Verhuizen

Els ging vorige week verhuizen. Peuterdochter Fleur had het er moeilijk mee. Ze zouden haar toch wel meenemen? Els schreef er dit verhaaltje over.

Een maand of vijf geleden en niet ver hier vandaan,
zag dikke ikke op een dag een heel mooi huisje staan.
Een bod en toen een tegenbod, frustraties hier en daar.
Toen mijn vliezen braken, belde de makelaar:

“Uw bod is afgewezen, dat was wel te voorspellen.”
Zwangere ik schoot uit mijn slof “KON JE NIET MET GOED NIEUWS BELLEN?”
Frank zei: “laat nou even, hij is de makelaar,
schat, don’t shoot the messenger, krijg eerst die baby maar!”

Een bevalling en vijf maanden later is het toch ons huis.
Voor die arme kleine Fleur voelt het alleen nog lange niet als thuis.
Gelukkig kwamen de superhelden, het klussenlegioen,
want doe-het-zelf betekent niet, dat je alles zelf moet doen!

Fleur vindt het maar ‘eng’ hier in dit huis, spannend en ook raar.
Verlatingsangst, te veel te zien, vergeet dat slapen maar.
Zouden al die superhelden er samen wel in slagen,
om Fleur gerust te stellen in deze chaotische dagen?

Op maandag kwam held opa Luuk, hij keek eens in het rond
en voordat ik het wist lag het behang al op de grond.
“O, o” zei Fleur, en duwde het weer terug op de muur.
Het werd voor haar niet makkelijker, dit hele avontuur.

Op dinsdag kwam held opa Jaap, een daverend geluid,
een hoop lawaai, toen viel de hele muur er tussenuit.
“O, o” zei Fleur, “oo, oooh!”, wijzend naar de berg puin
“Kijk,” zeg ik tegen haar, “we hebben een zandbak in de tuin.”

Op woensdag met held Thomas, was de chaos echt compleet.
“O, o” zei Fleur, toen Thomas bijna van de ladder gleed.
Hij veegt de verf af aan zijn broek, een hele schok voor Fleur.
Maar zeg wat had je dan verwacht, van een beroepsmonteur.

Held Mieke van de donderdag schiep orde in de zooi.
Toen werd ons huis eindelijk een heel klein beetje mooi!
“Wauw”, zei Fleur en wees trots naar het behang,
deze superheldenkracht maakte haar een stukje minder bang.

Een broer voor de vloer, een buur voor de muur, vrijdag werd alles versneld.
Fleur roept wel wauw, maar is toch nog niet gerustgesteld.
“Nog één nachtje slapen, schat, dan gaan we echt verhuizen,”
naar dat droomhuis met die woonkeuken (en die lelijke plavuizen).

Els Dillerop

Els is moeder van Fleur (2) en Elfi (0) en getrouwd met Frank. Naast moeder is ze docent Frans, vertaler en tekstschrijver.