2020. Historisch jaar, stom jaar, gek jaar, stress jaar, mooi jaar. Een jaar dat we nooit meer gaan vergeten. We zaten niet allemaal in het zelfde schuitje maar wel in dezelfde storm. Wij gaan het jaar afsluiten met elke dag een terugblik op dit jaar van steeds iemand anders uit ons bloggersteam. Lisa trapt af.
‘Gelukkig nieuwjaar!’ wensten we elkaar, nadat we met onze ogen niet van het televisiescherm afweken, wachtend tot de seconden van tien naar nul telden.
Voor het eerst maakte ik mijn kinderen wakker, vlak voor twaalf uur, en mochten zij dit legendarische moment meebeleven. Met alle risico’s van dien, dat realiseerde ik me. Want al die poedersuikerconsumptie midden in de nacht kon er nog wel eens voor zorgen dat dit een hele lange eerste dag van het jaar zou worden. Dat er in dat jaar nog heel veel lange dagen zouden volgen, wist gelukkig toen nog niemand.
Vervelend voor de mensen die daar wonen
Voor het eerst werd er tijdens het nieuws het woord corona genoemd. Ik probeer terug te gaan naar dat moment, maar ik herinner me er weinig van. Het zou een virus zijn, en het was zo ver weg in de wereld waardoor ik op dat moment alleen dacht dat dat vervelend is voor de mensen die daar wonen.
Al snel kwam alles dichterbij en voor ik het wist zaten we er middenin. Ietwat onwennig haalde ik voor het eerst de plastic tas van de voordeurklink met daarin het huiswerk voor de komende weken. De juffen, toen nog vrolijk op hun fietsen de tasjes rondbrengend, zwaaiden naar ons in de deuropening.
De maatregelen, waaronder het mogen hebben van één tinderbuddy, aldus de premier. Ik vroeg me af wat een tinderbuddy eigenlijk inhield, ik had mijn tinderbiografie net aangepast naar ‘op zoek naar een goed stuk vlees tussen al die frikandellen’, wat niet voortkwam uit succesverhalen.
Het thuiswerken wat voor vele aan de orde was, en ik dolblij was dat ik nog naar mijn vitale werk kon. Het was voor mij een reden om me in ieder geval een paar keer per week fatsoenlijk aan te kleden, want op mijn vrije dagen waren voor het eerst mijn yogabroek met oversized trui mijn beste vrienden.
De dinsdagavonden waarop onze premier op beeld verscheen waren toch telkens weer spannend. De sluiting van de horeca om zes uur ’s avonds, waardoor we om half zes in een restaurant snel ons bord leeg moesten eten die avond. De rijen voor de coffeeshops diezelfde avond maakten voor mij duidelijk hoe groot de impact op ieder mens op zijn eigen manier zou zijn.
Voor het eerst ging ik boodschappen doen zonder mijn kinderen, voor het eerst droeg ik een mondkapje. Voor het eerst onderging ik een coronatest en voor het eerst gaf ik thuisonderwijs terwijl ik er een glas wijn bij dronk. Of twee. Want dan ging het net wat vlotter allemaal. Voor het eerst scheurde mijn oudste zijn huiswerk in stukken en voor het eerst riep mijn jongste ‘kutcijfervandeweek’.
Voor het eerst kijk ik uit naar het nieuwe jaar. Nooit was ik daar niet zo aan toe als nu. In een nieuwe jaar neem ik over het algemeen goede voornemens waar ik me nooit aan ga houden. Ik ga op een dieet en sluit een sportschoolabonnement af. Om dat vervolgens na drie dagen allemaal weer te verwaarlozen. Maar dit jaar voelt alles voor het eerst anders en merk ik bij mezelf dat ik me met momenten erg alleen gevoeld heb. Het communiceren op het niveau van een vier en zevenjarige, dag in dag uit maakt je na een jaar niet veel wijzer. Maar ik heb met momenten ook heel veel geleerd in het afgelopen jaar; zoals de boel de boel laten.
Ik kijk er naar uit om voor het eerst sinds maanden mijn zus weer een dikke knuffel te geven en gezellig samen in één bed te slapen met popcorn en een foute kerstfilm. Want die tinderbuddy, Mark, leuk bedacht van je, maar er gaat niks boven een kus van je zus.
Geen reacties