Lees, Zwanger

Aandacht

‘Ik nodig jullie graag allemaal uit voor de nieuwjaarsborrel. Alleen de zestig liter champagne die we hebben ingeslagen is natuurlijk niet voor jou bedoeld, haha.’ Ik lig op mijn yogamatje en de eigenaar van de sportschool onderbreekt de les voor deze belangrijke mededeling. Het is zondagochtend 9.00 uur en alle ogen in de zaal zijn op mijn nog slaapdronken en zwangere lijf gericht. Ik lach schaapachtig en zoek tevergeefs naar het gat in de grond dat ze vroeger bij Geef Nooit Op hadden. Daar sprong je in en dan kwam je grootste droom uit. Onzichtbaar zijn, dat is het enige wat ik nu zou wensen.

Mijn buik lijkt de laatste tijd met de dag te groeien. Dat wordt niet alleen duidelijk door hoe uiterst charmant ik tegenwoordig van de bank opsta (lees: ik beweeg eerst mijn knieën uit elkaar, zet vervolgens mijn hand op de leuning en duw mezelf omhoog, om vervolgens naast een diepe zucht een gevoel van overwinning op te voelen komen) of hoe ik mijn veters strik (niet voorover richting je voeten buigend maar je rechtervoet over je linkerknie gooiend en vice versa). Ik besef het vooral door anderen.

Waar ik ook kom, er is altijd wel iemand die een opmerking maakt over de grootte van mijn buik of mijn zwangerschap. Dat is superleuk en lief, want iedereen is zo betrokken en geïnteresseerd, maar ik vind het ook ongemakkelijk om constant in het middelpunt van de belangstelling te staan. Omdat ik me tegen alle complimenten in vaker een volgevreten walrus dan ‘zo mooi zwanger’ voel. Ik als de dood ben dat ik zo’n type word dat ‘alleen nog maar over de baby kan praten’ en eerlijk antwoord geven op de vraag ‘hoe gaat het met je’ best ingewikkeld is als dat door de ronddansende hormonen per minuut verschilt.

Wanneer ik tegen Joost grap dat hij nog wel mag genieten van mijn onverdeelde aandacht omdat hij die straks moet delen, realiseer ik me dat dat andersom ook het geval is. Na de bevalling neemt alle interesse in mij waarschijnlijk net zo snel af als mijn omvang nu toeneemt. Gerritje speelt dan de hoofdrol.

Daarom geniet ik sindsdien driedubbel als tijdens de yogales vijftien mannen en vrouwen speciaal voor mij in de happy baby pose liggen. Als iemand vraagt hoe het gaat pak ik mijn moment. Ik doe uitgebreid verslag van het gelukzalige gevoel dat me overvalt als ik ’s ochtends door koprollen in mijn buik wakker word, maar ik biecht ook op dat ik me regelmatig afvraag of ik wel geschikt ben als moeder. Nog 2,5 maand draait het om mij. Daarna geef ik het stokje met liefde over.

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

1 Reactie

  • Reageer 9 zwangerschapscadeaus die écht leuk zijn om te krijgen – Club van relaxte moeders 23 oktober 2017 at 13:43

    […] ik wereldkundig had gemaakt dat ik zwanger was, werd ik bedolven onder de aandacht én cadeaus. Zo lief! Omdat ik zelf wel wat tijd nodig had om te wennen aan het idee dat ik moeder […]

  • Laat je reactie achter