Voetbalpakje

Michelle is getrouwd met Marcel en moeder van Nova (5) en Amber (9).

De zoektocht op Google is ingewikkeld, maar leerzaam. Zo ben ik erachter gekomen dat men spreekt over ‘voetbaltenue’, in plaats van het door mij ingevoerde ‘voetbalpakje’. Een term die oneerbiedig voelde in deze -voor mij onverwacht bloedserieuze- afdeling van het internet waar ik tot een half uur geleden nog nooit mee in aanraking was geweest.

Amber kwam van school met een speciaal verzoek.
‘Ik wil een voetbalpakje voor gym,’ vroeg ze.
‘Hoezo? Je hebt niets met voetbal, en trouwens, je hebt toch al gymkleren? Die passen toch nog?’ was mijn verwarde reactie. Dat had ik een paar weken geleden nog gecheckt.

Amber heeft -buiten het EK feestgedruis- precies niets met voetbal.

Amber heeft -buiten het EK feestgedruis- precies niets met voetbal. Ze praat er nooit over en ik heb haar ook nog nooit mee zien kijken met haar vader, een die hard voetbalfan die geen ‘Champignons’ League-wedstrijd mist.

Zelf heb ik ook niets met voetbal. Stadiongeluiden werken op mijn zenuwen en ik val in slaap als Marcel vertelt over een middenvelder die goed in de achterhoede is.
En begrijp me niet verkeerd, als Amber een voetbalmeisje was geweest stond ik met alle liefde elke zaterdagochtend te verkleumen op een veldje ergens in een uithoek van ons land. Maar dat is ze niet, daarom snapte ik in eerste instantie niet waar die wens voor een voetbalpakje -sorry tenue- ineens vandaan kwam.
Na doorvragen kwam ik er al snel achter dat de grootste reden was dat het cool staat. Kennelijk lopen veel van haar coole vriendinnen ook in dergelijke outfits.
Nu ben ik de beroerdste niet, dus belandde al snel in deze voetbalfuik op het Wereld Wijde Web.
‘Van wie wil je dan een pakje,’ had ik gevraagd.

‘Ja maar wil je er niet een van een vrouwenteam?

‘Uuh Mbappé ofzo?’ een naam die ze duidelijk wel eens achterop de shirts van haar klasgenoten heeft zien staan, maar iemand die ze op straat zeker weten niet zou herkennen.
‘Ja maar wil je er niet een van een vrouwenteam?’ opperde de feminist in mij.
‘Ja ook goed,’ zei Amber schouderophalend.

Na wat ingewikkelde zoekslagen vind ik een shirt en broek van Lieke Martens. Ik open de link en kijk naar de prijs.
Wat? Dat bedrag? Voor gymkleren die ik voor elke schoolvakantie ongetwijfeld verfrommeld en muf uit haar gymtas zal vissen?
Ja doei, haar huidige gymkleren zijn nog prima.

Gelukkig maar, want ik viel al bijna in slaap.