Onze single mom Lisa is moeder van een zoon van 10 en een dochter van 8. Soms komt ze voor situaties te staan die ze misschien wel met een partner had willen delen. Gelukkig deelt ze het dan hier. Maar vandaag geen blog over haar eigen situatie, maar een open brief.
Lieve scheidende moeder,
Vanaf het moment dat je besloot, of dat vóór je werd besloten, dat de relatie waarin je je begaf je niet gelukkig meer maakte, ben jij het middelpunt. Je dacht dat het hoge woord eruit gooien het ergste was. Maar dan merk je dat dat een begin was. Want wat blijkt? Er moeten beslissingen genomen worden, ingewikkelde knopen worden doorgehakt, spullen verdeeld en meningen aangehoord. Juist wanneer jij kiest voor jouw geluk, gaan anderen daar iets van vinden. Van de ouders tot je buren, van je collega’s tot de bakker. Van jouw verborgen ongeluk, leek niemand iets te vinden.
Sommigen vinden je dapper. Anderen vinden je een slappeling. En eigenlijk zou het je geen fluit moeten interesseren, maar het raakt je. Omdat je juist alle moed verzameld hebt om uit een situatie te stappen die jou niet gelukkig maakte.
Goedbedoelde zinnen als ‘maar jullie hebben het toch zo goed samen!’ vermengen zich met eveneens goedbedoelde zinnen als ‘ben maar blij dat je er van af bent.’ En hoe goed deze zinnen ook bedoeld zijn door de lieve mensen om je heen, je hebt er niks aan. De keuze is genomen. Het besluit staat vast. Je gaat scheiden, en alsof dat je nog niet wanhopig genoeg maakt worden er ook nog eens allerhande visies over je uitgestrooid.
Leg de adviezen toch naast je neer
‘Leg de adviezen toch naast je neer,’ is een ander wijs advies van een dierbare vriendin. Maar dat is niet eens nodig. Want ze komen sowieso niet aan op plaats van bestemming in je oververmoeide hersenpan.
Je probeert jezelf een weg te wurmen over het pad dat jij gekozen hebt te gaan. Het pad slingert en er verschijnen voortdurend obstakels genaamd geld, woonruimte, spullen en je ex. Of het gebrek aan deze obstakels, wat dan kuilen worden op jouw pad. Maar weet, het zijn kuilen waar je overheen kunt, of dóórheen. Je kunt er ook voor kiezen er met een boogje omheen te gaan.
Het is logisch dat je nu nog geen flauw idee hebt waar het pad je gaat brengen. En ondanks dat blijf je lopen, rennen, vallen en struikelen. Je hebt besloten dit pad te nemen en diep van binnen weet je waar dit pad je heen brengt. Het brengt je naar geluk.
Geen reacties