Wat heeft dit coronatijdperk je opgeleverd? Wat wil je niet meer kwijt? Of wat wil je niet meer terug? Die vraag zag ik laatst ergens online voorbijkomen en de antwoorden waren redelijk eensgezind. Veel mensen hadden bij gebrek aan fitnessklasjes en sportclubs het wandelen ontdekt, lieten wat vaker de rollen toiletpapier thuis bezorgen of hoeven niet meer zo nodig drie zoenen te geven bij iedere begroeting. Maar er was nog een antwoord dat opvallend vaak gegeven werd: nooit meer een kringverjaardag.
Vergeet de elfstedentocht, stamppot met Hema-worst en onze miljoenen fietsen, de kringverjaardag is het meest Nederlandse fenomeen dat er bestaat. Je verzamelt alle stoelen uit het huis, het liefst ook de plastic Hartman-tuinstoelen, want die vindt ome Piet zo lekker zitten, en zet ze in een kring om de salontafel. Daar serveer je dan bordjes met blokjes kaas, plakjes leverworst en als je het echt gek wilt maken, rol je een augurk in een plakje boterhamworst. Misschien nog wat zoute sticks in een glas en wat nootjes in een bakje of – oeh exotisch – olijven! Dan ga je met z’n allen in die kring zitten en klets je de rest van het feest met degene die er toevallig naast je zit. Als je geluk hebt, is dat je leuke nicht, als je pech hebt, is het de buurvrouw met het rotte gebit. Ondertussen zit de jarige nooit in de kring, want die is de hele tijd voor iedereen koffie aan het inschenken, de doos met assorti gebak aan het rond laten gaan of onderzettertjes aan het uitdelen voor op de salontafel.
Als je net binnen was, liep je de hele kring langs om iedereen een hand te geven en te feliciteren met de jarige. Je kon ook ‘nou, ik doe het even zo!’ roepen en dan even in de lucht zwaaien naar niemand in het bijzonder, maar eigenlijk werd je dat niet in dank afgenomen. En dan moest je maar hopen dat je een beetje dicht bij het raam zat zodat je nog wat naar buiten kon kijken of dat je juist aan het begin zat zodat je als eerste iets uit de gebaksdoos mocht kiezen (het hazelnootschuimtaartje met zo’n eekhoorntje van chocola).
Eerlijk? Ik hou d’r van. Ik weet dat ik mezelf hiermee definitief het stempel ‘burgertrut’ opdruk, maar ik vind kringverjaardagen heerlijk. Je spreekt nog eens iemand, geen gedoe met van die verschrikkelijke statafels of Spotify-afspeellijsten waardoor je elkaar niet meer kunt verstaan en de zilverui is ook gewoon een ondergewaardeerde snack.
Kom bij mij niet aan met een springkussen of afgehuurde loungebar met een ‘concept’. Ik vind het de beste manier om de verjaardag van m’n kinderen te vieren. En nu heb ik zin in hazelnootschuimtaart.
Geen reacties