Irma is (sinds kort) moeder van vijf kinderen. Haar zoon Guus is 5, haar eerste tweelingdochters ruim 2 en de tweede tweeling is acht maanden. En dat voor iemand die voorheen had bedacht dat ze niet al te veel kinderen wilde, en zeker niet al te dicht op elkaar qua leeftijd. Bij ons op de club deelt ze hoe het haar en haar kinderschare af gaat!
Daar gaan we dan. Mijn man, mijn borstkolf, en ik. In de auto, onderweg naar een plek die ver genoeg is om nieuwe dingen te ontdekken maar dichtbij genoeg om snel huiswaarts naar de kinderen te kunnen in geval van flesweigeren/eerste hulp-bezoekjes/spuugfestijnen/anders, namelijk…
We eten een warme lunch op een terras en voeren gesprekken die we helemaal kunnen af maken omdat we niet worden gestoord door poepluiers/bekvechterij/MAMA!!!/anders, namelijk… We lopen gniffelend tussen ouders door die in de koude miezerregen zijn samengekomen om met hun kroost de goedheiligman de begroeten, en zijn blij dat we zelf verstek kunnen laten gaan. We slapen tien uur zonder onderbrekingen en het is de stuwing die me ’s ochtends wekt, niet de baby’s.
De jongste tweeling wordt vakkundig geknuffeld door mijn schoonzus en onze oudste drie kinderen hangen bij hun opa en oma in de gordijnen.
We zijn het onze ‘even geen gezeik-weekenden’ gaan noemen en het levert ons veel goeds op. Hoe gezellig het thuis ook is met onze dondersteentjes, een beetje tijd met de man met wie ik de fabriek draai is zeer gewaardeerd.
Een personeelsuitje. Ha, dat is eigenlijk een hele passende benaming.
Geen reacties