Bijkomen

Marloes is moeder van Willem (8 jaar) en Guusje (5 jaar) en blogt over haar rommelige en drukke leven.

In mijn hoofd herhaal ik mijn mantra: Nog drie dagen. Nog drie dagen en dan kunnen we gelukkig weer terug in het ritme. Mijn vijfjarige kruipt namelijk boos en brullend onder de poortjes van de supermarkt door. Snel druk ik het mandje in de handen van mijn oudste, die zo geen kans krijgt om te protesteren.

Vanuit mijn ooghoek voel ik de blikken van de andere klanten in mijn rug en natuurlijk kom ik klem te zitten tussen de poortjes. Ondertussen is mijn dochter een andere winkel in gelopen. ‘En nou meekomen,’ sis ik, als ik haar iets minder gentle dan ik zou willen bij haar arm grijp. Alsjeblieft, laat dit werken.

Alleen de plek weerhoudt me ervan niet te gaan janken

Tot mijn opluchting loopt ze met me mee. ‘Maar ik wil een hotdog van de HEMA, geen gewóón brood,’ jammert ze. Mijn oudste voegt er nog een sfeerverhogend schepje bovenop door met haar in discussie te gaan, en alleen de plek weerhoudt me ervan om niet jankend op de grond te gaan liggen.

Een uur later is het alsof de storm is gaan liggen. We hebben alle drie geluncht mét “gewoon” brood en ze wurmt haar koude handjes onder mijn jas terwijl ze achterop de fiets zit. Haar broer is bij een vriendje afgezet en voor het eerst in bijna twee weken ben ik even alleen met haar. Misschien had zij daar net zo veel behoefte aan als ik?

Ze kiest een van haar favoriete musea in de stad. Ondanks de drukte weet ze precies de weg. Rustig loop ik achter haar aan terwijl ze kijkt, kletst en verwondert. Van die driftbui is niets meer te merken. Ze is weer het zonnetje dat ik ken.

Zelf kom ik ook bij. Met één kind op stap zijn voelt als een luxe. Geen compromissen, geen strijd om aandacht en vooral: géén gekibbel. Ik ben op slag een relaxtere moeder. Dat neem ik alvast mee als tip voor de volgende vakantie, want deze is nu echt bijna voorbij (yay!).