Voor ik het doorheb heeft Pepijn met zijn grijpgrage vingertjes mijn telefoon al te pakken. Behendig drukt hij met zijn kleine vingertje op het knopje aan de zijkant. Het scherm springt aan. Zijn vingertje verplaatst zich naar de hoek en met een trefzekere veeg zet hij de camera aan. Nadat hij acht zwarte foto’s heeft gemaakt omdat de mobiel op de tafel ligt, drukt hij op het knopje dat de frontcamera activeert en maakt selfies van zijn voorhoofd.
Ik kijk verbaasd naar hem. Nog geen twee jaar en niet in staat om grip te houden op een stukje banaan, maar swypen gaat hem moeiteloos af.
Gisteren had hij de telefoon van mijn schoonzus te pakken toen ze even op de koffie kwam. Ik had haar net gerustgesteld dat hij er voorzichtig mee is, toen er ineens een rood rond icoontje met een telefoonhoorn in het midden van het scherm verschijnt. “O shit, hij belt m’n baas!” roept ze verschrikt en ze trekt de telefoon uit Pepijns handen, die vervolgens beteuterd kijkt.
Hij is nogal gek op het ding. Ik hoef ‘m maar één seconde in z’n blikveld te leggen of hij racet er al op af. Ik heb het geluid standaard uit staan, dus het kunnen niet de gekke bliepjes zijn die hij zo aantrekkelijk vindt.
Ik heb zo’n vermoeden waarom hij er dan zo op gefocust is. Omdat ik dat ben. Ik zou willen dat het niet zo was, maar ik heb m’n telefoon vaker vast dan me lief is. Social media, foto’s maken, een recept zoeken, m’n agenda checken, een muziekje luisteren, alles doe ik met dat ding. Al zo vaak nam ik me voor om ‘m ergens op te bergen, maar dan moet er altijd net een boodschap opgeschreven worden of een afspraak gemaakt, waardoor ik ‘m weer pak en voor ik het weet weer eindeloos Twitter zit door te scrollen. Laatst was ik ‘m op m’n werk een uur kwijt. Een uurtje maar. Dikke paniekspanninghyperventilatievreesangstheid!
Ik schrok zo van mijn eigen paniek, dat ik in een vlaag van verstandsverbijstering besloot om WhatsApp en alle social media van m’n telefoon te knikkeren. Heerlijk, geen onzinberichtjes meer krijgen en versturen. Maar na twee uur in een boterhamzakje geademd te hebben, heb ik het toch maar weer geïnstalleerd.
Dus, aangezien het bijna 2017 is en de goede voornemens wel weer afgestoft mogen worden, wordt dat mijn goede voornemen: telefoon aan de kant. Want ik wil ervan af. Hoe? Dat weet ik nog niet. Tips iemand? Je mag ze naar me twitteren.
2 Reacties
Whaaa Herkenbaar! Het liefst knikker ik het er ook allemaal van af, maar whatsapp is toch wel handig soms met afspreken enz. Mail check ik eigenlijk sowieso niet op m’n telefoon. Ik heb voor internet een wifitimer app op mijn telefoon, kun je gratis downloaden. Deze zet internet uit op door jou ingestelde tijdstippen, zodat je bijv. Nog maar 3 keer per dag whatsappjes binnenkrijgt en mail ipv de hele dag door. Geeft rust! Want zo boeiend is het natuurlijk ook allemaal niet en het kan best even wachten. Als er echt iets is moeten ze maar bellen denk ik dan:)
Oef!!! Hier hetzelfde! Als er nuttige tips komen…. plaats je die dan ook? ? ik heb al 2 keer eerder FB van mijn mob gegooid. Maar ja…hetbis ook handig hij verkoop en weg geven van spullen…Dusss…..toch er weer op. Zucht. Echt verslaafd aan het ding.