Hoera! Pepijn is één jaar!
We vieren het niet te groots, alleen de directe familie komt. Die bestaat al uit zes tantes en zes opa’s en oma’s, dat vind ik wel genoeg.
Zelfgeknutselde uitnodigingen zijn niet aan mij besteed, de genodigden moeten het doen met een whatsappje. Mijn creativiteit reikt niet verder dan het toevoegen van wat feestelijke emoticons. De taart, de ballon, het cadeau en die gekke ontploffende toeter. Vrijwel direct krijg ik de vraag terug of Pepijn nog wensen heeft.
“Heb je nog wensen?” vraag ik aan Pepijn, die naast me in de kinderstoel hard smakkend een stukje peer zit te eten. Op dit moment is zijn enige wens nóg een stukje peer.
Ik denk na over de vraag. Ik zie de bergen speelgoed die we thuis al hebben liggen voor me: bakken duplo, een verkleedkist vol verkleedkleren, poppen, een poppenhuis, een keukentje met een inventaris die uitgebreider is dan de hele keukenafdeling van de Ikea en nog een kist met dingen als de blokkenstoof, een trommeltje, trekhond, puzzels en noem maar op. Wat valt er nog te wensen?
Ik open de laptop en typ op Google ‘cadeau kind één jaar’ in. In 0,36 seconden heeft de zoekmachine ‘ongeveer 660.000 resultaten’ gevonden. Ik scroll langs bergen schreeuwend plastic en hippe loopfietsen.
Een gevoel van schaamte overvalt me. Zit ik nu serieus cadeaus te googelen? Als ik het niet kan bedenken, dan moet ik het toch niet willen hebben?
Toch houdt het me bezig. Ik heb te doen met het lot van de tweede: dat hij alleen maar speelgoed heeft dat eerst van zijn grote zus is geweest, maar ik vind het ook niet nodig om een tweede loopkar aan te schaffen.
Ik besluit uiteindelijk om drie dingen op Pepijns lijstje te zetten: prentenboeken, kleertjes en houten speelgoed. Daar heb je nooit genoeg van.
“Slim!” zegt mijn zusje, als ik op Pepijns verjaardag alle mooie, nieuwe kleren uitpak die de tantes voor hem hebben gekocht. “Bij speelgoed heb ik nooit het gevoel gehad dat het afgedankt was, maar bij kleren is het wel fijn om ook nieuwe kleren te hebben, in plaats van alleen maar die van je grote zus.”
Pepijn zelf kan het allemaal niet zo veel schelen. Die vraagt zich alleen af of hij nog een peer krijgt.
Geen reacties