog steeds blij met je pet? Dan moet je hem opzetten en de andere jongens op school laten praten.” 
Ik zie hem heen en weer wippen op zijn benen. Dan neemt hij zijn besluit. Hij rent naar binnen, pakt zijn pet en zet hem op zijn hoofd. Mijn glimlach gaat die ochtend niet meer van mijn gezicht.

Wie is Carolien?

Carolien is moeder van drie kinderen van 9, 7 en 6. Carolien: ‘Schrijven deed ik vroeger graag. Helaas ben ik dat in de loop van de tijd vergeten. Nu ben ik het schrijven aan het herontdekken en vind ik het erg leuk dat deze blog gepubliceerd wordt.  Deze foto is van mijn zoon en mij samen. Met pet, want hij draagt de pet nog steeds met heel veel plezier!‘