‘Er is tijd genoeg. Voor jou, voor mij, voor iedereen…’ Elsbeth zit tegenover me op kantoor en zingt om de haverklap deze zin uit een van Doe Maar’s vele hits. Ik hoor haar wel maar luister niet. Ik werk stug door aan een interview dat binnen twee uur in de mailbox van een opdrachtgever moet zitten en check ondertussen foto’s in de app van het kinderdagverblijf. Tot ik opmerk wát ze zingt. Er is tijd genoeg. Voor mij. Waarom probeer ik dan elke dag krampachtig de wijzers van de klok tegen te houden?
“Nog een maandje volhouden en dan wordt het rustiger,” hoorde ik mezelf die avond ervoor opgetogen tegen vriendinnen zeggen. Ik zag de bezorgdheid in hun ogen. Voorzichtig reageerde de een: “Dat zei je in maart en juni ook.” “Nog drie maanden en dan ben je officieel een heel jaar extreem druk geweest,” voegde de ander eraan toe. “Willen jullie nog thee?” luidde mijn reactie. Ik weet dat ze gelijk hebben, maar zie zo snel niet hoe het anders kan.
Elsbeth zet op YouTube het nummer van Doe Maar op. Ze zeggen: “Er is haast geen tijd.” En hebben daarom altijd haast en spijt. Dat deze dag niet langer duren wou. Deze songtekst is als een horoscoop: in welke situatie je je ook bevindt, de tekst slaat áltijd op jou. Ik klaag al maanden dat er te weinig uren in een dag zitten. En vraag me af hoe al die andere moeders dat doen: een kind opvoeden, werken, een huishouden runnen, in shape blijven, genoeg slapen, je man niet verwaarlozen en tijd vrijmaken voor vrienden en familie. In willekeurige volgorde en alles in slechts 24 uur per dag.
Youtube schakelt automatisch door naar de volgende kraker van Neerlands bekendste popgroep.
Carrière maken.
Voordat de bom valt.
Werken aan mijn toekomst.
Voordat de bom valt.
Ik ren door mijn agenda.
Voordat de bom valt.
Als ik zo doorga val ik zelf. En daar… heb ik al helemaal geen tijd voor.
Geen reacties