Michelle is getrouwd met Marcel en moeder van Amber (11) en Nova (6).
Op de banner zie ik termen als ‘Hoogbegaafd!’, ‘Tweetalig onderwijs!’ en ‘Extra workshops!’ en het kost me de grootst mogelijke moeite om die klotebanner geen rotschop te geven.
Zojuist waren we door een stel stralende VWO-leerlingen welkom geheten op de open dag van deze middelbare school. Daar baalde ik van, omdat ik ergens de naïeve hoop had dat deze open dag anders zou zijn dan de andere middelbare scholen die we bezochten.
Ook hier voel ik in élke ruimte en bij élk praatje weer die lachende leerfabriek presteer-vibes.
Nee dus, want ook hier voel ik in élke ruimte en bij élk praatje weer die lachende leerfabriek presteer-vibes. Speciaal ontwikkeld voor kinderen die Anna Karenina for fun lezen, zich verdiepen in de migratie van de keizerspinguïn op de Zuidpool en al een paar woorden Mandarijn spreken. De slimme -en kennelijke enige smaak- kinderen die op elke open dag vol in de etalage worden gezet.
Het irriteert me enorm dat op geen enkele open dag gesproken wordt over de dromerige, hakken over de sloot-kinderen. Kinderen die klokkijken lastig vinden en die huilend toegeven dat hun niveauschrift in groep acht ze hoofdbrekers geeft. Kinderen die vrijwel zeker een zware tijd tegemoet gaan in de jungle die de middelbare school nog steeds is.
Het maakt me boos dat dít soort kinderen niet in de etalage worden gezet, omdat ik weet dat juist zij dit zó zouden kunnen gebruiken. Maar in plaats daarvan zijn ze onzichtbaar en worden ze, als een kopje met een gebroken oortje, achter het mooie glimmende servies uit het zicht gezet, zoals dat dertig jaar geleden ook was en verdomme nog steeds zo is.
Ik laat mijn irritatie uiteraard niet merken.
Ik laat mijn irritatie uiteraard niet merken aan onze Amber, die vol bewondering om zich heen kijkt naar alles op deze school. Ze heeft duidelijk geen idee wat het voor haar zou betekenen als ze hier naartoe zou gaan met haar ‘VMBO Kader, maar als ze hard genoeg haar best doet én er een wonder gebeurt, misschien MAVO’-advies.
Het voelt zwaar te weten welke tijd ze hier zal hebben, omdat deze open dag me niet bepaald de indruk geeft dat er dezelfde moeite in kinderen wordt gestoken die de tafels niet kunnen opdreunen, maar wel in de kinderen die moeiteloos door het VWO vliegen.
Ik probeer me met alle macht in te houden tegenover ons lieve dromerige hakken over de sloot kind. Ook omdat ik weet dat zij met onze ondersteuning een hoop tools heeft om een weg door de jungle van de middelbare school te banen.
Maar mijn god, wat houd ik mijn hart vast voor die arme kinderen die dat niet hebben.
We leven in een prestatiemaatschappij: Snap dat dan!
We leven meer dan ooit in een prestatiemaatschappij. Onze jongeren voelen dat ook. Dat is één van de onderwerpen die we ook behandelen in ons boek Snap dat dan!
Snap dat dan! is een boek over het puberbrein, maar in dit boek kijken we naar meer dan alleen het puberbrein en de gierende hormonen die wij vroeger ook hadden. Want de wereld is niet meer hetzelfde als toen wij puber waren. Van prestatiedruk tot Andrew Tate en polarisatie, van Snapchat tot klimaatverandering. De wereld is anders dan toen wij puber waren en bovendien zijn wij ook andere opvoeders dan onze ouders waren.
Met dit boek leer je je pubers en hun puberbrein zien in het licht van de huidige maatschappelijke ontwikkelingen. En met de tips uit de toolbox leer je bijvoorbeeld hoe je een goed gesprek voert met je puber, leer je grenzen te stellen, of ze (ja, echt) in beweging te krijgen. Snap dat dan! Het boek is onder andere hier verkrijgbaar.
Geen reacties