Aaaaaaaah het is al weer de laatste week van de Relax-Mama-Advent-weken. De laatste week dat je kans maakt op één van de Relax Mama-producten. Omdat we vieren dat deze site online is. Deze keer mag ik van Uitgeverij Snor het Relax Mama-postermapje weggeven (€14,95).
Dit is een setje van acht posters waaronder de ‘die andere moeders doen ook maar wat-poster’ en die van ‘het is een fase het is een fase het is een monster.’ Maar daar ik zelf nogal de neiging heb om de hele dag door te rennen zonder echt aan mezelf te denken is voor mij de poster ‘Gun jezelf een pauze van 3 minuten’ altijd een goeie reminder.
Hoe doe je mee?
Je maakt deze week kans op het postermapje als je onder deze post in het reactieveld vertelt wat eigenlijk jouw valkuil is. Misschien kan ik daar dan ook nog eens een poster voor laten maken 😉
Je kunt tot maandag 28 december meedoen.
Relax-Mama-Advent-weken
De afgelopen weken gaf Uitgeverij Snor vijf keer de producten uit de Relax Mama-serie weg om te vieren dat deze website 22 november live ging. Niks gewonnen? Sorry!
198 Reacties
Het wordt echt makkelijker als ze ouder worden…en dat zeg ik dan ieder jaar weer tegen mezelf. ?
Mijn valkuil dat ik me soms iets te goed kan voorstellen dat mijn dochters nog niet naar bed willen, toch nog even filmpje af willen kijken, er echt nog wel wat lekker bij kan na het toetje etc…..
Mijn grootste valkuil:
DDenken dat ik de oude voor-dat-ik-mama-werd-persoon weer kan worden.
Kusjes geven als ze er zo heerlijk bij ligt tijdens het slapen…..wetende dat ze dan wel eens wakker kan worden, maar achhhh het moet gewoon!!
De aanhouder wint!
Nee + Nee+ Nee+Nee+Nee+Nee = Ja.
( geldt overigens voor beide partijen 😉 )
Accepteren dat ik een goed-genoeg moeder ben.
En ik ben niet slordig, ik heb gewoon een hoge chaos-tolerantie (als mijn huis weer eens een zooitje is)
Mijn grootste valkuil is dat ik dingen moeilijk kan loslaten. Wil alles perfect doen maar in de praktijk is dat gewoon niet te doen ….
Mijn grootste valkuil is niet genoeg tijd voor mezelf inplannen waardoor mijn accu niet opgeladen wordt.
Mijn valkuil is; dat ik kijk naar andere en me daar aan meet. En soms vergeet dat ‘ de andere moeders ook maar wat doen’. Ze brengen t misschien wat overtuigender. Ik heb t nodig om regelmatig t weer even helder te krijgen. “Ik ben ik” 🙂
Mijn grootste valkuil is dat ik vaak niet zie hoe relaxed mijn kinderen aan het spelen zijn en alleen maar denk aan de LEGO/papiertjes/strijkkralen/K’nex die weer opgeruimd moet worden…
Poeh mijn valkuil. Na twee extreme huilbaby’s (nr 1 heeft het eerste jaar van haar leven 10 uur van de 24 uur per dag gehuild en dan vooral ’s nachts en nr 2 heeft de eerste 9 maanden net zo veel gehuild….) vind ik het nog steeds lastig om tijd voor mezelf te maken. Je bent zo in het ritme gerold van altijd voor de kids zorgen. Dus nu is het af en toe: nu ben ik geen vrouw van, geen mama van, geen collega van, maar gewoon mezelf!
Veel van de relax mama uitspraken zijn zo herkenbaar en zo toepasselijk. Heerlijk om te ervaren dat je niet alleen bent!
Mijn valkuil: haasten! Daar loopt de klok niet langzamer van, maar mijn kinderen wel 🙂
Mijn grootste valkuil is dat ik dingen los moet laten. Boeiend dat hij z’n tanden zo kort poetst, boeiend dat z’n kamer een zooi is als hij gaat slapen (hij heeft z’n ogen toch dicht dus ziet het niet), boeiend als we 5 min. later vertrekken naar school. Ik zou meer moeten genieten van het moment!
Mijn grootste valkuil is; nog steeds denken dat ik de strijd kan winnen, terwijl ik eigenlijk al voor de strijd weet dat ik hem ga verliezen. ? ?
Het altijd maar voor iedereen willen zorgen en mezelf daarin wel eens vergeet. Gelukkig ziet mijn dochter (bijna 10) dit ook soms en zegt ze: ‘ Mam, ga jij maar even zitten, ik maak een lekker kopje thee voor je. ‘
Mijn valkuil : mijn kanjer van tien is qua gestalte best groot en dan vergeet je als mama soms wel eens dat hij nog maar tien jaar oud is (wat je dan weer snel beseft ’t moment dat hij voor het slapen gaan nog even heel dicht kruipt en de mama-zoon-knuffels met hele pakken worden uitgewisseld)
Mijn valkuil, geen grote to do lijstje in mijn hoofd maken. Waarschijnlijk ga ik toch maar 1 ding afstrepen…
Mijn valkuil is dat ik steeds denk dat mijn dochter niet goed genoeg eet, terwijl dat wel zo is. Ze is niet zo kieskeurig of uitgesproken als andere kinderen van haar leeftijd, ze lust eigenlijk best veel. En van wat ze eet, eet ze ook nog veel. Niet zeuren dus mama!
Alleen IK weet wat mijn dochter nodig heeft. De rest van de wereld (inclusief papa) doet zn best, but mammie knows best en wie daar tegenin gaat vreet ik op. Terwijl ik normaal heel bescheiden ben…
Mijn valkuil is dat ik me niet moet haasten. Kinderen gaan daardoor alleen maar langzamer (of lijkt dat zo??) en ik raak alleen maar meer gefrustreerd. Dus: rustig aan doen, of in ieder geval niet laten merken dat je haast hebt!
Door de “waarom” fase sta je weer eens stil bij de ( nutteloze ) dingen in het leven
Mijn grootste valkuil: zorgen voor anderen . En dus niet voor mezelf… Als er voor onze kindjes wat gedaan moet worden sta ik er meteen, ook voor mijn man, onze families en vrienden. Mezelf vergeet ik nog wel eens. Dus af en toe moet ik echt even tegen mezelf zeggen: Stop! Jij bent ook best belangrijk! (En dat vergeet ik ook nog wel eens, maar gelukkig helpt mijn man me daar aan herinneren als ik weer eens te ver ga in mijn zorgzaamheid ?)
Mijn valkuil is toch ook wel denken dat het moederschap andere moeders beter en makkelijker afgaat… Bang zijn dat ik de kleine meid tekort doe terwijl het een gelukkig klein schatje is dat gek is op haar mama… De drukte: werken en je gezin en je sociale dingen (huh, wat is dat? ) en ergens nog jezelf zijn (huh wanneer?!
Voor de 36e keer zeggen: “op je billen, recht zitten, benen onder tafel, handen boven tafel en bord leeg eten”. En dat ze dan na 3 seconden weer omgedraaid aan tafel zitten…
Iedere dag hopen dat ik niet om 5 uur uit bed word gehaald. Dom. Ik hoop t al 8 jaar iedere dag;).
Mijn grootste valkuil is strijden.. En teveel zeuren. Daar wordt t (en ik) niet gezelliger van. Laat de dingen nou eens. (jullie zijn net 2 minuten uit bed, nu al weer ruzie, wordt t zo’n dag?!) Ik wil t niet, en ik doe t toch. Vandaag weer proberen alles met liefde te doen!
Herkenbaar!
Mijn valkuil is dat ik denk dat ik niet in de valkuil trap! Maar iedere keer donder ik er hoofd eerst weer in!
Mijn valkuil: doorgaan, doorgaan, altijd maar doorgaan en ondertussen vergeten te genieten van de fijne momenten samen.
Valkuil soms te ongeduldig waardoor ik heel vaak tot 10 moet tellen en dat is voor niemand leuk. Ik heb schatjes van kinderen maar op dat moment wil ik ze alleen maar achter het behang plakken. En dat maakt mij verdrietig want dat verdienen ze niet.
Ik zorg dat alles van te voren klaar is. Boodschappen, eten, kleding, was. Hierdoor hoeft niemand in huis wat te doen. En doe ik het voor iedereen. Ik zou een hoop 3-minuten pauzes hiervoor in de plaats kunnen nemen.
Slapen wordt overschat. Het is een luxe! En dan vooral doorslapen.
Twee meiden die vaak ’s nachts aan het spoken zijn, 1 en 3 jaar. Volhouden dat het een fase is terwijl het eigenlijk een gewoonte is geworden..
Gelukkig zien ze er zo schattig uit als ze eenmaal slapen?
Ik haal veel kracht uit de uitspraken van relax mama. Goed om te voelen dat je niet de enige bent met kinderen die last hebben van een ‘fase’.
Mijn valkuil: go with the flow en voor je het weet zijn ze van de basisschool. Dus extra genieten en knuffelen. En vaker leuke momenten vastleggen voor later (film).
‘Nee, die kruimels liggen er morgen ook nog wel’ (waarbij kruimels vervangen kunnen worden voor iedere vorm van rommel die kinderen, man of huisdieren kunnen maken). Pff, mijn echte valkuil als het om ons gezin gaat is (je raad het al) een schoon huis. Wake up mama’s, dat gaat de komende 18 jaar echt niet meer gebeuren :)!
Die 3 minuten heb ik nodig! Dan vergeet ik misschien niet zelf te eten, te drinken of even genieten van de paar minuten waarbij ik even alleen mijn eigen gedachten kan horen. Verder ben ik al zodanig relax mama dat ik soms vrees op de grens van ontaarde mama te laveren maar de dames zijn over het algemeen gelukkig dus ook dat zit vast wel goed 😉
Mijn valkuil is perfectie. Ik wil het voor iedereen altijd goed doen, nee.. Niet goed maar perfect. Legt dat latje lekker hoog natuurlijk. Ik ben nu thuis met een burn out en ben ik aan het leren dat ik ook lief moet zijn voor mezelf. Dus een leuke voor een poster zou zijn: Wees lief voor mama, kietel jezelf!
Mijn valkuil? Ik ben een TE leuke, relaxte, gezellige mama, waardoor mijn kinderen niets hebben om over te zeuren. Da’s ook niet leuk voor hen…
(wahahaha, NOT! ?)
Als moeder van 2 kinderen en gastouder van 7 kinderen ben ik altijd met kinderen bezig en probeer ik het hen altijd naar hun zin te maken. Ik vergeet mezelf eigenlijk. Nu is het vakantie en heb ik tijd even lekker alleen met mijn 2 eigen kinderen gezellige te doen, maar ik merk dat ik nu zo moe ben dat ik de kinderen nu al voor de derde dag ’s ochtends voor de tv zet. Ik wil echt wel anders, maar heb de puf gewoon ff niet.
Mijn grootste valkuil? Héél vaak en hard (alsof dat helpt ja right) zeggen dat we nu echt op moeten schieten. Voor iedere keer dat ik dat zeg, gaat mijn peuter-puber dochter een tandje trager ?
En echt, elke dag trap ik er weer opnieuw in…
Mijn valkuil is een perfecte moeder willen zijn! Nou ja, een perfect mens het liefst eigenlijk.
Mijn grootste valkuil: ik ben een softie! Wat ik niet van mezelf had verwacht is toch gebeurd nu ik moeder ben! Ik kan mijn zoontje niet laten huilen, wil hem heel de dag knuffelen en huil gerust met hem mee als hij pijn heeft… Ik vind het zelf miet erg dat ik zo ben, anderen hebben er hun eigen mening over en ach, daar trek ik me dan weer niks van aan!
Als je tegen je zoon (2,5) zegt dat er niet meer water in het kleine badje mag en hij dan naast het badje gaat staan, erin plast en trots zegt :” kijk mama, veel water bij.” Dan moet ik wel lachen en kan ik niet de consequente moeder die haar kind netjes opvoedt. Want mijn kind doet dat niet…..(hij doet het waarschijnlijk erger…of anders)
Mijn grootste valkuil is dat ik mij toch weer elke keer onzeker laat maken door de meningen van anderen (lees schoonmoeder)
Mijn grootste valkuil is alles te goed willen doen. Met ons eerste kindje wil ik alles “volgens het boekje” doen. Nu is ze 4 maanden en heb ik geleerd dat ze gewoon een eigen persoontje is met eigen wensen en dat ik die “regeltjes” meer moet zien als hulpmiddelen en niet als richtlijnen.
Er zullen nog veel “valkuilen” komen, maar inmiddels weet ik dat rustig blijven meestal de beste oplossing is!
Niemand is perfect. Ik zeker niet. Maar dat ook mijn zoon niet perfect is, vind ik toch wat minder makkelijk te accepteren. Daarom is mijn valkuil het te lang ophouden van die roze bril. Soms is het gewoon een klier. Van drie. Dus hij snapt het gewoon nog niet. En hij bedoelt het vast niet zo. Zie je wel? Heel hardnekkig, die roze bril 🙂
Het nastreven van een strak georganiseerd VT wonen-huis is voor mij een kansloze missie met een gezin en een drukke baan.
Elke keer neem ik me voor dat wanneer het weer is mis gegaan met een spuitluier, ik het rompertje over zijn schouders moet trekken zodat hij er via je de beentjes uit kan. En toch, elke keer als de befaamde spuitluier zich aandient, vergeet ik deze tip weer… Geloof me: een enorme valkuil voor mij en mijn zoon. Hij eindigt weer in bad!
Mijn valkuil is proberen te ‘onderhandelen’ met een kleuter. Begin er niet aan, voor je het weet delf je het onderspit en sta je met je mond vol tanden :’)
Mezelf vergeten. Mijn 3 kinderen (13,11 en 4) lopen er netjes bij. Ik vergeet mezelf.
Ook loop ik mezelf voorbij. Huis soms chaos. Maar de ene kant denk ik die 2 hebben lekker gespeeld!
Maar ik geniet vooral van de knuffelmomentjes heerlijk. Laat dan op dat moment maar even chaos zijn!
Steevast zelf te laat naar bed gaan en dan ’s morgens de kleine man te lang ‘mamaaa ik ben wákker…’ laten roepen omdat ik dan nog even wil blijven liggen… Verdient hij niet na een hele nacht lief slapen en opgewekt wakker worden.
Mijn grootste valkuil.. Mijn geduld verliezen. Erg makkelijk bij een erg druk jongetje van 3,5. Dus… Tot 10 blijven tellen en als mijn jongentje na 10 zegt wie niet weg is is gezien! Ben ik het weer vergeten en beginnen we weer met een portie geduld!!
mijn valkuil is, de touwtjes in handen willen hebben. Tegenwoordig zing ik dan (helaas niet vaak genoeg) Let it go…..
Loslaten en pick your battles!
valkuil, de ipad is soms wel een heel makkelijke afleider…
Mijn grootste valkuil is dat ik mijzelf niet positief van zien, en daardoor zien mijn kinderen dat ook niet bij mij!
Mijn valkuil is alles voor de jongens doen en mijzelf vergeten waardoor het lampje echt een keer uit zal gaan.
Mijn valkuil is keer op keer hopen dat ik nu wél binnen een kwartier (zonder zweetdruppels op mijn voorhoofd) buiten sta met drie kleine kinderen die allemaal hun eigen jas en schoenen aanhebben en in de goeie wagen / drager zitten, zonder ze steeds weer overal in huis vandaan te moeten plukken.
Malen de kaken zijn de kindjes zoet…. moraal van het verhaal
Zorg dus altijd voor eten en drinken bij…ALTIJD! !
En dan ook nog een slaap tut in de aanslag houden ?
Valkuil: Me betrappen op een tikkeltje jaloezie als ik een papa zijn dochter op zijn brede schouders draagt… dat gun ik mijn meisje ook zo erg (als alleenstaande mama).
Mijn perfectionisme, teveel ballen hoog willen houden. Zit inmiddels daarom al even thuis na de geboorte van mijn jongste. Daarom is de club van relaxte moeders zo goed voor me. Alle spreuken zijn zo belangrijk voor me!
Beseffen dat papa het heus ook allemaal wel kan, maar op zijn manier. Een beetje meer vertrouwen op je man, al doe je het toch liefst allemaal zelf 😀
Alles klaar willen hebben voor dat de kinderen thuis komen. Lukt dat niet poging wagen om het af te hebben als de kids op bed liggen. Loslaten dat dát niet kan en mijzelf een eigen tijd gunnen.. uiteindelijk zelf naar bed gaan en bedenken dat het wéér niet is gelukt allemaal.
Mijn grootste valkuil? Vergeten de tijd nemen om zelf rustig te eten.
Verder vraag ik mezelf regelmatig waar ik het meeste spijt van zou hebben: van die 5 minuten extra knuffelen of van 5 minuten opruimen? Het antwoord is altijd meteen duidelijk 🙂
grootste valkuil:
Elke keer weer durf ik uit te slapen.
Waar ik vorig weekend nog poedersuiker uit de banken stond te boenen, kon ik deze week kapotgeslagen eieren van de tafel (en omstreken) poetsen. “maar mama, ik pannekoek maken” aldus de kleuter…
op de dagen zonder wekker word ik nu altijd lichtelijk huiverig wakker.
De “het is een fase het is een monster” is nu sterk op ons van toepassing. ??
Nu denken: “Ik kan je opeten! ”
Als ze groot zijn en moeilijk doen: “Had ik ze maar opgegeten…” 🙂
Mijn valkuil is het vooruit denken als het minder goed gaat “Binnen een jaar gaat dat wel lukken” (dat = dan: een rustige avond met kids, op restaurant, rustig naar de binnenspeeltuin zonder crisis, … ) en altijd weer tot de conclusie moeten komen dat het toch nog niet lukt.. Al dat vooruit plannen/denken/hopen levert mij altijd weer frustraties op, zorgt ervoor dat ik minder van “het moment zelf” geniet. Ik probeer het minder en minder te doen, maar dat is moeilijk…
Denken dat ik iets nog wel even snel tussendoor kan doen, en dan uiteindelijk ook nog een poepluier moet verschonen, waardoor ik weer eens te laat voor een afspraak ben…
Puppy oogjes! Daaaag volharding…
relax mama..Er is ook nog een papa!!
Valkuil? Schuldgevoel! Over te laat uit bed stappen waardoor we moeten haasten (inclusief tetteren), over de bedden die nodig verschoond moeten worden, maar waar ik niet aan toe kom door de andere bergen was die er nog liggen, over twee keer patat in één week, over geen verhaaltje lezen omdat ik zin heb in rust, over vergeten te vragen hoe het was op school, en ga zo maar door. Godzijdank doen die andere moeders ook maar wat en zijn mijn kinderen gelukkig, zitten ze lekker in hun vel en zeggen ze nog regelmatig dat ze van me houden. Doe ik toch nog iets goed 😉
Mijn valkuil is dat ik alles alleen moet doen als single moeder en als ik dan een momentje voor mezelf heb (als mijn dochter slaapt) dan ben ik nog bezig met opruimen, schoonmaken, etc. Ik vergeet gewoon tijd voor mezelf te nemen.
Dat vele, vooral zonder kinderen, beter weten hoe ik het moet doen. Ik laat ze maar kletsen!
Aanvaarden wat is en het loslaten… soms huilen, kakken, slapen ze gewoon slecht… en dan genieten van de momenten dat ze vrolijk zijn, wel goed slapen…
een valkuil dat ik al overwonnen heb… mama’s weten intiuitief wat het beste is voor hun baby!!!!!! ALTIJD!!!!
Valkuil… consequent zijn …Geen snoepjes voor je gaat slapen, dan toch snel zelf iets in je mond proppen tot de Kids vragen.. mama wat zit er in je mond? Haha probeer je er dan maar eens uit te kletsen. “Iedere mama heeft recht op haar stiekem snoep moment. Gewoon omdat je mama bent! :-)”
Mijn valkuil is dat ik wel eens vergeet dat fouten maken mag. Morgen mag ik het opnieuw proberen, ook pruts-dagen gaan voorbij, die anderen doen ook maar wat en sorry zeggen tegen je kinderen is ook een optie. Zoiets..
Twee grote blauwe ogen en de liefste lach……ik trap er elke keer weer in……?
Mijn grootste valkuil is dat ik het iedereen naar de zin wil maken en daarbij nogal eens mezelf voorbij ga….
Ik ben ook mooi! Ik mag er ook zijn! 😉
Eh……warme koffie? Hoe smaakt dat? Met 2 kinderen om mij heen drink ik het alleen nog naar koud…….
naar=maar natuurlijk
Mijn grootste valkuil is de blik van zijn ogen… die ervoor zorgen dat ik steeds meer lego voor hem wil (kopen ?). Als hij maar gelukkig is…. terwijl alles in me roept “En ik dan?” En dan toch weer erin trap… of liever gezegd erop… de lego dus… au!
Mijn valkuil: dat af en toe tijd voor mezelf ook goed is. Naast al die mama tijd is even Chelly tijd, vriendin tijd, dochter van tijd etc ook wel erg lekker. Helaas schiet dat er regelmatig bij in.
Ik heb meegedaan, nu duimen! Wat zou het geweldig zijn om deze posters in mijn huis te hangen, steeds weer deze reminders te zien en dan wel even 3 minuten pauze nemen, weten/zien dat de andere moeders ook maar wat doen, zien dat ik een super ben en dat het een fase is, een fase is, een fase is!
Mijn grootste valkuil: tuurlijk kunnen ze bij mij spelen! ( ook al had ik boodschappen moeten doen etc.) en natuurlijk kunnen ze bij ons logeren ! ( en dan zit je weer met vijf kinderen aan de tafel terwijl je man nog niet thuis is van het werk, het huis een grote zooi is en jezelf al helemaal afgedraaid bent ?)
Nog een grote valkuil: doen of het allemaal heel relaxed was als een vriendje wordt opgehaald, terwijl ik het uur voordat het vriendje wordt opgehaald als een gek zwaar gestrest aan het schoonmaken en opruimen ben om het huis een beetje toonbaar te maken.
” nee joh, was super gezellig, ze hebben zo leuk gespeeld”
Steeds weer vergeten dat andere kinderen ook niet perfect zijn en me dus heel druk maken over het gedrag van die van mij. Zucht heel vermoeiend
Alles dat hierboven staat is heeeel herkenbaar! 🙂
Voor mezelf staat op nr 1:Denken dat ik nog een betere mama kan zijn, en daardoor mezelf wegcijfer.
Mijn grootste valkuil is dat ik toch elke keer weer de discussie en strijd aan ga met mijn veel te bijdehante 9-jarige dochter, terwijl ik weet waar het op uit draait…
Mijn grootste valkuil…
Eerst volmondig ‘nee’ zeggen en daarna ‘ja’ doen, is toch ook wel een beetje leerzaam?
Mijn valkuil? Denken dat je altijd je controle moet hebben over je kids….terwijl ze het volste recht hebben om zichzelf te ontplooien, dingen doen die ze zélf willen en niet omdat ik het niet zo’n goed plan vind het dan ook niet door moet laten gaan. Moeilijk, maar stukje bij beter lukt het me wel, en als ik dan de relativerende berichten op jouw fb pagina lees dan denk ik…ach joh, wat kan het ook allemaal kwaad?
Mijn grootste valkuil is dat ik de lat steeds net iets te hoog leg. Vervolgens put ik mezelf uit door te proberen er toch bij te komen en lukt het me niet meer te genieten, terwijl er zoveel te genieten valt! Gelukkig lukt het steeds beter de lat lager te leggen of gewoon even te vergeten 😉
Mijn valkuil is facebook. Ik zie foto’s passeren van andere moeders die samen met hun kinderen koekjes bakken, knutselen, boekjes lezen, leuke uitstapjes doen. En dan voel ik me op slag een slechte moeder omdat ik op dat moment maar wat achter de pc hang. En dan moet ik mezelf keer op keer toespreken dat ik ook leuke dingen doe met mijn kids, maar ook wat tijd nodig heb voor mezelf. Maar niemand zet een foto op fb van zeurende kinderen, rommelige woonkamers en keukens en mama’s die er even 5 min de brui aan geven. Misschien moeten we dat met zijn allen gewoon meer gaan doen. 😉
Ik ben net een 2-jarige peuterpuber: zelluf doen! Niet zo goed in hulp vragen, deze mama. Mijn man, de kinderen (inmiddels 8 en 10), opa en oma, een vriendin, de buurvrouw….ze staan allemaal voor me klaar, maarrrrr….”Zij heeft het ook druk”, “Ze worden ook een dagje ouder”, “Hij heeft gisteren ook al gestofzuigd” “Ach, ze spelen zo lekker” enzovoort. En dus ren ik dan zelf maar weer rond, zucht!
Met 2 maten meten: de kindermaat en de mamamaat. Van toepassing op slaap, snoep, op tijd komen, vloeken, schreeuwen, etc etc…
Oei… Even een spiegel voor me houden…
Mijn grootste valkuil is dat ik ALLES zelf wil doen… Kan heel moeilijk dingen uit handen geven; wil een goede moeder zijn, een goede vriendin, een goede werknemer maar vergeet af en toe dat ik toch echt dingen moet loslaten en moet overdragen, zodat ik zelf weer kan opladen!
Lijkt mij een mooi voornemen voor 2016!
Tis iets hormonaaaaaaaals!
Zelf 43 jaar en dus ja de vruchtbare aftakeling is begonnen.met een dochter van 10 die net begint….
soms heul gezellig pre meno tegenover puberaal gedrag!
Dus ja, die posters, like it!
Mijn valkuil is dat ik vaak denk: Morgen ga ik er meer van genieten…. Maar er is geen morgen, er is alleen maar vandaag.
Mijn valkuil is het goede voorbeeld geven! Dat ik wil dat hij minder iPad kijkt maar dan zelf wel op mijn iPhone bezig ben.
En verder dat ik een zacht ei ben als mijn kleine krullenbol met kuiltjes in zijn wangen weer om een snoepje of koekje vraagt. Onweerstaanbaar!
Als afgestudeerd orthopedagoog zou ik toch fluitend door het hele opvoedgebeuren moeten gaan… Een gedachte die regelmatig bij me op komt, maar wat in de praktijk (bij mijn eigen kinderen) toch nog wel eens flink tegenvalt
Grootste valkuil is dat alles precies zo moet gaan zoals ik het wil en niet anders! Kinderen doen alles toch anders…. Dus trap er keer op keer op keer op keer op keer weer in. Ik moet leren dat het zo gaat zoals het gaat en dat het goed is….
Mijn redding afgelopen jaar de poster: alles is een fase?? Mijn grootste valkuil is: steeds alles op moeten ruimen en ze niet lekker kunnen laten spelen. Ik besef het gelukkig nu, dus gaat steeds beter 🙂 We zingen vaak op zo’n moment Let it go, let it goooooo, laat het gaan ?
Als hij 18 is doet hij dat niet meer. (Maar ja wat doet hij dan?)
Valkuilen ken ik niet…. Ik zie soms door de bergen het mooie landschap niet meer?
Mijn valkuil is dat ik soms denk oh dat doe ik morgen wel samen met min dochter. Maar realiteit is dat we niet weten hoeveel tijd je samen hebt en je dus van elk moment moet genieten en gebruik van moet maken als je de kans hebt. Normaal heel relaxed maar ff een rot weekje 😉
Op elke vraag van mijn 5 jarige dochter die ik beantwoord met NEE, krijg ik als reactie “maar ik wil het”….pffff nou mama wil ook wel eens wat…;))))
Mijn valkuil? Onderhandelen.
Ha grootste valkuil. Super goed voor de kinderen zorgen maar zelf na een halve dag erachter komen dat ik alleen nog maar chocolade gegeten heb …… Die vitamines zijn ook voor de mama’s belangrijk.
Op dit ogenblik is mijn grootste valkuil dat ik verwacht dat mijn lichaam al helemaal hersteld is van de bevalling. 9 maanden groeit je wondertje, maar achteraf is plots niets meer wat het lijkt.
Waarom waarom toch elke morgen stress en haasten en opjagen. De valkuil is dat lekkere warme bed waar ik toch nog 3x 5 min extra in wil blijven liggen. En oja mijn oudste heeft dat ook, maar in het weekend staat hij en zijn broertje wel doodleuk op om 7 uur. Tja? Herkenbaar? Vast wel.
Hoewel ik het steeds beter leer, blijft mijn valkuil; vergelijken. Van mezelf, van m’n oudste kind met beperking, van de jongste, van ons gezin met andere gezinnen. Dat maakt het soms onnodig lastig.
Telefoon uit, mama aan!!!!
mijn grootste valkuil.. dat stomme vergelijken! doe mn best om zoveel mogelijk simpelweg gelukkig te zijn met wie ik ben en genieten wat ik heb… Leren mn kinderen ook een belangrijke les van xJ
Mijn grootste valkuil is perfectionisme; goed is goed genoeg!! En als ik met mijn meisje aan ’t swingen ben op al die vrolijke kerstliedjes en dat vreselijk blije snoetje zie, denk ik; Huishouden, samen met je uk dansen, zingen & knuffelen is ook huis houden ?!
Mijn valkuil? Mopperen tegen mijn man en mijn dochter van twee die dan vervolgens zegt: “stop” mama!
Van een docent (ik studeer nog) heb ik een tip gekregen. Op momenten dat je je irriteert of boos bent, herinner dan jezelf wat voor moeder en partner jij graag wil zijn! En het werkt!
Als ze samen maar door blijven gaan met hetzelfde grapje of elkaar plagen : leuk is leuk zolang leuk leuk is anders is leuk niet meer leuk
Mijn kinderen veel te veel uitleggen…Soms is een simpele ja of nee ook voldoende…
Vooruit, dan eten we wel (weer) pannenkoeken.
Appelpannenkoeken zijn ook gezond….toch?…
Mijn grootste valkuil is helemaal de oude ik zijn energiek, gezellig en altijd vrolijk. Met een zoon van 4 weken. Ja ik voel me echt goed, oh nee niet nog een keer vragen. Ik stort in. Ik stort in, blijven lachen, oh daar komen de waterlanders.
Als ze naar school gaan heb ik weer tijd voor mezelf!
Niet te veel denken, maar vooral luisteren, kijken en voelen…. ❤️
Als ik nu eerst mn lijstje afwerk, dan kan (mag) ik rustig zitten. Dan geniet ik er veel meer van. Wasseneus natuurlijk. Het geeft alleen maar meer irritatie en schuldgevoel.
Soms ben ik te consequent ?
Roep ik gelijk NEE en als ik er dan even over nadenken, zeg ik: sorry jongens, ik riep gelijk nee, maar het mag toch wel hoor ?
Dan zijn ze altijd heeeeel blij met mij ?
Als hij nog op is denken.. pff wat ben ik blij als hij straks slaapt. . En als hij slaapt denken, was hij nou maar weer wakker !
Als iedereen blij is ben ik het ook, whahaha not! >_<, dus (te) veel pleasen.
Wanneer was ik ook alweer voor het laatst naar de kapper geweest? ;-D
Jezelf zijn is goed genoeg! of beter het beste voor je kind..
Iedereen heeft tips, heel lief, maar zelf weet je het beste is. soms moet je het alleen nog een keer horen.
Mijn valkuil. Mijn eigen angsten en “ow-jee-wat-kan-er-allemaal-wel-niet-gebeuren-als-hij-dit-of-dat-doet loslaten.. tja ooit voor het mama zijn was ik zooooo relax 😉
We gaaaan zo eten! Is zo NU? Uh Ja. Waarom zeg je dan ZO?
Nah, dat doet mijn nou nooit! En prompt de volgende dag… ?
Nah, dat doet mijn kind nou nooit! En prompt de volgende dag… ?
Elke dag maak ik in mijn hoofd een planning van de dag………..die vervolgens totaal anders loopt dan verwacht. Ik vind het lastig me daar bij neer te leggen, terwijl t de kinderen geen bal uitmaakt.
SCHOONMAKEN 🙁
Kinderen worden ook groot in een vies huis
Mijn grootste valkuilen zijn toegeven en niet los kunnen laten.
Maar ik vind al je posters super leuk en heel toepasselijk want ik heb 2 hele pittige meisjes, van 7 jaar en 16 maanden.
Een nieuwe poster kan ik ook goed gebruiken met bijv de woorden: Laat het los, laat het gaan?
Mijn valkuil is twijfelen waardoor er kleine ruimtes bij mijn beslissingen ontstaan die mijn zoon haarfijn aanvoelt en dus de ruimte op zoekt. Wanneer ik vanuit ontspanning mijn beslissingen neem en de dingen vanuit eigen kracht zeg is die ruimte er niet en loopt het veel soepeler. Na aanleiding over alle slaap perikelen ik ben blij dat ik sinds een paar maanden het extra twee persoonsbed weer tot mijn beschikking heb dat slaapt voor alle partijen het beste wanneer er een nachtelijk ontwaken is van onze zoon.
Per ongeluk plak ik net onderstaande tekst hierin ik wilde hem weghalen maar dacht wellicht geen toeval en is t goed om het hier te delen. Het heeft niet met het onderwerp te maken maar de tekst ontroert mij en laat mij met n andere blik naar het moederschap kijken
Eenongeboren tweeling in gesprek:
A zeg denk je er n leven is na de geboorte?
B Ja zeker hier groeien we en worden sterk voor dat wat buiten te wachten staat.
A Ik denk dat dat onzin is hoe moet dat er dan uit zien?
B Dat weet ik niet zeker. Ik geloof dat t lichter wordt. En misschien gaan we lopen en met onze mond eten.
A zo’n onzin heb ik nog nooit gehoord. Met je mond eten wat n gek idee! Daar heb je toch je navelstreng voor. En lopen daarvoor is de navelstreng veel te kort.
B Geloof me maar het gaat. Het wordt alleen heel anders dan hier.
A Je bent gek. Er is nog nooit iemand terug gekomen na de geboorte. Met de geboorte eindigt t leven, klaar !
B ik geef toe dat ik ook niet weet hoe ik me dat moet voorstellen. Maar ik weet dat we onze moeder gaan ontmoeten en zij gaat voor ons zorgen.
A Moeder??? Je gelooft toch niet in een moeder? Waar is ze dan?
B Nou hier overal om ons heen! Wij zijn en leven in haar en door haar. Zonder haar zouden we niet eens kunnen bestaan !
A Gestoord! Een moeder heb ik nog nooit bemerkt en ook nog nooit gezien, dus ze bestaat ook niet!
B Toch is ze er! En soms als wij heel stil zijn kan je haar horen zingen of voelen hoe ze onze wereld streelt!
Nee,nee,nee,nee,nee,nee,nee,nee,nee,nee, vraag maar aan je vader! Oke dan wel!
Soms vergeten te genieten van de kleine dingen…. soms vervloeken we het wel, maar zouden we ons even goed voelen als er niet 2612 keer mama word geroepen. En tenzij de kabouters en elfjes al het werk komen doen als we slapen…. morgen is nog een dag
Ook ik heb kleding nodig, ik koop alleen nog voor mijn 4 kids
Mijn grootste valkuil; mijn creatieve dochter van 5 ?
Dat ik zojuist zeg dat ik dit ook graag wil winnen en mij dochter daarop zegt; “och mama, die poster maak ik wel even voor jou!” ?
Mijn grote valkuil is dat ik altijd nadenk over wat een ander van ons denkt. Dit belemmert me heel vaak, maar ik kan het niet loslaten..
Zelf niet lekker in m’n vel zitten en vervolgens niet zien dat ik de aanstichter ben van het opstandige gedrag in huis.. ben me er bewuster van en gaat een stuk beter nu.
Zak door je knieën dan zie je de wereld van je kinderen.
Als alleenstaande moeder zie ik soms letterlijk het bos door de bomen niet meer. Het ene to-dootje na de andere vliegt me om de oren. Het is zo gemakkelijk om maar door te draven. Op het moment dat ik besef dat ik dat doe dan ga ik lekker aan de tafel zitten met mijn meiden ga ik lekker tekenen of met de barbied spelen. Niks werkt beter dan af en toe een kind zijn om een kind te begrijpen. Fijn voor iedereen!
Chill het is maar drama 😉
Als mn zoontje bijna valt met zn fiets oid dan word ik boos op hem.. Eigenlijk ben ik gewoon bang dat er iets met hem gebeurd en ik het me dan niet zal kunnen vergeven.. Working on it! ?
Dat mijn moederschap mijn hart zo zeer doet terwijl mijn hoofd mij elke dag laat zien dat ik er van genieten mag.
Op mijn negende mijn moeder en 2 zusjes verloren sindsdien staat gezin en familie hoog op het lijstje. Mijn hart wil voor beide kids 100% 24uur per dag, terwijl mijn hoofd applaudisseert als ik weer 100% haal verdeelt over 2 kids ja want Pff 200% laat me niet lachen dat kan nooit. En iets meer dan 5 %voor mezelf versnoept? krijg ik zelfs confetti toegeworpen van mijn brein.
Moederschap: was het voor mij maar een gevecht aan de eettafel met een peuter en spruitjes i.p.v. met mezelf.
Ik had ook naar mijn eigen gevoel moeten luisteren……#driftbui#gewoondoenwatjedentdatgoedisennietluisterennaarpapa!
Mijn grootste valkuil is het al maar doorgaan zonder mijzelf in acht te nemen. Dus de ‘gun jezelf een pauze van 3 minuten’ zou een prominente plek krijgen in mijn huis 🙂
De andere posters (het is een fase, de andere moeders doen ook maar wat,etc) zijn ook super! Misschien ga ik wel een wissellijst gebruiken… 😀
Mijn sterkste eigenschap os tegelijkertijd mijn valkuil: alles tegelijk doen!
Wanneer ik de baby een boertje laat, veeg ik met gemak de billen van de peuter af en leg ik tegelijkertijd uit aan 6jarige dochter dat het aan de andere kant van de wereld nacht is als het bij ons dag is en andersom.
Drie kinderen in bad? Lukt me, ook allemaal haren wassen en terwijl ik daarna de baby een flesje geef, help ik peuter met het zoeken naar zijn pyjama en kam ik de klitten uit dochters haar, lees een verhaaltje voor aan alledrie waarbij ze ook nog eens – omdat ze dat zo fijn vinden – zo dicht mogelijk tegen me aan zitten.
Maar oei… Alles tegelijk doen vergt een hoop planning en aandacht! Ik plan soms teveel en te doordacht dat ik er niet tegen kan als het anders loopt. Dus als oudste twee nog even een blote billendansje doen na het badderen, kan ik dat niet altijd waarderen. Als baby alles onderspuugt terwijl ik net aan het koken ben en oudste twee voor de teevee heb geïnstalleerd schiet ik behoorlijk in de stress… Minder is meer, take it easy, kalmpjes aan… Ik zou het wat meer als mantra moeten opzeggen…. Zou ik een stuk relaxter van zijn!
Te relaxt zijn in het huishouden… vervolgens denken dat dat erg is..;)
Ik heb een hoop valkuilen, een hoop herkend in reacties van anderen… kan geen goeie poster valkuil bedenken maar wil best graag meedingen naar het postermapje!
Mijn valkuil: een warme knuffel en een natte zoen?
Valkuil: blijven reageren op opmerkingen als “ik heb dorst” of “ik heb honger”. Ze zijn inmiddels groot genoeg om zelf iets te pakken of te helpen met tafeldekken! Het is hier geen hotel 😉
Waarom heb ik altijd haast? Waarom hou ik in mn planning niet rekening met het relaxte tempo van mn kind?
Hoe vaak heb ik daarover al geen goede voornemens gemaakt? ?
Volgend jaar…… echt ik kan het wel. Het is gewoon nog een verborgen kwaliteit ?
Denken dat je Mama-af bent op de wc met de deur op slot…. ‘MAMAAA’ gaat door merg en been en óók door de wcdeur heen!
Tegen een andere moeder (vriendin) zeggen: “Laten we snel weer een playdate afspreken, dan kletsen we weer gezellig bij!” ? Haha, who am I kidding ?
Alles met een lach, ook die tekening op de muur is prachtig?
Probeer vaker de situatie vanuit “het-kind-in-je” te zien en ze zo ook te banaderen. (Lukt overigens lang niet altijd…haha ?)
Niet alles hoeft tegelijk!
“Zorgen maken int kwadraat.” De tweede komt eraan in juni en zal 19maanden schelen met zijn/haar broertje. Ga ik onze oudste, Bas, niet genoeg aandacht kunnen geven, ga ik mijn handen te vol hebben, zullen we bepaalde huisregels kunnen volhouden, gaat ons huis een varkensstal worden… Oh god! Maar het zal wel lukken zeker?!?
Prachtige en herkenbare posters! Vitamine H(umor) en Z(elfreflectie) zijn noodzakelijk voor mama’s en papa’s! Mijn valkuil? Ik vergeet vaak dat mijn oudste best al oud genoeg is om het ‘zelluf’ te doen/bedenken. En dan op andere momenten betrap ik mezelf erop te verzuchten dat zijn zelfstandigheid nog zóoo ver te zoeken is… Puberen moeilijk? Pubermoederen ook! ?
Mijn valkuil? Nog steeds denken dat alles ‘perfect moet’.
Loslaten noemen ze dat haha, alleen soms moeilijker gezegd dan gedaan.
Gewoon zien wat de dag brengt en dat perfect opgeruimde huis, perfect schoon met die perfecte moeder in de keuken met een perfect klaargemaakt diner? ‘Loslaten’, want perfect is niemand! 😉
En geniet een beetje meer, mijn motto voor 2016!
Valkuil? Keb geen valkuil, ik ben gewoon een moeder… one of a kind in mijn huis maar niet uniek in mijn soort! ?
Mijn grootste valkuil is denken dat ik alles zelf (perfect)moet doen omdat ik t natuurlijk t beste kan. …..
Grootste valkuil: denken “dit onthoud ik wel”. Maar wanneer ging hij ook alweer rollen/staan/tanden krijgen?
Me boos maken omdat mijn zoon niet hard genoeg zoekt om zijn LEGO auto volgens het boekje in elkaar te zetten maar gewoon speelt met de blokjes…
Een kuil(tje) waarin ik steeds val: ik denk vaak dat mijn jongens de ergste in hun soort zijn. Zuchtend en proestend vraag ik mezelf dan af: ‘what did i do to deserve this?’ ‘was ik vroeger dan zelf zo erg en zit KARMA achter me aan?’ Gelukkig staat er een trapje in die valkuil om eruit te klimmen, want als je dan weer zo’n groene snottebellenkusknuffel krijgt terwijl je oudste roept dat je de allermooiste en de allerliefste van het hele land bent, weet je dat je het gewoon wel getroffen hebt.
De quotes van relax mama helpen altijd wel om het geheel in perspectief te zien. Thanks!
Ik besta ook nog, ik ben een persoon niet alleen mama…. Dat is mijn valkuil. Alles voor de kids niks nog voor mezelf… Tja maar we zien ze zooo graag he
Valkuil? Makkelijk: Denken dat ik alles onder controle heb…
Ik kwam er met kerst achter dat ik te weinig geniet van mijn twee prachtige jongens! Van de lachjes, samen spelletjes doen, de knuffeltjes, samen eten, filmpjes kijken, grapjes maken etc. Dit is ook meteen mijn goede voornemen voor het nieuwe jaar! Genieten met en van elkaar!
Mijn valkuil:
Het hoeft niet altijd ondernemend, avontuurlijk en entertainend te zijn. Gewoon een keer thuisblijven is ook oke!
Tijdens een driftbui toch weer proberen mijn dochter te kalmeren. Wat natuurlijk niet lukt. Laten liggen en uit laten huilen wel. Blijft moeilijk om ‘niks’ te kunnen doen om te helpen.
Mijn grootste valkuil was: nee… Of te wel: steeds maar corrigeren en opvoeden. Nee, niet schreeuwen in de winkel, nee, niet met eten gooien, nee, geen onbekende mensen een kusje geven in de trein. Nu is mn motto: ja is het nieuwe nee! Wel grenzen aangeven, maar op een leuke en positieve manier. Ik word ook zelf creatiever en vrolijker van. En vooral ook relaxter! Laisser-faire!! Laisser-allez!! Het brengt me leuke dingen en mooier contact met mn zoontje én anderen.
Mijn grootste valkuil?
Dat ik na 5 jaar moeder zijn nog wel eens vergeet dat uitslapen, tijd voor mijzelf en tijd met mijn man, een voorrecht zijn en niet meer vanzelfsprekend.
Het kan me soms nog steeds frustreren, tot ik me besef dat dit stukje opoffering nu eenmaal bij ouderschap hoort.
Het draait niet meer alleen om mij. Als ik dit vergeet, dan draai ik door 😉
Of eigenlijk moet het zijn:
” Als ik niet wil doordraaien, moet ik me beseffen dat het niet meer om mij draait.”
Om de kalmte te bewaren?); moet ik dit van mezelf, of omdat ik denk dat dit zo hoort? Soms zet ik de stem van mijn eigen moeder in mijn achterhoofd gewoon uit.
Teljens denken dat als ze maar groter,zijn en er weer spullen weg kunnen, we meer ruimte in huis zullen hebben….;-)
Ik ben Christa uit Leeuwarden en mijn grootste valkuil is dat ik het liefste voor iedereen wil zorgen. En doordat ik dat teveel wil vergeet ik mezelf te verzorgen. Gelukkig weer ik war mijn valkuil is en probeer ik er zo goed mogelijk mee om te gaan.
Niet perfect is ook goed!
Mama ( lees: mijn vrouw) heeft altijd gelijk. Hoe sneller je dit accepteerd, hoe makkelijker je leven wordt.
Wanneer er buikgriep in huis is, zoals enkele weken geleden, heb je een kindjesgriep (hevig, maar snel voorbij), een papagriep (hevig, bijna dodelijk, volgens hem dan toch) en een mamagriep (hevig, maar we doen gewoon verder ….)
Geduld, geduld, geduld en dan om je heen kijken en denken oeps….
Grootste valkuil: kom Lola we ruimen samen je knutsel spellen kast op. Betekent vrij vertaald dat Lola weer iets herontdekt en daarmee gaat spelen. En ik dit pas in de gaten heb als ik al bijna klaar ben met de hele kast uitmesten en opruimen. En dit dan eigenlijk met elke opruim uitmest actie.
Mijn grootste valkuil: van mezelf een dag de tv niet aan mogen zetten, en dan van ’s ochtends heel vroeg tot ’s avonds aan de knutseltafel zitten
Mijn valkuil is mij als pakezel te laten gebruiken. Pakje drinken en een snack ok, maar het halve dierenrijk in pluche mee in de tas en een auto en een babypop terwijl je daarvoor heel stellig hebt gezegt; het mag mee mits je het zelf vasthoudt. En dat doen ze netjes tot ze een voet over de drempel hebben gezet. Hoppa, zo bij mama in de tas. Ergens gaat er iets niet goed in de communicatie…..
Als er iets in huis gebeurt waar je niet blij van wordt en je iets schreeuwt( waar ik 2 tellen later weer spijt van heb ) en dan mijn oudste zoon van 4 mijn zin afmaakt “daar wordt je niet vrolijk van he mama”?. Dan weet ik dat ik weer uit mijn hoofd en gedachten moet kruipen. En echt weer wil genieten van de kids en de mooie momenten die ik anders mis.
Mijn valkuil: ik weet dat ik beter gewoon mijn dochtertje ’s avonds in haar eigen bedje te slapen leg, ook al gaat ze dan schreeuwen. Even doorbijten waarschijnlijk… Maar in plaats daarvan kruip ik gezellig met haar in het grote bed, waar ze op (!) mijn hoofd gaat liggen met haar hoofd, door m’n haren wroet, soms eraan trekt, en we samen in slaap snoezelen. En weet je, ik geniet er dubbel en dik van ook ? zelfs al ‘verlies’ ik hierdoor veel meer tijd…
Mijn grootste valkuil is dat ik het heel moeilijk vind om kalm te blijven/reageren als onze dochter van 3 bijna iedere dag meerdere malen zo ontzettend ‘dwars’ is en bijna alles ‘neeee!’ Is en alles een strijd lijkt met de simpelste dingen zoals tandenpoetsen of onder de douche gaan ??
Ze is net een pitbull en geeft niet op.. Maar ik dus ook niet! Dus iedere keer krijg ik een spiegeltje voor?Dat is ook de reden dat ze dus iedere keer iets in mij weet te ‘raken’ dat ik niet zo kalm weet te reageren, en iedere keer neem ik me voor om het wel te doen .. En soms lukt het?En vaak ook niet?
En dan komt dat schuldgevoel weer?
Dusssss nog steeds werk aan de winkel op dit gebied ondanks veel geprobeerde opvoedkundige trucs die ook niet altijd werken bij ons meisje met een sterk
karakter/eigen willetje ?
Pfff…. Mijn valkuil is dat ik die valkuilen allemaal toch steeds weer lijk te vergeten… Dat ik dan tóch te laat ga slapen terwijl ik weet dat er om 06.00 uur een kleuter wakker wordt, dat ik vergeten ben om plaksel te kopen terwijl ik daarvoor naar de winkel ga en met andere prullen thuis kom, dat ik het matras met snotneusvegen omdraai zodat het ‘schone’ voeteneind bovenaan ligt en het nog even een paar nachten kan. Dat ik er steeds in trap als die blauwe oogjes smeken en zweren dat ze écht geen snoepje hebben gehad en dat ik ook wel eens denk; Man (de papa) doe jij ook eens een keer wat….
De valkuil dat ik wel eens vergeet stevig te staan, waardoor ik toch wankel en omval…. Maar ja…. Soms is het ook zo waard om voor te vallen *zucht*
Mijn valkuil is NÓG harder proberen.
Oplossing: probeer gewoon wat anders.
(lees: Zet een theemuts op en doe een kip na)
Twee hele grote knetterblauwe ogen, in combinatie met mijn onvoorwaardelijke liefde..Dát is mijn valkuil 😉 😉
Tja, valkuilen genoeg! Allemaal heel herkenbaar. Toch lukt het me steeds beter om een plankje neer te leggen over de kuiltjes of een sprong er overheen te nemen. Omdat ik steeds meer besef hoe rijk ik ben met drie lieve, gezonde en temperamentvolle kinderen! <3
Mijn valkuil is dat ik de perfecte moeder wil zijn. En daarom als ik fouten maakt dit mezelf erg aanrekent. Ook vind ik het erg belangrijk wat de andere moeders vinden van mijn opvoedingsstyle. ?
Mezelf schuldig voelen als ik iets zonder de kinderen wil gaan doen.
Mijn grootste valkuil is om de mama rol los te laten soms. Ik sta 24 uur per dag paraat. Wanneer ik dan een dagje voor mezelf heb of de kleine is een keertje uit logeren bij opa en oma, is het huis te stil en te leeg en klopt het niet. ‘S ochtends word ik dan om 8 uur stuiterend wakker: “ja ik mag haar weer ophalen”
Ik ben niet alleen mama, maar ook vrouw van en mezelf! Ik zoek echt nog naar een balans waarin iets meer ruimte is voor mij en mijn man en voor mezelf.
Mijn grootste valkuil is de jongste klein houden, omdat ik het zo jammer vind dat de tijd zo snel gaat. Wil mijn 6 jarige soms nog weleens als een baby op mijn schoot wiegen hahaha.
Mijn grootste valkuil is die o zo lieve lach als ze iets van me gedaan wil hebben…..
Het zijn fase zeggen ze,maar ik ga dan van de ene in de andere fase,is er ook nog een pauze tussen de fases???
Zou ze niet kunnen missen,maar soms verlang ik naar die volwassen uit huis FASE ??
Mijn blinde vlek:
Was ik maar iets meer man-minded, geen rommel zien liggen, niet erg vinden als de vensters niet blinken, … en hierdoor meer tijd voor de kids hebben!!
Mijn lieve kindje kan al zo ontzettend veel, dat ik sterk de neiging heb haar te overvragen.
Soms denk ik ineens: o ja,… je bent nog maar twee.
En toch trap ik er elke keer weer in 🙁
[url=http://www.sunnanmenning.is/wp-content/yq9-6-Or-51c-Sac-Cuir-B3.html]Sac Longchamp Pliage Paris[/url] boucles Longchamp d’oreilles [url=http://www.sunnanmenning.is/wp-content/jn3-Sac-Main-En-Cuir-My.html]Sac Longchamp Paris[/url] Tiffany pas cherbaskets Nike
My partner and I stumbled over here different website and thought I might as well
check things out. I like what I see so now i am following you.
Look forward to looking at your web page repeatedly.