Bijzondere bril

‘Ik zal thuis even jouw snelbinders halen en dan zet ik ze voor je op je fiets.’

‘Maar opa, als je ze dan vergeet? Ga je dan nog een keer terug naar huis?’

‘Ik ga ze nu halen.’

‘Maar opa, als je dan terugkomt en je bent ze vergeten, ga je dan nog een keer terug naar jouw huis om ze te halen?’

‘Ja, dat zal ik dan doen.’

Mijn ogen dwalen af naar de klok die aangeeft dat het nog te vroeg is voor een glas wijn. Ik kijk mijn vader aan en we glimlachen naar elkaar. Zonder woorden delen wij dezelfde gedachte. En dat bevestigen we met het glimlachje naar elkaar.

‘Mijn gezicht was eerst blij, maar zien jullie dat mijn gezicht nu verdrietig wordt? Jullie lachen mij zeker uit.’

Het bergje mens onder de deken op de vaste positie op de bank maakt geluid. Hij bekijkt onze glimlachen naar elkaar van een afstand en heeft daarover duidelijk een andere interpretatie gevormd.

‘Wij lachen jou niet uit.’

‘Punt,’ zeg ik mompelend tegen mezelf. Soms ben ik geneigd een boekwerk aan tekst en uitleg te geven om het voor hem duidelijker te laten zijn, maar moet ik mezelf hardop coachen in het kort en bondig communiceren met dit prachtig mensje met op zijn neus een bijzondere bril. Geen roze bril, maar een bijzondere bril. Een soms ook ietwat ingewikkelde bril.

‘We eten vandaag wat later,’ deel ik mee terwijl opa de snelbinders thuis haalt (hopelijk vergeet ie ze niet).

‘Wat is dat, later? Dan heb ik nog nooit gegeten, ik lust geen later.’

‘Opnieuw. *maakt terugspoelgeluid* Ik ga nu koken. Als de wijzer dáár staat gaan we eten.’

‘Oké,’ hoor ik hem tevreden zeggen.

Ik zie de poort open zwaaien en er komt een elektrische fiets binnengerold met daarop mijn vader. Twee ongeduldige ogen draaien vanaf de bank direct richting de zojuist binnengereden held.

‘En? Ben je ze vergeten?’ klinkt er uit het mondje dat zich onder die ongeduldige ogen bevindt.

‘Natuurlijk niet,’ zegt opa met de snelbinders zwaaiend in zijn hand. Samen lopen ze naar de fiets en monteren de dingen.

‘Eet je mee pap?’ vraag ik. ‘We eten later. Lust je dat?’

Papa lacht. Hij heeft daarnet thuis volgens mij zijn bijzondere bril ook opgezet.