Moederdag deel ik met twee andere vrouwen

Krissie is moeder van twee pleegkinderen (tien en elf jaar oud). Sinds eind vorig jaar schrijft ze voor ons over het pleegouderschap. Vandaag een blog over hun moederdag.

“Sssst, straks wordt ze wakker! Nee, mama houdt niet van zout op haar ei. Zullen we een broodje smeren of zou ze meer zin hebben in muesli met yoghurt?” Het is zondagochtend en veel te vroeg schrik ik wakker van een overduidelijk zeer gewichtig overleg. Het is de dag van kruimels in bed, zoetsappige versjes en met nagellak geverfde macaronikettingen. Ik krijg de cadeautjes die ik zelf eerder deze week heb mogen verstoppen: “Kijk, Thomas, als mama het hier bovenop de kast legt, dan kan ik er zéker niet bij.”

Rond zeven uur is er geen houden meer aan. Twee paar ogen glimmen van trots terwijl ik voorzichtig het inpakpapier verwijder. Een hart van roze klei en een goudgekleurde houten tulp komen tevoorschijn. Voorzichtig stal ik ze uit op de vensterbank. “Is het lekker mam?” vraagt Vera als mijn tanden verdwijnen in een immens dikke laag boter met hagelslag. Vlug neem ik een slokje lauwe koffie met teveel melk. “Het is heerlijk schat, ik heb nog nooit zo’n lekker ontbijtje gehad.”

In een flits, voel ik me bezwaard. Natuurlijk hebben we gezorgd voor twee knutselwerkjes, extra cadeautjes en vanmiddag gaan Vera en Thomas beeldbellen met hun moeders. Maar voor hen is er deze ochtend geen snotterig gekookt ei, geen versgeperst sinaasappelsap en geen extra knuffel. Fantaseerden ze tijdens hun zwangerschap al over deze bijzondere dag? Met wat voor gevoel zouden zij vanochtend wakker zijn geworden? Zijn ze verdrietig? “Ik vind álles leuk aan Moederdag!” roept Vera enthousiast als ik voorzichtig vraag naar háár gevoel hierbij. Thomas knikt: hij is het voor de verandering eens roerend met haar eens. “Moederdag is er omdat we jou gewoon heel erg lief vinden,” benadrukt Vera.

Mijn Moederdag deel ik met twee andere vrouwen. Zo is dat binnen ons gezin. Tegen beter weten in fluister ik in Thomas’ oor dat op deze bijzondere dag alle kinderen de hele tijd naar hun moeder moeten luisteren. Hardop lacht hij me uit: “neeee, mama maakt een grapje!” Ik lach met hem mee en een warm gevoel verspreidt zich door mijn buik. Vandaag ben ik extra trots dat ik één van hun moeders mag zijn.