Studiedag

Marloes is moeder van Willem (5 jaar) en Guusje (3 jaar) en blogt over haar rommelige en drukke leven.

Nog half in slaap trek ik de wc door als mijn oog valt op de schoolkalender. Ik knipper nog een keer en zie dat het echt waar is… Studiedag, verdomme! Ik wilde vandaag die enorme berg was vouwen, een artikel schrijven en de kasten uitmesten, maar nu zit ik met mijn bijna zesjarige “opgescheept”. In mijn hoofd schuif ik mijn taakjes op naar later deze week, want op zo’n vrije dag moeten we natuurlijk wel samen wat leuks gaan doen, vind ik.

‘Wat zullen we vandaag gaan doen?’, vraag ik hem als we zijn zusje naar het kinderdagverblijf hebben gebracht. ‘Heb je zin om naar een museum te gaan?’ Hij knikt langzaam en ik vertel welke opties we hebben in de stad. Na eindeloos wikken en wegen hakt hij de knoop door en gaan we voor de mummies en de sarcofagen. De berg was laten we achter, mijn deadline stel ik uit en we springen op de fiets naar het Oudheden museum.

Ik voel me helemaal trots de verantwoorde moeder

Enthousiast beginnen we aan een speurtocht langs een tempel, mummiekisten en hiërogliefen. Ik voel me helemaal trots de verantwoorde moeder als een ouder echtpaar vriendelijk naar me knikt terwijl ik mijn zoon iets vertel over Anubis. Wát een welbestede studiedag!

 ‘SAAAAAAAAAAI!!!! Gaan we al naar huis?’ Abrupt laat Willem zich achterovervallen en midden in de hal blijft hij liggen. In mijn ooghoek zie ik het oudere echtpaar kijken naar het tafereel op de grond. Ik zucht en ga naast hem op de grond zitten.

Mijn verwoede pogingen om hem te overtuigen om nog een blik in de prehistorie te werpen of een kijkje te nemen bij de Romeinen, zijn tevergeefs. Hem verleiden tot een pannenkoekenlunch in de stad blijkt onbegonnen werk. ‘Ik wil gewoon naar huis!’

Je hoeft niet altijd “iets leuks” te doen

Thuis smeer ik op verzoek twee boterhammen met pindakaas. ‘Maar wat wil je dán doen vandaag? Je hebt de hele dag vrij!’ Een diepe zucht volgt. ‘Ik wil gewoon met mijn Star Wars Lego spelen en gamen.’ Hij staat op van tafel en loopt met zijn bord naar de keuken. ‘Zullen we anders samen een spelletje doen?’, probeer ik nog.

‘Mahaaam! Laat me gewoon even zélf spelen. Ik heb vrij vandaag!’ En terwijl mijn zoon in stilte met zijn Lego speelt vouw ik de was, haal ik tóch nog die deadline en maak ik een notitie in mijn hoofd: je hóéft niet altijd “iets leuks” te doen, relax.