Verklapte verrassing

“Die laatste zaterdag van de voorjaarsvakantie is dan de babyshower van Sanne,” zegt mijn vader zich van geen kwaad bewust terwijl we met het hele gezin de vakantieplanning doornemen. Het fenomeen ‘verrassing’ krijgt door zijn opmerking een totaal andere wending, want dat er iets voor mij georganiseerd werd wist ik wel, maar de datum waarop het festijn plaats zou vinden behoorde tot het best bewaarde geheim van Nederland. Tot dat moment. Toen mijn moeder en zusje zich enkele dagen later ook nog lieten ontglippen dat de locatie mijn ouderlijk huis was, kon ik het niet laten om te vragen of het handig zou zijn als ik zelf ook iets voor de high tea mee zou nemen en vast een cadeautje zou kopen. We lachten, als boerinnen met kiespijn. Want het verrassingseffect is juist wat een babyshower zo bijzonder maakt.

Maar we lieten ons er niet door uit het veld slaan. Dus afgelopen zaterdag stond ik stipt 12.00 uur in mijn mooiste jurkje klaar om me te laten verrassen. Gelukkig was iedereen inmiddels op de hoogte van de versprekingen, waardoor ik niet hoefde te doen alsof ik totaal verbaasd was dat er een grote groep familieleden en vriendinnen aan de tafel bij mijn ouders startklaar zat om mij in het zonnetje te zetten. Ondanks dat ik het wist, was ik onder de indruk. Van alle moeite die iedereen had gedaan om speciaal voor mij een persoonlijk blog te schrijven, een mooi cadeau te kopen, iets heerlijks op tafel te zetten en haar vrije zaterdagmiddag hieraan te besteden. Wat een rijkdom.

Omdat de meeste zelf al moeder zijn, vlogen de ervaringsverhalen snel over tafel. Ik luisterde, lachte en leerde. Zo weet ik nu dat de drie o zo charmante tenten van onderbroeken die ik kocht lang niet voldoende zijn voor de eerste periode. Dat de angst dat je tijdens de bevalling moet poepen heel reëel is, en dat je het toch niet tegenhoudt. Mijn overtuiging dat je babykleertjes op 95 graden moet wassen klopt alleen als je wilt dat het een en ander een paar maten krimpt, lekkende borsten zijn iets positiefs en het woord ‘onderkantje’ leg ik over een paar weken zonder schaamrood op m’n kaken zo op het scrabblebord.

Verrassing of niet, het was een fantastische middag. Ik zweefde nog lang na op mijn blauwe wolk. Tot ik de krant opensloeg en er keihard vanaf donderde. “Het kindje van Ellemieke Vermolen en Sergio Herman is vorige week vlak voor de geboorte overleden,” lees ik. Sindsdien krijg ik het verhaal niet meer uit mijn hoofd. Zouden haar familie en vriendinnen ook een babyshower hebben georganiseerd? En lukte het hen wel om het geheim te houden? Wat had ik het haar ook gegund, dat een onbenulligheid als een verklapte verrassing haar grootste zorg zou zijn.