Minst favoriete moment van de dag

Nannette is moeder van een eigenwijze zesjarige dochter, een zoon van twee, en schreef na haar miskramen het boek Je kan tenminste zwanger worden.

“Weet je waar het boek over gaat?” Ik kam klitten uit m’n dochters haar. M’n minst favoriete moment van de ochtend. Het moet zo snel mogelijk om op tijd op school te komen, maar hoe sneller ik kam hoe meer pijn het haar doet en hoe meer geschreeuw er in mijn oren terecht komt. Ik doe zo rustig mogelijk zo snel mogelijk.

We praten over dat ik gister bij een feest voor een nieuw boek was.
“Waarover?”
“Over opvoeden.”
“Wat is opvoeden?”
“Voor kinderen zorgen.”
“Wat een zwaar boek,” zegt het kind van zes.
“Ja?”
“Ja, dan moet je zoveel. Elke avond je kind op bed leggen, voorlezen, liedje zingen…”
“Ik vind dat juist altijd wel leuk om te doen. Lekker naast je liggen, lezen over Rebelse meisjes en daarna allebei nog even in ons eigen boek lezen.”

Toen haar juf me vertelde dat ze in groep vier elke dag tien minuutjes zou moeten lezen dacht ik: hoe krijg ik dat ooit voor elkaar, ik lees zelf al zoveel minder dan ik zou willen. Die twee problemen bleken elkaars oplossing, het is een van m’n favoriete momenten van de dag: me proberen te concentreren op m’n eigen boek terwijl zij zichzelf hakkelend voorleest. (“Onder. zijn. neus. één. snot. Waarom heeft hij snot?!” “Lees het nog eens?” “Oooh, snor!”)

De afleiding werkt te goed.

“Au!” Vervelende knup. Gauw een tablet voor d’r neus ter afleiding.
“Wat wil je in je haar?”
Ze antwoordt niet.
“Wil je een vlecht?”
Stilte.
“Een staart?”
De afleiding werkt te goed.
“Hoor je me, of praat ik voor Piet Snot?”
“Wie is Piet Snot?” Dat hoort ze dan weer wel.
“De broer van Jan met de korte achternaam.”
“Welke achternaam heeft hij dan?”
“Een beetje een gekke. Een scheldwoord.”
“Welke dan?”
Ik vertel het.
“Weet je wat dat is?”
Ze weet het niet.
Ik leg het uit.
“Is dat net als dat mensen soms Poepjes van de achternaam heten?” vraagt ze lachend.
“Nee, dit is meer een uitdrukking. Een beetje een gekke uitdrukking.”

Ik maak een vlecht in haar haar.
Schoenen aan, jassen aan, tas mee. Tijd om naar school te lopen.
Ik kijk op de klok. Te weinig tijd. Ik pak m’n fiets, zij klimt op m’n bagagedrager.
‘Houd je vast,’ zeg ik en fiets de stoep af.
Twee kinderarmpjes stevig om mijn middel. Favoriet moment van de dag, inclusief haren kammen.