Irma is sinds kort moeder van vijf kinderen. Haar zoon Guus is nu 5, haar eerste tweelingdochters ruim 2 en de tweede tweeling is nu een half jaar. En dat voor iemand die voorheen had bedacht dat ze niet al te veel kinderen wilde, en zeker niet al te dicht op elkaar qua leeftijd. Ze gaat bij ons op de club delen hoe het haar en haar kinderschare af gaat de komende tijd!
De gastouder. Het kleine schoolplein. Nederland, als ik in Engeland was, en Engeland, als ik in Nederland was. De juf van groep 2. Mijn vriendinnen die vertrekken naar hun thuisland. Kerst. De kraamverzorgende, oh, de kraamverzorgende! De overbuurvrouw van de camping. De geur van augustus. De zomervakantie.
Als het op afscheid nemen aankomt, ben ik een zachtgekookt ei.
Weet ik dat er eentje nadert, loop ik dagen vantevoren al met een steen in mijn maag. Zie ik om me heen mensen hun voortent afbreken, word ik al melancholisch. Huilen voor vertrek deed ik al nog voordat we Schiphol hadden bereikt. Zie ik de eerste maaidorser in het zomerse veld verschijnen, ben ik al sip. Het opruimen van kerstversiering gebeurt steevast met een flinke dosis weemoed.
‘Mam. Ik ga de zomer missen als het voorbij is.’
‘Dat snap ik, lieverd. Ik ook. Maar als je afscheid neemt van iets, maakt het plaats voor iets anders fijns. De zomer is dan misschien straks voorbij, maar in de herfst kunnen we chocomel drinken onder een dekentje.’
Ja Irma, kom op. Het kleuteren maakt plaats voor iets anders fijns, zei ik tegen mezelf toen ik begin deze week het klaslokaal uit liep, Guus achterlatend in groep 3. Wat dat dan moest zijn, kon ik alleen zo snel even niet bedenken.
Geen reacties