Lievelingsjuf

Marloes is moeder van Willem (7 jaar) en Guusje (4 jaar) en blogt over haar rommelige en drukke leven.

‘Hoe gaat het nu, met school en je studie en zo?’ Het is net drie uur geweest, het plein loopt leeg als ik kijk naar het appje van mijn vriendin. Automatisch gaan mijn vingers richting de o en h om ‘oh prima, het is echt heel leuk’ te typen. Dat is namelijk makkelijker dan uitleggen dat het echt heel leuk is, maar ook eigenlijk echt heel zwaar en soms best moeilijk. Iets wat de perfectionist in mij absoluut niet wil toegeven.

Natuurlijk had ik niet gedacht dat ik er fluitend doorheen zou gaan als zij-instromer op de basisschool, natuurlijk wist ik waar ik aan begon. Maar toch. Een nieuwe baan, een nieuwe studie. En dat allemaal in een totaal nieuw werkveld, op een school met 300 kinderen die ik niet ken, met een stuk of 25 nieuwe collega’s om me heen.

Waar the fuck ben ik aan begonnen?

Ik complimenteer, corrigeer, verhef mijn stem, fluister, lach en struikel. Elke dag opnieuw. Het schiet alle kanten op, van ‘dit gaat lekker’ tot ‘ik ga dit nooit leren’ en van ‘dit is mijn roeping’ tot ‘waar the fuck ben ik aan begonnen?’ Maar dan staat er opeens weer een leerling naast me, ‘juf ik kom even knuffelen’ en voelt alles weer precies zoals het moet zijn.

In de weinige vrije tijd die ik nog heb, probeer ik bergen te verzetten voor mijn studie, klas en gezin. Niet eerder werkte ik zo hard en veel, met zoveel plezier, voor het laagste loon van de afgelopen tien jaar. Maar om dit nou allemaal terug te appen?

‘Juf, je bent nog steeds mijn lievelingsjuf van de hele school!’ Ik kijk in de stralende ogen van een leerling en stop mijn telefoon weer in mijn zak. Ik app later wel terug, dat het goed gaat en dat ik haar alles vertel als we elkaar weer zien. Als ik ooit weer tijd heb.