Hangry

Marloes is moeder van Willem (7 jaar) en Guusje (4 jaar) en blogt over haar rommelige en drukke leven.

‘Mam? Wat eten we vanavond? Mag ik kerstkransjes als toetje?’ Ik heb mijn voet nog maar net over de drempel gezet en nog voordat ik mijn jas uit heb, vliegen de eerste twee vragen me om de oren. ‘Eh, weet ik niet en nee.’ Ik kijk naar mijn man in de keuken die, gehuld in een schort, met drie pannen in de weer is. ‘Waarom vraag je het niet aan je vader, híj is aan het koken!’ Mijn zoon haalt zijn schouders op, ‘maar nu ben jij er’.

Maar nu ben ik er, moeder het meesterbrein. In de keuken geef ik mijn chef-kok een kus en kijk in de pannen. ‘We eten spinazie!’ Een klein drama voltrekt zich op de bank waarbij het lijkt alsof de zoon net te horen heeft gekregen dat hij vanavond schapenkots met koeienpoep moet eten.

Dit is het ergste huis om in te leven!

‘We eten altijd maar vieze dingen, dit is echt het ergste huis om in te leven, ik wil iets lekkers eten! Niet die vieze spinazie!’ In mijn hoofd probeer ik een pedagogisch verantwoorde reactie vorm te geven, maar veel verder dan: ‘maar je eet altijd spinazie, dat vind je lekker’, kom ik niet.

‘Dat is niet waar! Spinazie is het smerigste wat er bestaat. Papa kookt nooit iets wat ik lekker vind, we moeten altijd eten wat jullie lekker vinden!’ Ondertussen moet ik op mijn lip bijten om niet terug te snauwen dat hij verdorie toch niet die wraps van vrijdag, de pasta van donderdag en de tomatensoep van woensdag is vergeten? Dus houd ik wijs mijn mond terwijl de onredelijkheid van mijn hangry zevenjarige tot ongekende hoogtes stijgt.

‘Je kunt nu kiezen, óf je komt aan tafel en eet je spinazie, óf je gaat op de trap zitten mopperen!’ Als een woeste neushoorn stampvoet hij naar tafel waar hij een blik werpt op zijn dampende bord. ‘Wat is dat voor vlees?’ Met zijn vork prikt hij in de gehaktbal. Zonder op antwoord te wachten neemt hij een hap. En nog een. En dan nog een. Een hap spinazie. En dan nog een hap of zes. De wolken verdwijnen, zijn gezicht klaart op. Weer een hongerige driftbui overleefd.