Luister niet naar je moeder

‘Ze hadden het eigenlijk een andere titel moeten geven,’ zegt ons vriendje David als we Theater de Krakeling verlaten. We zijn net naar het toneelstuk Mijn moeder is een diva geweest. ‘Het had beter “luister niet naar je moeder” kunnen heten,’ voegt hij toe. Teun maakt instemmende geluiden en tikt David aan.

Mijn moeder is een diva is een theaterproductie waarin het draait om de tweeling Viktor en Valencia, die gespeeld worden door Wart Kamps (oa van Klokhuis en Poesjes) en Ellen Parren (oa van Klem en Papadag). Viktor en Valencia komen nauwelijks het huis uit, gaan niet naar school (want ze weten alles al) en zorgen voor hun moeder die (buiten beeld) rokend op bed ligt bij te komen van alles wat ze de afgelopen jaren heeft meegemaakt als wereldberoemde ster die vroeger de hele wereld over reisde en overal werd aanbeden en geroemd.

Aardige mensen willen alleen maar geld aan je verdienen

Op het toneel hoor je Viktor en Valencia praten over hun moeder. Langzaam kom je erachter dat de moeder ze thuis houdt en ze allemaal gekke ideeën heeft ingeprent die de tweeling als waarheid ziet. Zoals dat je aardige mensen niet moet vertrouwen omdat die geld van je willen, dat verliefdheid alleen maar een chemisch stofje is in je hoofd dat weer over gaat, en dat als je iets niet goed kunt je het absoluut niet moet doen. Viktor en Valencia praten hun moeder na. Op het podium is ook papegaai Pappie die hun weer napraat. Maar dan wordt Viktor verliefd op de gitaarleraar (Abdelkarim el Baz) die hij stiekem bezoekt, en lijken de ideeën van mama opeens niet meer te kloppen.

Terwijl ik met de twee jongens vanaf het theater op zoek ga naar een pizzeria denk ik aan een gesprek dat ik de dag ervoor nog voerde over keuzes maken. Dat keuzes maken in hoe je dingen aanpakt, of waar je ja of nee tegen zegt, makkelijker is als je weet welke waardes belangrijk voor je zijn. Of wat je drijfveren zijn. We concludeerden toen ook dat je soms per ongeluk waardes van iemand anders, bijvoorbeeld je ouders, hebt overgenomen terwijl die misschien helemaal niet bij je passen. Zo leerde ik vroeger het mantra eerst denken dan doen, maar ik heb inmiddels geleerd dat bij mij het mantra eerste voelen dan doen beter past (oké daarna je verstand gebruiken is ook best handig).

Mijmerend over deze voorstelling bedenk ik me dat dit eigenlijk een uitvergroting is van het loskomen van de ideeën van je ouders. De jongens lopen ondertussen papegaaiend over straat pappie pappie te roepen. ‘Wat zouden jullie verder over deze voorstelling zeggen tegen andere moeders?’ zeg ik om weer een normaal gesprek op gang te krijgen. ‘Dat moeders ervan kunnen leren hoe ze niet moeten zijn,’ zegt Teun, terwijl David en hij vooral plukkend aan elkaar richting de Nassaukade lopen.

In gedachten verzonken loop ik achter ze aan. We eten daarna voor de zoveelste keer deze maand pizza en boven mijn pizza Napolitana vraag ik me af wat Teun over een paar jaar drastisch anders gaat doen dan hij van huis heeft meegekregen. Ik hoop in ieder geval dat hij zijn liefde voor theater behoudt…

Wil je ook naar Mijn moeder is een diva?

Wat een leuke VPRO-achtige 8+ voorstelling is dit! Voor jong en oud dus. De jongens van 9 en 12 concludeerden ook nog dat ze hem zeker zouden aanraden. Ik was al enthousiast toen ik keek en werd al namijmerend eigenlijk steeds enthousiaster. Lijkt het je ook leuk? Ik mag 2 x 2 kaartjes weggeven. Je kunt hier meer over de voorstelling lezen en de speellijst met data inkijken. Geef hieronder aan op welke datum jij wel naar deze voorstelling zou willen.