Zijn wij moeders nou zo hardleers of zijn vaders nou zo lui?

Ze heeft stress, vertelt ze me. Als ik opzij kijk, zie ik dat de tranen hoog zitten. De vriendin met wie ik een wandeldate heb kijkt voor zich uit als ze toevoegt: “Ik doe eigenlijk alles in huis. Het is niet dat hij het niet wil doen hoor. Als ik het hem vraag dan doet hij het wel. Maar ik moet het wel vragen.” Ze noemt allemaal voorbeelden, van luiers kopen tot de vuilniszak buitenzetten. “En ik ben eigenlijk ook altijd degene die de kleine naar bed brengt.” Ik zeg niet veel terug. Want ze weet ook wel dat ze het zelf doet. Dat zij zelf alles naar zich toe trekt. Maar ze heeft goede voornemens. Ze gaan samen een plan maken en de taken verdelen. “Het komt goed,” zegt ze. Meer om zichzelf te overtuigen dan mij, krijg ik het gevoel.

Ik denk aan de nieuwsberichten die om de paar maanden voorbij komen met koppen als: “Traditionele rolverdeling in huishouden lijkt onverwoestbaar,” of “Vrouwen domineren anno 2019 nog steeds de keuken,” en “Nederlandse gezinnen hanteren nog steeds traditionele rolverdeling.” Ik verbaas me er altijd over. Want als ik op het schoolplein sta te wachten tot Teun naar buiten komt, zie ik om me heen vaak ook veel vaders staan te wachten op hun kroost. Ik denk aan de mannen van andere vriendinnen. Aan mijn buurmannen. Stuk voor stuk vaders die veel doen in huis. En dan heb ik het nog niet eens over mijn eigen man die op dit moment de redding van het huishouden is.

Is mijn beeld vertekend? Leef ik toevallig in een omgeving waar wel veel actieve en betrokken vaders wonen? Dat zal toch niet?

De meeste vaders en moeders willen de zorg voor hun kinderen het liefst gelijk verdelen.

We leven niet meer in de jaren vijftig. We wéten dat mannen en vrouwen net zo goed (en in mijn geval eigenlijk beter) de zorg voor het gezin kunnen dragen en het huishouden kunnen doen. Uit de Emancipatiemonitor 2018 van het Sociaal en Cultureel Planbureau blijkt ook dat de meeste vaders en moeders de zorg voor hun kinderen het liefst gelijk willen verdelen met hun partner. Maar in dat rapport staat ook dat dat slechts een op de tien lukt. Zijn ‘wij’ moeders nou zo hardleers, of zijn vaders gewoon lui?

Verklaarbaar?

Er schijnt zoiets te bestaan als de gender trap: de valkuil van in traditionele en stereotiepe man-/vrouwrollen vervallen als je samen bent. En die trap wordt nog groter als er kinderen komen en jij degene bent die vanwege je zwangerschapsverlof de eerste maanden thuisblijft. Nogal logisch dat wij dan degenen zijn die meer luiers verschonen en vaker opruimen en boodschappen doen (applaus voor het langere vaderschapsverlof dat per 1 juli bestaat). Bovendien kunnen hormonen, die ervoor zorgen dat je verzorgender en oplettender wordt, hier ook een akelige rol in spelen. Allemaal verklaarbaar dus. En herkenbaar trouwens ook.

Het gevaar is al­leen dat deze traditionele patronen kunnen blijven doorsudderen als je allang weer aan het werk bent. Daar komt nog eens bij dat er nogal wat vrouwen zijn die aan maternal gatekeeping doen. Wat inhoudt dat je opvoeding en huishoud­taken naar je toetrekt omdat je denkt dat je het beter kunt dan je wederhelft, de kleren van je kinderen bijvoorbeeld klaarlegt omdat je zijn combinaties niet goed vindt en de broodtrommels altijd vult omdat je weet wat de kinderen lekker vinden. Toen ik een mini­-enquête hield op Instagram onder de moeders die mij volgen, zei bijna 75 procent zich hier ‘schuldig’ aan te maken.

Een paar weken terug raakte ik op Instagram in gesprek met een moeder over dit onderwerp. “Bij ons thuis merk ik dat ik de taken graag wat meer verdeeld zie, maar dat mijn man graag heeft dat het traditioneel blijft. Als hij dingen oppakt, vergroot hij ze ook gelijk enorm uit. Hij brengt onze zoon toch al één keer in de week naar school? Waardoor hij laat op zijn werk komt. Die dag is afgeschreven. En ga zo maar door. Boodschappen vindt hij stom werk dus dat mag ik doen.” En zo somt ze nog wat dingen op. Ligt dit nou aan haar of aan hem?

Als ik de vriendin van de wandeldate een week later via Facetime spreek, kijkt ze me op mijn telefoonscherm schuldbewust aan als ik haar vraag naar hun plan. Druk met de dingen van het leven, zijn ze daar niet aan toe gekomen. Ze zet nog steeds zelf de vuilniszak buiten.

Na ons gesprek blijf ik me ernstig afvragen wat het nou kan zijn dat haar tegenhoudt, terwijl ze weet dat dit gedrag haar niet helpt. En waarom het in onze hele samenleving nou zo langzaam verandert terwijl we blijkbaar en masse wel anders willen. Het is denk ik een mix van ‘we doen het onszelf aan’, van ‘het zijn onze hormonen’ én het zit (toch) nog steeds ook in onze cultuur gebakken. Maar volgens mij is de grote vraag uiteindelijk ook: hoe erg vinden we het allemaal? Willen we wel écht veranderen? Of voelt de rol van gatekeeper stiekem wel comfortabel voor velen? Of… en ik denk aan onderstaande verhaaltje dat ik ook in mijn boek Mom You Can heb opgenomen, misschien is de pijn nog niet erg genoeg. Alhoewel ik hoop dat mijn lieve vriendin dat plan wel opstelt. Voordat ik haar straks naast die vuilniszak vind.

Meer over de rolverdeling in Mom You Can en de Podcast!

Hoe doe je dat nou echt goed samen, een gezin bestieren en de rollen en taken zo verdelen dat je er allebei tevreden over bent? In aflevering 8 van de Mom You Can podcast praat ik hierover met mijn co-host Sanne Windey en onze gast Francesca van Berk (van de site Francesca kookt). In deze aflevering die als titel heeft “wees een team (en geen concurrenten)” praten we over hoe wij dat doen. Francesca vertelt hoe ze erachter kwam dat ze sommige dingen eigenlijk anders wilde en wat ze toen gedaan heeft. Sanne Windey bekent dat haar man eigenlijk alles doet (behalve baren) en we bespreken wat het geheim is van succesvolle stellen.

Luister nu de Mom You Can-podcast via de player op deze site, of via Spotify, via je apple podcast speler of op je android via deze app.

Mom You Can – het boek

Alles over hoe je samen een sterk team vormt staat ook in mijn boek Mom You Can. In dat boek bespreek ik negen succesfactoren die kunnen zorgen voor meer geluk in werk en moederschap. ‘Wees een team (en geen concurrenten)’ is de 8e succesfactor. Het boek kost €20,00 en is online hier te bestellen (zonder verzendkosten!). Wil je de eerste hoofdstukken alvast lezen? Kijk dan hier voor het voorproefje.

Wil je blogs lezen over de eerste 7 succesfactoren? Die vind je hier.

Kom naar de Mom You Can-groep voor meer achtergrond-info en om ervaringen te delen.

Wil je meedoen met de challenges die bij de Mom You Can-succesfactoren horen? Speciaal hiervoor heb ik de Mom-You-Can-Facebook-pagina aangemaakt. Een besloten pagina waar ik de Mom You Can-challenge ga delen. Waar ik korte achtergrondinformatie zal geven, interessante filmpjes deel, en per aflevering één of twee uitdagingen geef. Maar waar jullie ook met elkaar jullie successen, vragen of struggles kunnen delen. Want we zijn tenslotte niet voor niets een club. Samen weten we meer. Samen zijn we sterker! Zin om mee te doen? Sluit je dan hier aan bij de Mom You Can-groep!