Puur

Toen ik voor het eerst moeder werd, werd ik getroffen door de puurheid van dat hele kleine mensje in mijn armen. Zo puur. Zo zichzelf. Zo echt. Zo alleen nog maar recht uit het hart. Terwijl er om mij heen nogal wat dertigers waren die eigenlijk niet meer precies wisten wie ze waren of waar hun hart lag. En ik een paar maanden eerder mijn lieve vriendin Ida was verloren die zichzelf niet meer wilde zijn. Hier lag een heel klein meisje in een glazen bakje, dat nog maar één ding kon: zichzelf zijn.

Ik had nog geen ideeën over het moederschap en helemaal niet over opvoeden. Maar wat ik vanaf dat moment wel wist was dat ik er sowieso voor wilde zorgen dat dit dametje zoveel mogelijk zichzelf zou blijven. Ik snapte ook wel dat ik niet de enige zou zijn die daar invloed op heeft. Dat er vriendjes komen, klasgenootjes, begeleiders, leraren, de grote boze buitenwereld. Dat er tijden zouden komen waarin ze zich misschien meer zou gaan aanpassen aan anderen dan puur naar zichzelf luisteren. Maar aan mij zou het niet liggen. Ik zou naar haar luisteren. Goed naar haar kijken en haar helpen.

Negen jaar later zit ik voor de tiende of misschien twintigste keer Keets eerste skateboardfilm te bekijken. Keet die in een halfpipe dropt, Keet die ‘ollie’s’ op de stoep maakt, die van glijbanen en stoepjes ‘rijdt’. Mijn meissie die met haar korte koppie en jongenskleren dit toch maar mooi allemaal flikt. Ik klik naar de mooie reacties die onder het filmpje staan en zie daar de reactie van Esra: ‘Het is super leuk dat ze goed is in zo iets stoers, maar het is fantastisch dat ze echt haar eigen ding doet en haar eigen identiteit heeft. Daar kan je zeker trots op zijn als moeder.’

Ik schrijf Esra terug ‘Spijker op de kop!’  en ben nog trotser op mijn moppie. Die zich niet gek laat maken door de meisjes-meisjes uit haar klas. Die het zich niet aantrekt als ze voor de derde keer die dag als ‘jongeman’ of ‘grote broer’ wordt aangesproken, maar toch wil dat ik dat even rechtzet. En ben ik trots op mezelf en op Henno. Die eerste negen jaar is in ieder geval gelukt wat we graag wilden. Lijkt me een prima basis voor de puberteit. Die af en toe al om de hoek komt kijken…