‘Ken je het verhaal van de vrouw die de L liet liggen?’ vroeg iemand me gisteren tijdens de Relax Mama-workshop in Dordrecht. Ik kende het niet. Maar vond het wel mooi. Vandaag zocht ik het op en deel het hier graag met jullie. Het verhaal blijkt ‘Het vrouwtje even’ te heten. Lees het ter lering en vermaak ๐
Er was eens een vrouwtje dat zichzelf voorbij liep.
Als ze โs morgens opstond, dacht ze aan โs middags.
Als ze โs middags aan tafel zat vroeg ze zich af wat ze โs avonds zou eten.
En als ze โs avonds naar bed ging, lag ze te piekeren wat ze de volgende dag allemaal zou gaan doen.
Telkens als ze op straat liep, rende ze zo hard dat de mensen zeiden: โDie loopt zichzelf nog eens voorbij, die vergeet te leven…โ
Het vrouwtje praatte ook de hele tijd tegen zichzelf.
โIk moet nog even… Laat ik gauw even… Ik kan nog net even…โ
Nu was er in het land een dokter die een heel wijs man was.
Toen hij dat vrouwtje zag en haar hoorde praten, zei hij:
โMevrouw, u bent heel erg ziek en ik weet wat u mankeert.โ
โZeg het maar eens gauw dokter, want ik moet nog vlug even…โ
โZie je, daar heb je het weer,โ zei de dokter. โU bent zo haastig, u laat telkens de L liggen.โ
โWat laat ik liggen?โ vroeg ze.
โDe L,โ zei de dokter. โZet de L steeds voor EVEN.โ
โGoed dokter, ik zal het doen,โ antwoordde ze en weg was ze weer.
Maar telkens als ze de L voor โevenโ zette, schrok ze zich een hoedje.
โIk moet nog L—even……, laat ik gauw L—even…. ik kan nog net L—-even…โ
Ze wist zich geen raad, plofte in een stoel en zei zacht:
โZo kan ik nog wel even……… zo kan ik nog wel Leven.โ
Auteur onbekend
Geen reacties