“Ik kan toch van gedachten veranderen?!” zegt Sieger geïrriteerd. Zijn vader staat op het punt om samen met hem en Hidde – zoals eerder die dag afgesproken- pannenkoeken te bakken. Maar beide jongens hebben er nu eigenlijk niet zo’n zin meer in. Het is vijf uur geweest en na een middag buitenspelen lonken de schermen van laptop en Ipad.
Omdat pannenkoeken bakken voor twee volwassenen en twee uitgehongerde jongens best een klus is, was meehelpen voorwaarde voor het op het menu zetten van dit -voor de kinderen- feestmaal. Dus in dit geval geldt voor ons ‘afspraak is afspraak’.
Maar eigenlijk snap ik ook heel goed dat dit in deze tijd lastig vol te houden is. Ik moest ook terugkomen op afspraken die we deze winter nog gemaakt hebben. Dat Hidde niet meer naar de BSO hoefde bijvoorbeeld. Met wekenlang thuis-onderwijs en beide ouders in een vitaal beroep moest dat toch echt weer even een enkel dagje.
Natuurlijk is dit iets anders. Ik kon toen ik een half jaar geleden beloofde dat hij niet meer naar de BSO hoefde, onmogelijk bedenken dat er een Corona-virus roet in het eten van deze en vele andere afspraken zou gooien. Maar ja, daar heeft mijn 8-jarige niet echt een boodschap aan. Die is nu gewoon van gedachten veranderd. “Ik ga nu écht geen pannenkoeken bakken hoor!” valt Hidde zijn broertje bij. Enerzijds heb ik wel begrip voor hun standpunt en wil ik het erbij laten. Tegelijkertijd is voor mij afspraken nakomen wél een belangrijke waarde, dus stel ik een compromis voor: ze bakken ieder twee pannenkoeken. “Dat is zó gebeurd en dan mogen jullie daarna gelijk op de laptop en Ipad” leg ik uit. Met wat gemompel waarin ik de woorden “oneerlijk” en “stomme moeder” denk te horen, geven de jongens toe.
Niet zo vreemd dat er kinderen zijn die een korter lontje hebben
Terwijl Hidde de eerste lepel pannenkoekenmix in de pan giet (en daarbij een mooi spoortje maakt op het aanrecht en het gasstel, waardoor ik er spijt van heb dat ik ‘ achteraf schoonmaken’ niet mee heb genomen in de onderhandeling), realiseer ik mij wat ontzettend veel veranderingen in het dagelijks leven onze kinderen te verstouwen krijgen in deze periode! De (spel)regels veranderen per week en van onze kinderen wordt verwacht dat ze zich telkens, liefst zonder mopperen of weerwoord, aanpassen. Meebewegen in dat wat er gevraagd wordt. Niet zo vreemd dat er kinderen zijn die een korter lontje hebben, sneller verdrietig zijn of letterlijk stress ervaren hierdoor.
Dat Hidde en Sieger nu dus met alleen een beetje gemopper, toch pannenkoeken gaan bakken, valt in dat licht dus eigenlijk reuze mee. Na exact twee pannenkoeken per persoon houden ze het voor gezien. En dan hou ik mij natuurlijk ook aan de afspraak. Mijn “Heel goed gedaan jongens, nu mogen jullie lekker op de Ipad en laptop,” horen ze al niet eens meer. De schermen eisen hun volledige aandacht op.
Geen reacties