Een blog over onze zondagse gezinstraditie. Mede mogelijk gemaakt door sloten koffie. Van Douwe Egberts om precies te zijn 😉
Zondag. Het is bij ons de enige dag dat niets moet. Geen klussen in huis, geen afspraken waar we moeten verschijnen. Het is echt een dag waarop we doen wat we willen. Eropuit trekken, naar de kerk, vrienden bezoeken, familie zien. Alles kan en mag. Het is ook dé dag waar (omstebeurt) uitslapen echt een optie is en waarop je koffie warm opdrinken wel iets haalbaars is. Juist omdat we samen thuis zijn en de taken kunnen verdelen.
Sinds kort blijkt koffiezetten bij ons trouwens ook een educatief moment te zijn. Op het keukentrapje naast de koffieautomaat telt Mads het aantal schepjes koffie dat het filter ingaat. Meestal met zijn vader naast zich. Jesse drukt vervolgens altijd twee keer op de knopjes. “Eén, drie, klaar!” klinkt het dan in de keuken. Terwijl de koffie loopt en het huis zich vult met de koffiegeur zie ik mijzelf in mijn herinnering de trap in mijn ouderlijk huis aflopen en met een halfslapend hoofd een beker koffie aangereikt krijgen door mijn vader. En de herinnering aan de eerste koffie samen in ons nieuwe (t)huis kan ik ook nog zo voor de geest halen. De beste D.E.-reclames zijn er niks bij.
Ondertussen bewerken mijn twee jongens elkaar met auto’s en drumstokken en vraag ik me sterk af of dit koffiemoment ook zo fijn en rustig gaat verlopen als in mijn herinneringen. Dan klinken er drie piepjes. Alsof er een startsein gegeven wordt springen de jongens op. “Toffie klaar!” roept Jesse. Voor hem en zijn broer begint het feest nu pas echt. Het ‘koffieplankje’ komt tevoorschijn. Een plankje met de ene keer koekjes, de andere keer versgebakken cake, chocola en fudge.
Die koffiegeur doet me denken aan de tradities bij ons vroeger thuis, maar opeens besef ik dat we heel hard bezig zijn onze eigen tradities te maken. Ons eigen ritueel. Het zondagse koffiemoment dat de jongens zich hopelijk later gaan herinneren als het moment waarop we lachten om elkaars flauwe grappen, waarop we meer snoepten dan de rest van de week, we filmpjes keken met elkaar, zij elkaar nog met speelgoed bewerkten en ik iets minder de politieagent speelde.
Ik neem een slok van mijn koffie. Dankbaar voor de Intens-variant van DE, die ik vanwege de korte nachten goed kan gebruiken. Hoe dan ook doen we dit zondagse koffiemoment volgend weekend nog een keer over. En de week erna weer. Want hé, nu we een eigen familietraditie hebben gaan we er ook echt voor. Zou toch tof zijn als de jongens later, als ze op kamers zijn, dan ook zeggen: ‘je bent thuis, waar je Douwe Egberts drinkt.’
Waarom familietradities goed zijn om te hebben
Bij ons in de huiskamer staat al een tijd de leuke opvoedkalender van Eva Bronsveld. Een van de 52 tips uit de kalender is ‘Introduceer een familietraditie’. Ik ben blij dat wij hem nu ook hebben! Lees hieronder waarom het goed is je eigen tradities te hebben!
Dit blog is geschreven in samenwerking met Douwe Egberts.
#DE #DouweEgberts #DouweEgbertsMoment
Geen reacties