Het voordeel van co-ouderschap is dat je af en toe een relaxt avond voor jezelf hebt. Alle tijd voor een uitgebreid bad, eten wat je kinderen niet lekker vinden en ongestoord televisie kijken. Toch…. Lisa?
Vrijdagavond. Niemand thuis. Behalve ikzelf, en mijn drie Tony’s Chocolonely’s die mij gezelschap houden. Vanavond staat er met koeienletters in mijn agenda: ‘mama-dinertje’. Het ietwat romantisch, dromerige beeld dat zich vormde toen ik ‘mama-dinertje’ in mijn Relax-Mama agenda schreef, zag er als volgt uit: Ik steek wat kaarsen aan, dobber uren in een lavendeloliebad, ik zet mijn lievelingsliedje aan en leg mijn schone pyjama klaar naast het bad. Vervolgens eet ik mijn mama-dinertje: een geroosterd tomatensoepje, zalm en zelfgemaakte chocolademouse. Ik schenk er met superveel liefde voor mezelf een glas wijn bij in, gooi mijn te vrolijke Ibiza-slippers van mijn voeten en plof in de hoek van de bank. Utopia verschijnt op het beeldscherm en ik zet mijn bril op, daar worden mijn ogen ook lekker relaxed van.
Maar ergens ging iets mis.
Het begon al met het pakken van de stofzuiger bij aanvang van het mama-dinertje. Die zette ik neer op een plek waar ik er minstens zeventien keer over struikelde waarna ik toch maar besloot de stekker in het stopcontact te steken. Tja, gestofzuigd, dan ook maar meteen dweilen en toen besloot het ellendige ding dat vaatwasser heet, ook nog eens te gaan piepen ten teken dat deze zijn programma afgewerkt had. Hé een appje, wat mailtjes, snapchats. Oh wacht nog een pakket ophalen bij de buren op nummer zes. waarbij ik niet met een simpele ‘dankjewel!’ weg kom. Ik geef met al mijn geduld keurig antwoord op vragen als ‘alles goed?’ (ja! alles goed! altijd!) ‘wat heb je besteld?’ knikkend naar mijn pakket. (goeie vraag! geen idee meer welke impulsaankoop bij Zalando ik deed gisterenochtend om zes uur ’s ochtends in bed) ‘ga je nog wat leuks doen vanavond?’ (ja! ik heb een mama-avond!) Voordat ze kan vragen wat een mama-avond inhoudt, huppel ik met mijn verrassingspakket, en een enthousiaste ‘houdoe’ naar huis. Nog gauw een wasje in de droger. Ah shit hij zit nog vol droge was. Droge was eruit. In de mand, natte was erin. En daar sta ik dan, met een mand vol schone, droge was. Die ik nu toch echt onopgevouwen in een hoek ga zetten. Hoog tijd voor dat mama-diner. En Tony.
Dat diner is jammer genoeg door niemand voorbereid. Dus bestel ik pizza die vervolgens anderhalf uur op zich laat wachten. Ik hád ondertussen al twee flessen wijn leeg kunnen hebben, maar ik ben – heel vreemd – tijdens het boodschappen doen de wijnafdeling voorbij gerend, zonder wijn te pakken. Ik spring maar snel de douche in en was mijn haar met Zwitsal-Frozen-douchegel aangezien er geen shampoo staat. Wikkel me daarna in een zacht dekentje, maar ontdek dan dat die vol chocoladepasta gesmeerd is. Waarschijnlijk al drie dagen geleden. Goddank is het vijfendertig graden buiten, dus waarom in hemelsnaam pak ik dit deken?! Vast iets met geautomatiseerde hersenpannen. Ik hup naar mijn slaapkamer voor een schone pyjama. Helaas, die ligt in de wasmand met schone droge was die in de keuken in een hoek verstopt staat. Ding dong. Pizza! Hé. En nou zitten. Wie pakt voor mij de afstandsbediening? Ik wil Utopia zien!
Wie is Lisa?
Lisa is 27 jaar oud en moeder van zoon, Mats (3 jaar) en dochter Wiep (1,5 jaar). Na een studie in de zorg, werkt ze inmiddels al negen jaar met veel passie, plezier, liefde en vrolijkheid op dezelfde plek in de zorg.
Daarnaast heeft Lisa ook haar eigen blog: mamakakelbont. Het idee voor haar blog ontstond, nadat ze besefte dat haar auto haar kantoor geworden was. Zo keurig als ze jaren geleden begon met schrijven (in een notitieboek gekregen van haar beste vriendin) eindigde het opschrijven van haar inspiraties op Facebook, in haar telefoon, laptop, én in dat notitieboek. ‘Maar ik betrapte mezelf ook vaker met schrijven op lege kauwgompakjes en bananenschillen,’ voegt Lisa toe.
In Lisa’s blogs zul je herkenbare, dagelijkse strubbelingen in het leven van een hardwerkende, jonge moeder lezen. Maar wel met de nodige humor, zelfspot, relaxed-heid, pedagogische inzichten, een schepje overdrevenheid, en vooral de (niet altijd makkelijke) realiteit.
Geen reacties