Ruim een jaar geleden verhuisde Susan met haar inmiddels twaalf-jarige zoon en haar man voor een jaartje naar New York. Eén van de dingen die haar opvalt aan ouders in the big apple, is dat ze hun kinderen niet zo makkelijk alleen de straat op laten gaan als zij gewend is. Wat betekent dit voor hun?
“Ja ik ben er! En ik heb goed gekeken met oversteken. En op Grand Street ben ik over de stoep gegaan, zoals je me zei. Nu gaan we in het park spelen, bye!”
Charlie, vriendje van onze puber is voor de eerste keer alleen op zijn step naar ons toegekomen. Hij belt met zijn moeder om verslag te doen van de acht minuten lange tocht van zijn huis naar ons huis. Een hele overwinning, voor hem en voor zijn moeder.
Het was me al opgevallen dat ouders hier hun kinderen niet zo makkelijk ‘los’ laten lopen. In Utrecht waren we onze zoon soms hele middagen ‘kwijt’ en was hij met zijn vriendjes aan het rondstruinen in de wijk. Dankzij de Find My Iphone-functie was dat ook prima. In New York was het, zeker in het begin, wel even anders.
Zo moest ik vriendjes na de playdate weer naar huis begeleiden. En ging ik ook weer mee naar het park als ze daar wilden spelen. Onze zoon vond het maar onzin, maar ik voelde me hier toch min of meer verplicht. Wat zouden de ouders ervan vinden als ik ze alleen zou laten gaan? Wat als er dan toch iets gebeurt? Ben ik dan die lakse Europese moeder?
Dus daar zat ik dan weer op een bankje in het park, te kijken of het allemaal wel goed ging. Met flashbacks naar de middagen in de Torteltuin in Utrecht. Naar toen onze zoon een kleuter was. Inmiddels was hij al elf. Net als zijn vriendjes.
“Vind jij het hier gevaarlijk?” vroegen we elkaar laatst.
“Vind jij het hier gevaarlijk?” vroegen we elkaar laatst. “Nee eigenlijk niet, het is wel New York natuurlijk, dus je moet wel een beetje opletten maar dat deed ik in Utrecht ook.”
Oké dus als hij het niet gevaarlijk vindt, en wij ook niet? Moeten we ons dan door de mensen om ons heen bang laten maken?
Toen kwam Covid en werd er een flink aantal wegen in de wijk volledig autovrij gemaakt. Zo ook de straat tussen ons appartement en dat van Charlie. Dat bood vrijheid, yes! Ook voor Charlie. En zijn moeder. En voor mij. Wat vond ik het leuk toen ik ze samen ongestoord zag rondstruinen door de wijk van deze big city. Gelukkig werkt Find My Iphone hier ook gewoon.
Meer lezen over Susan’s avonturen in New York? Dat kan hier.
Geen reacties