Ode aan surrogaatmoeders

Natanja blogt over haar leven als moeder van een zoon van acht en een dochter van elf. En over zichzelf natuurlijk 😉

Alle roze reclamepraatjes over Moederdag beheersen al weken mijn inbox en social media. Zeker ben ik blij met mijn eigen allerliefste moeder, maar ik ben ook zo blij met zoveel andere moederfiguren die een belangrijke rol in mijn leven spelen. Ik noem ze mijn surrogaatmoeders – maar ze zijn zeker niet van mindere kwaliteit. 

De vriendinnen van mijn moeder, tantes, (ex-)schoonmoeders, en bovenal de moeders van dierbare vriendinnen, het zijn de vrouwen die geïnteresseerd gesprekken met me voeren, me aanmoedigen, hun huis voor me openstellen en me welkom laten voelen. Als kind mocht ik mee op zomervakantie naar Frankrijk met de een, als student hielp ik een periode in de bed and breakfast van de ander, en bij de derde schoof ik vorig jaar ineens weer aan bij de kersttafel, omdat ik in de buurt was. We pakken altijd zo de draad weer op. 

Onlangs opende ik een appje van mijn jeugdvriendin: ‘Mijn moeder is heel ziek. Ze leeft niet lang meer.’ Weemoed en verdriet golfden door mijn borst. Als kind vertoefde ik jarenlang bijna dagelijks in haar huis. Het was een moeder die de heerlijkste boerencakes bakte. Die glimmend blauwe ABBA-pakjes voor ons naaide om in te kunnen optreden. Die altijd ‘ja’ zei als we bij elkaar wilden logeren. Die het gezellig vond als ik spontaan bij de eettafel aanschoof. Die al het spelende spul in haar huis met pretogen observeerde. In de app-wisseling die volgde haalde ik met mijn vriendin alle herinneringen op. 

Ik weet hoe fijn het is om een ander dan je eigen moeder of opvoeder tegen te komen terwijl je opgroeit. Nu heb ik zelf een dochter, en tot mijn geruststelling zie ik het surrogaatmoederschap voor mijn ogen opnieuw gebeuren. Bijvoorbeeld als mijn hartsvriendin in de buurt is. Als mijn dochter voorbij dwarrelt en mijn vriendin haar met warme stem begroet, besef ik: zij kent mijn dochter van box tot brugklas. Zij is er zo eentje die haar hart en huis voor mijn kinderen openstelt. Hopelijk schat mijn dochter haar op waarde. Want wat zijn ze waardevol, de moederfiguren in ons leven.