Natanja blogt over haar leven als moeder van een zoon van negen en een dochter van elf. En over zichzelf natuurlijk 😉
‘Misschien voel jij je wel helemaal senang als ze eenmaal begint te puberen’.
Ooit sprak een orthopedagoge van het CJG deze wijze woorden uit toen ik met mijn man op consult was, omdat ik de tantrums van mijn kleuterdochter niet verdroeg. ‘En komt de consequente opvoeding van vader nu beter van pas. Je hoeft niet in iedere fase een ideale moeder te zijn. Er zijn vast periodes waarin jouw manier van opvoeden beter past.’
Dat advies knoopte ik stevig in mijn oren. Het luchtte op. En het bleek waar. Ik hield niet zo van driftbuien. Het enige wat lukte bij zulke buien was naast mijn boze kleuter op de grond liggen om een potje mee te huilen.
Maar wat hou ik van de fase waarin ze nu zit. De fase waarin mijn dochter zich steeds meer ontwikkelt.
Ik hou van hoe ze na het douchen steeds langer de badkamer bezet houdt, omdat haren kammen echt veel aandacht nodig heeft.
Ik hou van haar als ze zegt: ‘ik breng broertje wel naar bed!’ en ik vervolgens een hoop lol uit de slaapkamer hoor komen.
Ik hou van haar enthousiaste blik als ze na school thuiskomt met een fietskrat vol kastanjes, want huiswerk maken is voor later, en die afslag naar het park was zo genomen.
Ik hou van haar als ze me een knuffel komt geven terwijl ik in bed lig te lezen, haar lange lijf over me heen werpt, en mijn herinnering aan die warme baby op mijn buik, bijna twaalf jaar geleden, zich ten volle aandient.
Ik hou van hoe ze boven haar wiskundesommen haar geodriehoek over tafel gooit want wat heb je eraan om te weten hoeveel ribben een vijfzijdig prisma heeft.
Ik hou van hoe ze me geruststelt dat ze echt de weg naar huis weet te vinden als ze gaat spelen (als ze een jonge gup is) of chillen (als ze al een stoere puber is) bij een nieuwe vriendin die aan de andere kant van de snelweg woont.
Ik hou van hoe ze zegt: ‘mam ik wil zo’n broek met zakken, die jij ook hebt,’ en we samen een webwinkelkarretje volgooien en ons verheugen op de nieuwe aankoop.
Ik hou van haar als ze tijdens het avondeten met een theedoek op haar hoofd een docent nadoet en als een mafkees door de keuken marcheert.
Ik hou ervan als ze zegt: ‘ik heb me aangemeld als vrijwilliger voor de open dagen!’ omdat ik in mijn schoolcarrière ook vooraan stond als er iets georganiseerd moest worden.
Ik hou van haar als ze zegt: ‘succes mam, vandaag, met je werk!’
Ik hou van haar grappen, haar grollen, haar hormonale buien die zich als onverwachte bliksemflitsen aandienen.
Ik hou van haar zelfstandigheid.
Ik hou van haar persoonlijkheid.
Ik hou van hoe ze opgroeit.
Geen reacties