We staan te joelen aan de kant van de weg alsof hij een etappe van de Tour de France fietst.
Ik: ‘Harder Teun! Je kunt het!’
Keet: ‘Goed zo, nog een klein stukje!’
We houden nog net geen spandoek omhoog. Teun ploetert met een gemiddelde snelheid van één kilometer per uur op zijn fietsje met zijwielen over de Vleutenseweg. We zijn op weg naar de bakker een hoek verderop. Tong uit zijn mond, concentratie in zijn blik.
Waar zijn grote zus op wielen lijkt te zijn geboren, heeft hij tot nu toe alles met wielen zo veel mogelijk vermeden. ‘Een loopfiets is goed voor zijn evenwicht.’ aldus zijn fysiotherapeut ruim twee jaar geleden. Maar de kleuter, toen nog peuter, was met geen stok op de stoere rode Vespa-loop-scooter te krijgen. Af en toe keek ik jaloers naar veel kleinere kinderen die als een speer op die loopfietsjes door de straat raceten. ‘Gras gaat niet harder groeien als je er aan trekt,’ zei ik dan heel hard tegen mezelf en vertrouwde er op dat dat fietsen ook wel zou komen.
Maar goed, inmiddels is hij vijf-en-een-half , zit hij al weer een half jaar in groep 2 en geeft hij zelf nog geen aanstalten om zijn fietsvaardigheden eens bij de kop te pakken. Hij lijkt niet te durven. Denkt dat hij het niet kan. Ik zie dat hij er onzeker over is. Maar het lukt me niet het tij te keren. Op school leert hij zinnen als ‘van proberen ga je leren’ en ‘fouten maken mag, daar leer je van.’ Maar met fietsen werken deze zinnen niet voor hem. Ook de stoere fiets die ik een jaar geleden kocht hielp niet. Toen het hem na een paar minuten niet lukte om goed te trappen, wilde hij helemaal niet meer. Zijn nee-ik-wil-niet-fietsen-houding motiveerde mij ook niet om vaak met hem te oefenen.
En toen ging de man zich er mee bemoeien. Omdat gras heus wel beter gaat groeien als je er wat Pokon op gooit, besloot hij het bij Teun over een andere boeg te gooien. ‘Teun we gaan morgen oefenen met fietsen,’ aldus Henno. En voordat Teun kon gaan protesteren voegde hij er aan toe: ‘En als je goed geoefend hebt en het kan, dan mag je een hele mooie playset uitkiezen.’ Teuns gezicht licht op.
De dag erna zit het eerste rondje er op. Ik krijg gedetailleerd verslag. Nee, het ging niet van een leien dakje. Ja, hij moest ook huilen. Het sturen vond hij al moeilijk, laat staan sturen én trappen. Maar na een kwartier kwam hij wel trots binnen. Want hij had stappen gemaakt. En morgen wilde hij weer.
We zijn twee dagen en een paar rondjes verder. Hij wordt als een kampioen onthaald bij de bakker. ‘Teun, wat zie ik nou, ben je op de fiets?’ vraagt bakkersvrouw Wendy. Hij glundert trots. Keet en ik knikken trots.
‘Onthoud je wel wat je hebt geleerd Teun?’ zegt Keet tegen haar broertje op de barre terugreis. ‘Als het later niet gelijk lukt als je gaat leren skateboarden, dan weet je nu dat je het wel kunt leren. Net als bij fietsen.’ Tevreden komen we thuis aan.
Meer over het zelfvertrouwen van je kind ons ontploeterboek
We willen allemaal dat onze kinderen gelukkig zijn en stevig in hun schoenen staan. Zelfvertrouwen hebben. Maar ook kinderen zijn nogal eens onzeker. In ons boek Van achter het behang tot over je oren hebben we hier ook hoofdstuk over opgenomen. Dat hoofdstuk heet: ‘Ik kan het niet!’
8 Reacties
Dank dank voor deze blog. Mijn zoontje is bijna 5. Gaat als een speer op zijn loopfiets naar zodra ergens trappers aanzitten daalt zijn zelfvertrouwen tot ver onder 0. Hij heeft een mooie driewieler, een megacoole tractor en is dol op skelters ……tenminste zolang wij onze rugpijn trotseren en hem rondduwen. Zelf trappen? Nee dat KAN ik niet mama…. Voetjes vasthouden en ze om en om naar beneden duwen? Zijn knieschijven tot gort duwen om die trappers rond te krijgen? Nope……hij krijgt ze niet rond. En hij wil zo graag…… Ook wij troosten onszelf met de gedachte dat hij het vast wel kan als ie 18 is. Of dat zelfs als ie het nooit zou kunnen hij nog steeds niet in de goot beland. Maar toch hè? Kan jouw kind nu NOG niet fietsen? Gek wordt ik van die vraag. Maar ooit……ja ooit…….Zal het toch wel komen?
Graag gedaan! Ik vind het ook heel fijn om alle reacties te lezen die andere moeders geven na het lezen van dit blog. We zijn dus echt niet de enigen!
Er is dus hoop. Fijn. 🙂
(Moeder van Pim, bijna 4jr en met groot talent tot het negeren van allerlei soorten fietsjes)
Haha, heel herkenbaar, mijn zoon was uiteindelijk bijna 7 voor hij leerde fietsen, en toen was het ineens ook in een dag geregeld. Ik heb daarvoor vanalles geprobeerd en uiteindelijk heb ik het gewoon maar losgelaten. Het komt goed!
[url=http://www.skogarbondi.is/wp-content/djg-Pliage-Noir-M7.html]Sac Longchamp Pliage Noir[/url] sac Longchamp à [url=http://www.skogarbondi.is/wp-content/crs-6-D5-otg-Sac-Blanc-Ei.html]Sac Longchamp Pliage[/url] langer certification de coaching d’affaires
New mexico Houses cruising cost are generally today being among
the most popular across the world, especially amongst successful buyers
and investors Increase in worth of utilities
[…] Teun nog een kleuter was schreef ik ook al een keer dit blog over het fietsen. Toen nog met zijwieltjes. Er is vervolgens dus nog drie jaar overheen gegaan voor […]
Wat ontzettend fijn om te lezen!!!
In onze omgeving is er geen een kind dat niets fietst maar onze dochter (4) “wil niet” “kan niet” “nee echt niet!!” fietsen.
Al meerdere fietsen gekocht, maar geen succes.. wat een herkenning in je blog en geeft weer hoop!!