Elsbeth is oprichter van deze club, moeder van Keet (20) en Teun (14) en getrouwd met Henno.
‘Het is echt fantastisch!’ Mijn kakelversie veertienjarige kijkt me met grote ogen aan terwijl we achter andere mensen aan naar de foyer van de theaterhangaar schuifelen. Ik ben blij dat er een pauze is, want ik heb echt behoefte om stoom af te blazen na de eerste helft van de musical Soldaat van Oranje. Al vanaf scene één greep de voorstelling me naar de strot. En liet me niet meer los.
Een paar weken geleden, een dag voordat we op vakantie gingen, kreeg ik een persbericht binnen over de vernieuwde versie van Soldaat van Oranje. Met mijn hoofd al bijna in Frankrijk, en een pré-vakantie-to-do-lijst die bijna helemaal afgevinkt was, had ik nog net de helderheid van geest om te reageren. Want met een musicalliefhebbende zoon in huis, zag ik de kans schoon om Neerlands bekendste musical toch eens te gaan bekijken. Dus probeerde ik op de valreep van onze vakantie nog snel kaarten te regelen.
Ik speur met mijn ogen de foyer af naar mijn gezelschap
En zo sta ik nu met een flesje Fanta in mijn hand bij te komen van de eerste helft. Ik speur met mijn ogen de foyer af naar mijn gezelschap. We zijn hier in totaal met zijn tienen. Vijf moeders, vijf tieners. Ik mocht namelijk naast onze eigen kaartjes nog acht kaarten weggeven. In de pauze zie ik Iris en Janneke en hun elf- en twaalfjarige dochters niet meer. Terwijl mijn tiener nog vol enthousiasme alle indrukken aan het verwerken is, vraag ik me toch een tikje bezorgd af of het niet too much was voor die twee meiden. Want hoewel de musical vrolijk begint op een studentenfeest – daags voor het begin van de oorlog – wordt de sfeer al snel grimmig, komen de jonge studenten in rap tempo tegenover elkaar te staan en duur het niet lang voordat de eerste van de studievrienden wordt gefusilleerd in de duinen.
Niet alleen het waargebeurde oorlogsverhaal is indrukwekkend, de hele setting is dat. Als publiek zit je in een zaal die draait. Het decor is in 360° om de tribune heen gebouwd en wordt afgeschermd door bewegende panelen. Zo draai je van scène naar scène, terwijl schuivende schermen de nieuwe set in beeld laten komen en de vorige aan het zicht onttrekken. De decors van iedere scene zijn fantastisch, maar dat er écht water is om de zee na te bootsen en dat de personages opeens buiten bij een vliegtuig staan is echt mindblowing.
Gerustgesteld neem ik weer plaats in het rode pluche
Een beetje bijgekomen lopen we weer naar binnen voor deel twee. Aldaar gelukkig ook een blije Janneke en Iris met vrolijke dochters. Gerustgesteld neem ik weer plaats in het rode pluche, om ademloos verder te kijken. We klappen onze handen na afloop kapot. Ik snap inmiddels waarom dit de de langstlopende voorstelling uit de Nederlandse theatergeschiedenis is. Ik vind inmiddels ook dat hij nog wel even door mag lopen. Het liefst zou ik willen dat er een subsidie zou zijn die ervoor zorgt dat alle Nederlandse middelbare scholieren hierheen kunnen. Om te zien wat tegenstrijdige ideeën en polarisatie met een vriendengroep kunnen doen. Om wat ze op school leren over geschiedenis tot leven te brengen. En om gewoon een fantastische avond te hebben.
Meer weten? Kijk op soldaatvanoranje.nl!
Geen reacties