Verliefd op de ski-juf

“Weet je mama,” zegt hij als hij zijn ogen open doet, “Juf Rachelle kan ook heel lief kijken.” Normaal is het eerste wat hij zegt op een dag iets in de trant van: “Mama, de heks van Lego Dimensions moet toch Batman verslaan?” of “Wist je dat Skylanders….”, maar sinds deze week is hij smoorverliefd op zijn ski-juf en is zij het eerste waar hij aan denkt ’s ochtends.

De liefde bloeide op toen hij haar zeven dagen geleden leerde kennen bij de welkomstbijeenkomst van Family Jam. Alle kinderen werden in groepjes gedeeld: Teun bij de mini’s van juf Rachelle, Keet en ons vriendje Boet bij snowboardleraar Björn.

Zij was het die hem door de eerste les trok. Hij was die ochtend niet in goede doen.
“Mama, ik voel me écht niet lekker.”
“Dat snap ik mannetje, het is ook spannend zo’n eerste skiles, dat geeft niet.”
Tergend traag liep hij de weg naar de skiles. Met mijn eigen ski’s in mijn ene hand en zijn skietjes in de andere zeulde ik met hem mee. Eenmaal op het kinderweitje met veertig andere zenuwachtige kinderen en ouders herkende hij haar direct. “Nee mama, daar is juf Rachelle,” zei hij toen ik bij de verkeerde juf ging staan.

We dansten met zijn allen op het Family Jam-warming-up-liedje dat de rest van de week niet meer uit ons hoofd ging, ik hielp hem in zijn skietjes en toen liet ik hem achter bij de juf. Achteraf gezien moet het de periode van de maand zijn geweest. Of de stress die nog in mijn lijf zat van de afgelopen maanden hard werken, maar toen ik hem alleen achterliet, rolden de tranen over mijn wangen en was ik blij dat ik een zonnebril op had. “Wat is er dan?” vroeg Henno.
“Ik weet het niet,” snotter ik. “Ik moet er gewoon om huilen.”

Maar dat was dag één. Toen Teun na de lunch zijn reeds opgegeten hotdog deels in zijn kraag en deels op het tapijt van het restaurant spuugde, bleek dat hij toch echt een beetje ziek was. De ochtenden erna ging hij steeds enthousiaster naar de lessen en kregen wij zowaar routine in het dagelijkse neem-jij-de-ski’s-mee-, staan-zijn-schoenen-in-het-skihok-, heb-jij-de-zonnebrand-muts-skibrillen-, vergeet-je-telefoon-niet- en waar-zijn-mijn-hanschoenen-ritueel.

Man, wat werd het daarna fijn, deze eerste wintersportvakantie met zijn viertjes. Henno en ik bedwongen iedere ochtend samen met vriend Arjan de pistes van Tignes. De werkspoken in mijn hoofd werden iedere dag iets stiller, onze gezichten bruiner en mijn snowboardskills weer beter. Op dag vier voelde ik me de koningin van de piste. De middagen wisselden we elkaar af: ik deed na de lunch nog even een piste met Keet en ging daarna met Teun naar het zwembad (met bubbelbad) in ons appartementencomplex. Henno en Keet pakten dan nog de hoogste toppen tot de liften dicht gingen.

De liefde voor juf Rachelle bleef groeien gedurende de week. Tijdens de minidisco op woensdag kon Teun zijn ogen niet geloven toen hij haar in verleidelijk piratenmeisjes-outfit zag in plaats van in haar dikke skipak. In zijn Mario Bros-outfit staarde hij haar bewonderend aan en keurde zijn leeftijdgenotes (zo’n beetje allemaal in Elza-jurk) geen blik waardig.

Op donderdag overhandigde Rachelle Teun zijn eerste medaille en skidiploma, die hij met een trots “yes!’ ontving. ’s Avonds bij de gezamenlijke raclette-avond stortte hij zich in haar armen voordat hij naar bed moest en op vrijdag zat hij smachtend onderaan de piste te wachten tot ze op het terras zou komen. Zodat ze nog samen op de foto konden. Maar Rachelle bleek al naar het hotel om haar koffers te pakken. Gelukkig regelde reisorganisator Sylvia een date voor hem in de lobby van het appartementencomplex.

Terwijl we dus maar terug liepen naar het appartement babbelde Teun verder: “Als juf Rachelle in de problemen komt, dan zal ik haar altijd helpen.” En: “Ik ben zoooo verliefd op juf Rachelle, dat ik hartjes in mijn ogen heb.”

En dan is het – veel te snel naar onze zin – tijd om weer terug naar huis te gaan. We staan onze laatste spullen in de auto in te laden als Sylvia van Family Jam de stoep op komt. “Is het nog gelukt met de foto?” vraagt ze. Teun laat hem trots zien.

“Als we volgend jaar weer gaan skiën dan wil ik weer met juf Rachelle,” zegt Teun tegen Sylvia. “Dat ga ik regelen,” zegt zij. Ik heb zomaar het vermoeden dat dit niet onze laatste wintersport in de meivakantie in Tignes was.

Ps. Begin dit jaar kreeg ik na een oproep op Facebook meer dan zestig tips van jullie voor wintersport met kleuter. Daar schreef ik toen dit blog over. Vooral de goede voorbereiding met de les vooraf (dank Nathalie!) en filmpjes over skiën kijken waren heel zinvol. Iemand gaf ook de tip een checklist te maken voor de ochtend. Van wat je allemaal mee moet nemen naar de piste. Die tip ga ik zeker volgend jaar opvolgen 😉

 Ps2. En dan ga ik me nu maar overgeven aan de zomer!