Ik zet m’n zonnebril op en neem een hap van mijn broodje brie. Zachtjes duw ik tegen de kinderwagen die voor me staat. Ik weet niet of de vlinders die ik in m’n buik voel daar zitten door het mooie weer, het uitzicht op de Limburgse heuvels, de man die naast me zit of de baby in de wagen. Of een combi van alles.
‘Lukt het jou een beetje thuis met die kleine, nu je man weer werkt?’ vroeg mijn tante vorige week. ‘Ja hoor,’ zei ik toen resoluut. ‘Ik weet m’n draai goed te vinden. De ene dag een afspraak met een vriendin, de andere dag lekker wandelen met de kinderwagen, soms een beetje shoppen… Ik vermaak me wel!’
Maar nu het weekend is en we met z’n drieën door het Limburgse heuvelland wandelen, geniet ik toch extra. Wij kunnen dit echt goed met zijn drietjes: tot tien uur uitslapen, waarna we nog een uurtje in bed blijven, met ons eigen kleine mensje tussen ons in. Luisterend naar zijn lachjes en geluidjes. En koken, wat is dat? We eten, wederom de hele dag, buiten de deur. Terwijl ik nog een hap neem van mijn ciabatta bedenk ik me dat dit dus maar twee dagen per week kan.
Als we ’s avonds thuiskomen grijpt het gewoontedier in mij het brood en beleg uit de koelkast en slaat aan het smeren. Ik maak zowel ontbijt als lunch klaar voor mijn man voor morgen. Kan hij tenminste een paar minuten langer blijven liggen voordat ie naar z’n werk vertrekt. Terwijl ik de eerste twee broodjes in zakjes stop krijg ik een back to reality gevoel zoals ik dat ook na de zomervakantie vaak heb. Wanneer kunnen we nu dan weer verder oefenen met nieuw-gezin-zijn? Straks herkent onze zoon aan het einde van de week z’n vader niet eens meer…
Ik pak de laatste boterham en vraag me af wat ik erop zal doen. In de koelkast zie ik nog een stukje brie. Ik verdeel het over het brood, ik slik, de boterham wordt wazig. Vanaf morgen weer vijf dagen met baby zonder de ‘man des huizes’. Ik knoop de broodzakjes dicht en plof naast mijn man op de bank. Ik slik nog een keer, ik doe zo normaal mogelijk. Ik red het allemaal wel alleen morgen. Maar ik vind er mooi niks aan en vraag hem: ‘Kun je morgen geen vrij nemen?’
Geen reacties