Maud’s zoontje is inmiddels 2,5 jaar oud. Ze stuitte in september al op het boek Temperamentvolle kinderen van Eva Bronsveld. Ze had het vermoeden dat ze daar wel eens wat aan kon hebben. Want haar peuter lijkt ook onder die noemer te vallen. Maud schreef naar aanleiding van het boek al drie blogs over temperamentvolle kinderen en dit is de laatste in haar serie. Dit keer over de ouder van een temperamentvol kind.
‘Je moet wat meer grenzen stellen, dan zal hij vanzelf beter luisteren.’
‘Je hebt veel te veel geduld, zo leert hij nooit dat sommige dingen niet mogen.’
Dat zijn dingen die ik wel eens uit mijn omgeving hoor. In het boek van Eva lees ik dat ouder zijn van een temperamentvol kind vaak meer twijfels dan gemiddeld met zich meebrengt. Ik denk zó vaak ‘doe ik het wel goed, help ik mijn zoontje hiermee nu wel, of kon ik het niet beter anders doen?’ Negatieve reacties uit de omgeving kunnen het extra lastig maken.
Het doet me goed om in het boek te lezen dat meer ouders van temperamentvolle kinderen dit te horen krijgen vanuit hun omgeving. Eva geeft ook tips en handvatten om hiermee om te gaan. Ze zegt:
- je hoeft je er niets van aan te trekken als je voelt dat de kritiek niet terecht is,
- je hoeft je niet te verantwoorden, jij voedt jouw kind op en niet die ander,
- ga na wat je precies raakt in de kritiek die je krijgt,
- en benoem voor jezelf de positieve kant van het gedrag van je kind (hij is vooral heel vasthoudend, kan zich goed inleven en is heel uitbundig – in plaats van: koppig, driftig, overgevoelig en druk) en
- ervaringen uitwisselen met andere ouders van temperamentvolle kinderen kan dan ook helpen
Jouw emoties en de invloed op je kind
De invloed die je als ouder hebt op de ontwikkeling van je kind, is altijd groot, maar bij temperamentvolle kinderen geldt dat eens te meer. Ze pikken door hun gevoeligheid meer op. Ook al je onderliggende emoties!
Bij temperamentvolle kinderen werkt doen alsof dan ook niet, schrijft Eva. Ook dat herken ik helemaal. Onze tweejarige had een beker melk en zei “Mama wil je ook wat proeven?” Ik stemde in, nam de beker aan, deed alsof ik een slokje nam en zei “lekker!” Hij keek me aan met een blik van: mam, doe je nu echt alsof?! Ik glimlachte en hij zei “Je hebt helemaal niks gedronken!”
Hetzelfde geldt voor het (oprecht) rustig blijven als je kind een driftbui heeft en al die andere lastige momenten – hij heeft het zo door als je doet alsof. Dit vraagt van ouders meer geduld, meer begrip, meer inlevingsvermogen en flexibiliteit. Dit doet mij denken aan het moment waarop een goede vriendin met een even oud zoontje vertelde dat ze zwanger was van hun tweede, en ik vroeg wat haar had doen besluiten voor een tweede te gaan. Een van haar argumenten was: ‘ik heb wat over.’ Ik stond paf, ik heb allesbehalve ‘iets over’!
Omdat boos worden op een temperamentvol kind averechts werkt, is zelf écht rustig blijven heel belangrijk. Eva geeft van alles aan de lezer mee wat kan helpen om zelf rustig te blijven. Wat ik in elk geval goed vind klinken: één ding tegelijk (en met volle aandacht) doen, humor gebruiken, en goed voor mezelf blijven zorgen.
Zoals op meer plekken in het boek, benoemt de auteur dat ‘opvoeden voorleven is’. Wij zijn een rolmodel voor ons kind, hij leert veel van wat hij ons als ouders ziet doen – zo ook op het gebied van omgaan met emoties. Bijvoorbeeld als je laat zien en uitlegt dat het soms normaal is om twee verschillende dingen tegelijkertijd te voelen, of als je voordoet hoe je voelt wat er te voelen valt en dan merkt dat het gevoel vanzelf zakt.
Uiteindelijk zijn wij ouders ook maar mensen, en worden we ook wel eens overmand door emoties. Wat als dat toch gebeurt? Niet schreeuwen, ademhalen, het van een afstandje bekijken en reminders voor jezelf ophangen zijn nuttige tips voor ons allemaal. En ja, het helpt écht.
Boek uit, en nu?
Ik heb nu vier blogs geschreven over het boek, en had er nog veel meer over kunnen schrijven. Ik denk regelmatig aan een van de genoemde eigenschappen of aan een van de tips die Eva geeft. Vaak besef ik dat ik nog best wat te leren heb, maar ja, ik vertel zelf ook aan mijn cliënten dat verandering begint bij bewustwording… Het helpt me in ieder geval wel al om wat extra tijd te nemen – om onze zoon te horen in zijn standpunt, hem even extra te knuffelen, een zoveelste gesprekje ‘s avonds voor het slapen gaan of om hem dingen zelf te laten ervaren in plaats van het voor te kauwen.
Want daar heeft Eva, althans zo ervaar ik het, gelijk in: temperamentvolle kinderen vragen wat meer van je tijd, maar als je daar gehoor aan geeft, dan heb je wel des te meer leúke tijd samen!
Het boek Temperamentvolle kinderen
Het boek Temperamentvolle kinderen van Eva Bronsveld heeft al heel veel ouders geholpen met tips over hoe ze een temperamentvol kind goed kunnen begeleiden en ondersteunen. Het boek is inmiddels al aan zijn 17e druk toe en onlangs is deze herziene versie verschenen.
Eva: “Als je een temperamentvol kind goed begeleidt en ondersteunt, zullen de voordelen steeds vaker de bovenhand voeren. Maar dat vraagt vaak wel meer van jou als ouder dan de opvoeding van een niet-temperamentvol kind. Heb jij een kind dat opvliegender lijkt te zijn dan andere kinderen? Lijkt jouw kind soms koppiger dan anderen of kan hij van slag raken van iets waarvan je het totaal niet had verwacht? Dan lijkt het er op dat je te maken hebt met een temperamentvol kind.” Het boek vol handreikingen en tips verandert het kind niet, maar de opvoeder wel. Het boek kost €21,99 en is onder andere hier te koop.
Geen reacties