Elsbeth is moeder van Keet (17) en Teun (11). Dit weekend bezocht ze samen met hen de jongerenvoorstelling Zinderella van NITE en Maas theater en dans.
‘Confusing,’ zegt Teun als we opstaan. ‘Ik vond het sick,’ zegt Keet terwijl ze haar jas aan doet. We zijn in het theater! In de Koninklijke Schouwburg om precies te zijn. Wat heerlijk om weer een avond live verwonderd, vermaakt en ja, verward te worden. Het rode doek van de voorstelling Zinderella is zojuist gevallen, mijn handen gloeien nog na van het applaudisseren.
Wat een voorstelling. We bezochten al vaker toneelvoorstellingen, musicals. Maar dit is er één die eigenlijk niet te vergelijken is met wat we eerder zagen. Op de site stond Zinderella aangekondigd als een fysieke extravagante show. Een coming of age verhaal over opgroeien, over jezelf lelijk of stom vinden, over wat anderen van je vinden, over anders zijn en over jezelf vinden. Een thema waar zo’n beetje iedere puber zich denk ik wel mee kan vereenzelvigen, ook die van mij.
Op het podium zien we één groot dans- en kostuumspektakel. Ik had al begrepen dat er niet veel gesproken zou worden in de voorstelling, maar het is nog minder dan ik had verwacht. Niet veel gesproken maar des te meer gecommuniceerd. Want het is eigenlijk onvoorstelbaar hoeveel je kunt zeggen met beweging, zonder woorden te gebruiken. Want het is ook zonder woorden overduidelijk dat de één haar (prachtige) krullen haat, dat de ander zichzelf afschuwelijk vindt om alles wat hem ooit is toegeroepen en dat je soms jezelf het liefst achter het behang zou willen plakken.
Maar gingen we niet naar een sprookje? Wat heeft Assepoester hier mee te maken? Op het toneel loopt het sprookje in flarden door het teenager-verhaal heen. Assepoester als symbool voor de gevoelens van niet begrepen en niet gezien worden, je lelijk en minder voelen en uiteindelijk toch gevonden kunnen worden als je jezelf blijft.
Eenmaal thuis scrol ik door de foto’s die ik heb gemaakt van de avond en plaats wat op mijn story. Ik zoek naar woorden om erbij te vertellen hoe het was. Maar ik schrijf: ‘Ik moet het nog even laten bezinken om er de juiste woorden aan te geven, maar Keet vatte het samen als : ‘ik vond het sick’.’
We zijn inmiddels twee dagen verder. En ik weet nog steeds niet goed hoe ik kan omschrijven wat we hebben gezien. Misschien vatten sick en confusing het gewoon wel perfect samen. En: als je tieners in huis hebt, die houden van dans, spektakel en die wel een beetje verwarring aankunnen: gaat het dan zien!
Ze spelen nog vijf keer!
Zinderella speelt de komende weken nog (maar) vijf keer! In Rotterdam, Eindhoven en Haarlem. Wil je ook geraakt, verwonderd, verward en bovenal vermaakt worden? Kijk hier voor de speellijst.
Geen reacties