Brief aan Máxima

Lieve Máxima,

Gisteren was je man jarig, gefeliciteerd nog. Ik denk dat mijn jaarlijkse ergernis van slordig opgevouwen slingers je bespaard is gebleven. Al zou ik het je ook gunnen. Dat je de verjaardag van je man gewoon kunt vieren zoals iedereen dat doet.

Je wekker ging vast vroeg. Zwolle ligt nou niet bepaald om de hoek van Wassenaar. Kon je nog met je dochters ontbijt op bed maken? Heb je samen sinaasappels uitgeperst en warme croissantjes naar het grote bed gebracht? Wat zou het heerlijk zijn om met z’n vijven in het kingsize bed te blijven liggen om cadeautjes uit te pakken. Hoewel het vinden van een cadeautje me niet makkelijk lijkt. Ik vind het al moeilijk om iets te bedenken wat mijn lief nog niet heeft, maar wat koop je voor een koning? Die heeft echt alles al. Behalve dan een belastingadviseur, maar zie die maar eens in te pakken.

De weersvoorspellingen waren niet al te best, maar jij kunt er niet voor kiezen om lekker thuis te blijven hangen in pyjama en een hele doos oranje tompoezen achter elkaar op te eten. Had je niet liever je ochtend op zolder doorgebracht? Op zoek naar een bananendoos vol met afgedankt speelgoed en uitgelezen boeken om met je kinderen te verkopen op de vrijmarkt. En dat jij na tien minuten nog alleen achtergebleven bent op het kleedje en je dochters ergens in een ton vol krantensnippers staan te grabbelen. Je zult nooit weten hoe het is om een vlaggetje te schminken op een glunderend snoetje. Met goedkope staafjes schmink die na het eerste rode streepje al doormidden breken zodat je de rest van de vlaggetjes met een half schminkstaafje probeert af te maken terwijl je ‘m voelt smelten tussen je duim en wijsvinger.

Maar wat zagen jullie er stralend uit. Alle activiteiten werden even enthousiast meegedaan. Je dochters spraken voor het eerst voor de camera, dat kwam zelfs op het achtuurjournaal. Wat zul je trots op ze zijn. Mijn dochter vindt verjaardagen spannend waarbij er een kring mensen zich naar haar buigt. Op de verjaardag van jouw man buigt een heel lánd zich over jouw dochters heen. En kijk ze eens zelfverzekerd zwaaien en handen geven.

Ben je bang geweest? Hoe voel je je als moeder, als er zo veel beveiliging om je gezin heen loopt? Ik moet er niet aan denken. “We leven in moeilijke tijden,” zei je man. Hoe kun je een relaxte moeder blijven als het hele land kijkt en er mensen zijn die niet het beste met jullie voor hebben? Jullie zagen er gelukkig niet uit alsof het een zware beproeving was, maar het kan niet anders of je moet af en toe gewenst hebben dat je daar niet stond. Het is zo leuk om zelf op de vrijmarkt rond te lopen en zelfgemaakte, oranjegeglazuurde cupcakes te eten en 50 cent in de hoed van een enthousiast valsspelende trompettist te gooien.

Ik hoop dat jullie morgen de verjaardag nog eens over doen. Dat jullie lachen om al die gekke mensen met oranje pruiken en brillen die je gisteren hebt gezien. Dat je meiden dan hun cadeautjes kunnen geven terwijl jullie lekker lang in bed blijven liggen. In een kasteel van kussens. Dat je van tevoren al wat oranje tompoezen had ingeslagen en je die nu kunt opeten terwijl de room over je kin loopt en het glazuur een oranje puntje op je neus achter laat. En niemand die het ziet.

Liefs,

Sanne