Niet perfect

Marloes is moeder van Willem (8 jaar) en Guusje (5 jaar) en blogt over haar rommelige en drukke leven.

Er staan nog maar twee strepen op papier als mijn dochter woedend naar de prullenbak stampvoet. ‘Deze is mislukt’, zegt ze boos terwijl ze haar tekening weggooit. Kordaat pakt ze haar potloden weer op en begint opnieuw. ‘Ik maak een model met een mooie jurk.’ Ik zeg alleen dat ik het zie, meer durf ik nu even niet te zeggen.

Ruim tien minuten lang zit ze met haar tong tegen het puntje van haar neus te tekenen. Een prachtig gekleurd model met een jurk in allerlei patronen ontstaat. Ze pakt een gum om een van de strikken weg te gummen, ‘want die zijn toch niet zo leuk’. Maar dan gaat het mis. ‘Oh neeee’, jammert ze dramatisch terwijl ze haar armen laat zakken. ‘Nu zitten er allemaal grijze vegen op! Nu is het wéér mislukt!’

Ik probeer het te sussen en focus op wat wél gelukt is, hoe knap ze de kleuren heeft gebruikt en wat een originele patronen, ik zou zelf wel zo’n jurk willen hebben! Maar niks van wat ik zeg komt aan. Ze schuift de potloden van tafel die luid kletterend op de grond terechtkomen. ‘Het lukt me nooit!’

Mopperend verdwijnt ze naar boven. Ik wil nog roepen dat ze eerst haar potloden moet opruimen, maar besluit haar even te laten.

Zal ik voor een keer iets inleveren dat iets minder perfect is?

Later die avond klap ik mijn laptop open om een laatste blik te werpen op mijn verslag ‘Didactisch Handelen’. Het is inmiddels dertig pagina’s lang. Ik schaaf, schrap, vul aan tot mijn ogen bijna dichtvallen. Ik twijfel of ik opnieuw moet beginnen, omdat de bijbehorende les niet helemaal vlekkeloos verliep.

‘Kom je zo naar bed?’ vraagt mijn man. Nog heel even, hoor ik mezelf zeggen. Terwijl ik naar de klok kijk en de vermoeidheid, lichte paniek en frustratie voel opkomen, denk ik: het is ook nooit goed genoeg. Het moet altijd maar beter, en dan nóg beter. Opeens heb ik zin om mijn laptop uit het raam te gooien en denk tegelijkertijd aan de net niet perfecte tekening van Guusje. Zal ik voor deze ene keer eens iets inleveren dat misschien ook nét iets minder perfect is?