Daniëlle is getrouwd met Jos en moeder van twee jongens en een meisje. Net als half Nederland zat één van haar kinderen ook thuis vandaag.
‘Ik heb geen zin meer om hem te controleren,’ app ik naar een vriendin. Tegenover mij zit Mads van acht jaar te werken op zijn Chromebook. De bedoeling was een spellingoefening, een rekenoefening en een schrijfdictee. Maar op dit moment is hij een fijne beat aan het maken. ‘Want ik heb een opruimliedje bedacht,’ zegt hij met sprankelende ogen.
‘Snap ik helemaal,’ appt mijn vriendin terug. ‘Het voelt ook echt als controleren,’ reageer ik. Want ik heb geen idee waar hij is met zijn lesstof. Alle boekjes liggen op school, want er was geen tijd om iets te organiseren. Ik heb geen idee waar ik het met hem moet oppakken. Ik wil dat ook helemaal niet, voel ik aan de weerstand in mijn buik. Ik kan dan wel van oorsprong docent zijn, maar middenbouwjuf op de basisschool is toch heel wat anders dan docent Omgangskunde op het (V)MBO.
Zijn hoofd betrekt naar standje onweer.
Inmiddels is Mads klaar met zijn beat. Ik ben aan het bellen met een schrijver van een artikel voor in een boek dat ik aan het maken ben. Mads zegt iets tegen mij, zie ik aan zijn bewegende lippen. Maar ik hoor het niet en praat door tegen degene aan de telefoon. Hij verdwijnt richting de bank. Tien minuten later hang ik op en zie ik dat de TV aan staat. ‘Mocht je al gaan kijken?’ vraag ik hem. ‘Ja, jij zei net ja toen ik het vroeg.’ Ik kan me er niets van herinneren. ‘Je zei ja toen je aan de telefoon was,’ gaat hij verder. ‘Ik zei denk ik ja tegen de mevrouw aan de telefoon, niet tegen jou,’ antwoord ik. Zijn hoofd betrekt naar standje onweer. Ondertussen hoor ik Tim van Checkpoint vragen stellen over of een skateboard van de trap af kan. ‘Kijk maar even verder,’ zeg ik, ‘je kan vast wat leren van deze proef.’
Ik loop naar de keuken om koffie te maken, drinken te halen voor Mads en koekjes te pakken. ‘Ik zoek even bij terugkijken of ik nog meer Checkpoint kan vinden, mama,’ hoor ik hem roepen. Ik vind het best. ‘Hé mam, checkpoint schrijf je met CH, hè?’ Ik zie vanaf het kookeiland dat hij het programma probeert op te zoeken. Even later hoor ik hem programma-informatie oplezen. Met koffie, koekjes en drinken loop ik terug naar de woonkamer en plof op de bank. Mads heeft een nieuwe aflevering aangezet.
‘Waar gaat je opruimliedje eigenlijk over?’ vraag ik hem. ‘Nou, over dat als je opruimt je huis weer schoon is en dat je dan meer ruimte hebt om te spelen,’ zegt hij. Tevreden neem ik een slok koffie. Hij heeft de spelling-, dictee en rekenoefening van vandaag wat mij betreft meer dan goed afgerond. Rustig ga ik weer aan het werk, ik hoef helemaal niets te controleren of uit te leggen. Laten leven is vandaag voldoende.
Geen reacties