Daniëlle is getrouwd met Jos en moeder van twee jongens en een meisje.
Midden in de nacht sta ik op de gang een hek te bouwen van twee lege wasmanden. Blijkbaar niet zo zachtjes als dat ik dacht, want achter mij hoor ik gestommel.
‘Wat doe je?’ zegt mijn man al gapend.
‘Oh, gewoon. Ik vind het maar niks, dat dat traphekje weg is,’ antwoord ik. ‘Ik lig de hele tijd wakker, te wachten tot er eentje naar beneden kukelt op weg naar de wc.’
‘Oké,’ hoor ik hem zeggen en als ik me omdraai ligt hij alweer in bed. Ik kijk nog eens naar mijn bouwwerk. Twee wasmanden naast elkaar en daarop een doosje. Dat moet genoeg opvallen.
Ik ga weer in bed liggen en probeer te slapen. Als in een film zie ik Mads als pasgeboren baby. Hij is inmiddels al bijna negen maar het voelt als gisteren dat ik hem op mijn buik legde. Hetzelfde geldt voor zijn twee jaar jongere broertje Jesse. En Fenne wordt in december gewoon al vier. Hoe is zij zo snel groot geworden?
De tijd van de échte kleintjes is voorbij.
De tijd van de échte kleintjes is voorbij, concludeerde ik laatst al toen een vriendin van mij met haar dreumes op bezoek was en vroeg of ik nog een luier in huis had. Maar nee, die zijn al maanden op. Fenne was net drie toen ze overdag en ’s nachts ineens zindelijk was. Toen we haar wilden leren fietsen dit voorjaar, fietste ze er zo vandoor en de trap op en af doet ze ook al lang supergoed en veilig. Inclusief open- en dichtmaken van het traphekje.
Het traphekje was onlangs van de muur gevallen, nadat ze erop waren gaan klimmen. We besloten het dan ook om veiligheidsredenen maar niet meer terug te hangen, want over een hekje klimmen is gevaarlijker dan er eentje hebben hangen als het niet nodig is.
‘Het klopt gewoon niet dat hij er niet hangt,’ zeg ik de volgende ochtend tegen mijn man. ‘Het voelt alsof we een periode afsluiten door dat traphekje weg te halen.’
Hij moet erom lachen. ‘Er is in ieder geval niemand naar beneden gevallen, dus ik denk dat het wel kan,’ zegt hij.
Hij heeft gelijk. Die kinderen zijn hartstikke bekwame traplopers. Ik moet gewoon zelf nog wennen aan deze nieuwe fase. Mijn kuikentjes leren steeds meer zelf wandelen door het leven. Niet alleen zij hebben soms groeipijn, ik ook. En dat is oké. Het goede nieuws is: er komt dus ook echt een fase dat je wasmanden leeg genoeg zijn om er hekken mee te bouwen.
Geen reacties