Lees, Peuter

Positief opvoeden werkt (in theorie ja)!

Ik dacht dat het me een stuk makkelijker zou afgaan: het opvoeden van een tweede. Daar moet ik op terugkomen. Zora vraagt een dusdanige andere aanpak dat ik toch weer het wiel moet uitvinden.

Bij Quin was nee gewoon nee. Als ik nee zeg tegen Zora, kijkt ze me lachend aan, schudt ze haar hoofd en doet ze het gewoon nog een keer. En het liefst nog een keer.

Bijvoorbeeld als ze aan het tekenen is op de houten vloer. Of als ze haar bestek door de kamer gooit. Als ze haar bord met eten omkeert en het enthousiast van tafel veegt. Als ze haar eten niet meer hoeft en alles wat ze nog in haar mond heeft uit haar mond laat vallen.

Als Zora met een stift de bank te lijf gaat moet ik me echt inhouden om niet op haar af te stormen, de stift uit haar hand te trekken en heel hard ‘dat doen we dus niet, Zora!’ te roepen. In plaats daarvan zou ik heel geduldig en rustig glimlachend moeten zeggen: ‘Tekenen doen we op papier, schat!’ Benoemen wat wél mag in plaats van wat niet mag, klinkt in theorie prachtig, maar in praktijk…doe ik iets omslachtigs daar tussenin en werp ik haar een strenge blik toe. Mag ik de naugthy corner niet gewoon weer invoeren?

Soms weet ik echt niet wat ik dan wél moet doen. Ik negeer me de aflopen maanden een slag in de rondte, maar dat heeft op z’n zachtst gezegd niet het gewenste resultaat. Ik wéét ook dat het woordje ‘nee’ nog niet bij haar landt, dat ze het nog niet ‘hoort’. Dat ze bij ‘niet met je stift op de vloer krassen’ alleen maar hoort ‘op de vloer krassen.’ Jaaa! Leuk!!

Als Zora besluit dat ze genoeg gegeten heeft voor vandaag, zie ik haar eerst oogcontact zoeken, dan zet ze haar liefste lach op, heft ze haar hand in de lucht en vliegt haar vork rakelings langs het hoofd van Quin. Vervolgens maakt ze aanstalten om ook met haar lepel een homerun te gooien. In gedachten heb ik de lepel al drie keer uit het handen gerukt, maar dit keer zeg ik sarcastisch: ‘Heel goed, schat. Bijna raak! Probeer het nog maar een keer anders.’

Boos legt ze lepel terug op tafel.

Dit wordt een héle lánge peuterpuberfase ben ik bang.

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

Geen reacties

Laat je reactie achter