Onze blogger Lisa, is niet alleen trots moeder van een nieuwe baby, maar ook van een zoon van 12 en een dochter van 9 jaar. Grote kans dat die 12-jarige dit stukje binnenkort aan het googelen is….
Mijn twaalfjarige huisgenoot, a.k.a. de puber, a.k.a. de zoon, is momenteel nogal een rode draad door mijn dagen. Zowel praktisch als emotioneel word ik, en iedereen in dit huis, behoorlijk op de proef gesteld door het, negentig procent van de tijd, horizontaal aanwezige hoopje mens, met in zijn linker en/of rechterhand altijd iets te eten. Tjappen. Als het maar minimaal vijfhonderd kilocalorieën bevat anders eet ie het niet.
Het liefst zou ik nu uitweiden over de beperkte inhoud van een puber, maar hoewel het hem aan empathie behoorlijk ontbreekt, ontbreekt het hem niet aan ‘Google-je-moeder-vaardigheden’ en zo komt hij wel eens op een blog van mij terecht terwijl hij zijn aardrijkskunde huiswerk maakt.
Uiteraard is de feedback wel enkel in eigen belang.
Ondanks dat ik anderhalve week geduld moet hebben tot ik antwoord krijg op mijn vraag wat voor taart hij met zijn verjaardag wil (want: pubers stellen prioriteiten) weet hij mij wel dírect aan te spreken op ieder spoor dat online te vinden is van mij.
Uiteraard is de feedback wel enkel in eigen belang en dus hoor ik nooit ‘goh wat leuk geschreven mam’, maar voornamelijk ‘hoeveel verdien jij daarmee en kan ik dus extra zakgeld krijgen want de pizzabroodjes in de kantine kosten voortaan meer.’ Te allen tijden zorgen dat je er zelf in ieder geval beter van wordt, dat is het motto van een puber.
De praktische uitdagingen van in het bezit zijn van een puber variëren van wegbrengen en halen, overal en nergens naartoe, maar ook het lastminute regelen van regenpakken, overhoringen Engels, plakken van banden en het blokkeren van internetbundels. Eigenlijk gaan deze praktische uitdagingen bijna altijd gepaard met emotionele chantage zoals de bekende ‘ja maar iedereen uit mijn klas mag dat!’ en ‘ik wil een andere moeder/meer zakgeld/meer internet/een elektrische fiets/nieuwe voetbalschoenen/géén Hello Fresh.’
Het maakt geen reet uit eigenlijk, ze willen per definitie niet wat jij wil. En alles wat jij niet wil, je raadt het al; dat willen zij.
Ik hoop dat ik er minimaal één moeder mee geruststel.
Enfin, het liefst schreef ik een blog over pubers, maar in verband met aardrijkskundehuiswerk is dat onmogelijk. Ik kan er nog wel een tip en wat bemoedigende woorden ingooien op de hoop dat ik er minimaal één moeder mee geruststel:
- Ze zijn allemaal hetzelfde
- Dit gaat voorbij
- Oordeel niet
- Beweeg mee
Doe er je voordeel mee, en blijven ademen, ook al ergert de puber zich aan jouw manier van ademhalen, tóch blijven doen lieve moeders.
Wil je nog meer tips over pubers? Dan is ons boek Snap dat dan wel handig!
Elsbeth schreef samen met jongerenexpert (en haar man) Henno Oldenbeuving het boek Snap dat dan! Een boek over het puberbrein en over hoe je pubers motiveert. Maar vooral ook over pubers in de huidige maatschappij. Want de wereld is niet meer hetzelfde als toen wij opgroeiden. Sterker nog, de wereld is nog nooit zo snel veranderd als in de afgelopen tien jaar. Van prestatiedruk tot Andrew Tate, van Snapchat tot klimaatverandering. Met Snap dat dan! leer je kind zien in het licht van de huidige maatschappelijke ontwikkelingen.
En hoe bespreek je dit soort dingen met je adolescent? Hoe houd je goed contact? Hoe motiveer je hem of haar? Dat komt óók uitgebreid aan bod in Snap dat dan! In het laatste deel, de toolbox, vind je praktische tips, onder andere in het hoofdstuk: De kracht van goede verbinding, zorg dat je ze echt ziet en Motivatie: zo krijg je ze (misschien) in beweging
Snap dat dan! is in de boekwinkel te koop of hier online bij bol.com.
Geen reacties