Hoezo kan ze dan nog presenteren?

RTL Boulevard staat aan terwijl ik de keuken opruim. Daar hoor ik het nieuws dat Eva Jinek zwanger is. Groot nieuws, want in verschillende interviews moest ze zich al vaker uitlaten over haar wel of niet aanwezige kinderwens. We kunnen allemaal opgelucht ademhalen. Ze heeft het nog net voor haar veertigste gered.

Ik poets de appelmoesresten van het tafelblad. Op tv kijkt Peter van der Vorst bezorgd en roept ongerust dat ze dan vast in juni (als haar talkshow weer begint) niet op de buis zal zijn. Ik stop een restje aardappel in mijn mond en denk ondertussen na over het boek dat ik aan het schrijven ben over moederschap en carrière. Over de onderzoeken die ik daarvoor onlangs heb doorgespit, waaruit regelmatig blijkt hoe verrijkend het ouderschap kan zijn voor je werk.

Hoewel je in de media vooral leest hoe ingewikkeld en zwaar het allemaal is, kwam er in 2009 al een onderzoek uit waarin naar voren komt dat kinderen ook een positief effect kunnen hebben op je werk. Dat werknemers met kinderen bijvoorbeeld minder gevoelig zijn voor burn-outs, omdat de kinderen als natuurlijke rem werken. Ook in de gesprekken die ik de afgelopen tijd voerde met werkende moeders hoor ik regelmatig hoeveel efficiënter of creatiever ze zijn geworden sinds ze kroost op aarde hebben gezet.

Het Eva Jinek-item bij Boulevard gaat verder. De dominerende ‘lastig-lastig-toonzetting’ lijkt ook hier de kop op te steken en ik laat mijn duizend-dingen-doekje zakken. De mannen aan de desk van Boulevard vragen zich hardop af of het allemaal wel gaat lukken. Stel je voor dat ze misselijk wordt? Gelukkig trekt Bridget Maasland het gesprek de andere kant op als Peter van der Vorst zijn zorgen over haar werk heeft geuit: ‘Ik zou niet weten waarom ze niet kan presenteren als ze zwanger is, ze is toch niet invalide?’

Wat ik de afgelopen tijd heb geleerd is dat je door twee verschillende brillen naar het onderwerp ouderschap en werk kunt kijken. Door de conflictbril en door de verrijkingsbril. Allebei zit wat in. Natuurlijk, man wat kan het stressen zijn als je nog werk moet doen maar je kinderen niet willen slapen, je oppas ziek is of er een studiedag is ingeroosterd. Natuurlijk zijn gebroken nachten niet bevorderlijk voor je gestel en je productiviteit. Been there, wil ik bijna uitroepen. En toch. Toch ben ik ervan overtuigd dat deze hele combinatie mij meer verrijking dan conflict brengt. Misschien juist wel door die conflicten waar ook ik tegenaan loop. Want de spagaat waar ik me nog dagelijks in bevind, dwingen me ook om scherpere keuzes te maken in mijn leven en in mijn werk. Tijd voor middelmatige keuzes is er tenslotte niet. Ik kan wel middelmatig leuk werk gaan doen, of middelmatig leuke vriendschappen aanhouden, maar tijd is schaarser geworden dus waarom zou ik mijn tijd verdoen aan dingen waar mijn hart niet echt sneller van gaat kloppen?

‘Jongens wat maken we ons druk?’ roept Bridget ondertussen tegen haar mannelijke Boulevard-collega’s en ze schakelen over op wat praktische oplossingen op de mogelijke problemen die deze hele zwangerschap kan gaan opleveren. Gelukkig zie ik later in een ander interview dat Eva het beste advies al van jongs af aan van haar ouders kreeg: ‘Een kind komt nooit uit, dus doe het gewoon als je dat wil en dan verzin je uiteindelijk altijd wel een oplossing.’ Ik ben ervan overtuigd dat Eva – en met haar elke andere moeder – dat kan. En dat ze een nog betere tv-vrouw wordt, omdat het moederschap haar heel veel gaat brengen. Ze heeft straks in ieder geval wel wat beters te doen dan naar de lastig-lastig-gesprekken te luisteren.

Ik kijk tevreden naar mijn schone keuken. Blij dat ik morgen gewoon weer aan het werk kan. Dingen doen die me echt inspireren.