Schemergebied

Michelle is getrouwd met Marcel en moeder van Amber (bijna 10) en Nova (5).

‘De BSO is saai, mag ik er af?’ vraagt Amber als ik haar een nachtkus geef.
‘Daar moet ik even over nadenken lieverd,’ zeg ik haar eerlijk.
‘Ja, maar Julia gaat er ook af.’

Dat laatste maakt me zenuwachtig. Want tot nu toe heb ik, als ze de saaiheid van de BSO met me deelde, altijd het argument gebruikt dat haar vriendin Julia die -na het vertrek van al haar andere vriendinnen- er op een van haar BSO-dagen tenminste ook nog was.

Amber gaat sinds de kleuterklas naar de naschoolse opvang

Amber gaat sinds de kleuterklas naar de naschoolse opvang, net als veel van haar vriendinnen. Het was altijd hartstikke gezellig, maar inmiddels is ze een van de oudste kinderen, zijn veel vriendinnen er -door thuiswerkende ouders en opa’s en oma’s in de buurt- af, en voelt ze zich veel te groot voor opvang. Wat ik begrijp, want ze is een meid van bijna tien, die alleen naar school en vriendinnen fietst, en af en toe alleen thuisblijft als wij snel een boodschap doen. Ze zou ook na school heus alleen naar huis kunnen fietsen en ze zou haar huissleutel echt niet (elke keer) vergeten. Thuis weet ze de weg naar de koelkast , en ik weet ook zeker dat er afspraken over huiswerk en eindeloos telefoongebruik met haar te maken zijn.

Maar dat geloof wordt overschreven door de horrorbeelden in mijn hoofd. Want áls er wat gebeurt -waarbij ik dat ‘wat’ niet eens wil opschrijven- dan zit er een klein meisje van nog geen tien, uren alleen thuis terwijl haar ouders een half uur rijden verderop met vieze automatenkoffie in een of ander stom overleg zitten. Want een klein meisje, dat is ze ook. Deze leeftijd voelt voor mij als een soort schemergebied tussen basisschool-ukkie en middelbare school-puber: zelfstandig, maar nog oh zo kwetsbaar.

Die avond bespreken Marcel en ik onze mogelijke thuiswerkopties

Maar wellicht is dit het teken dat ik onze baby, en mijn horrorbeelden, los moet laten. Die avond bespreken Marcel en ik daarom onze mogelijke thuiswerkopties en waar we eventueel wat huissleutels bij kunnen laten maken.

De volgende dag haal ik Amber van de BSO. Ze is druk aan het knutselen met Julia.
‘Ha Juul, Amber vertelde dat je van de BSO gaat?’ vraag ik nadat ik Amber een knuffel heb gegeven.
‘Ja dat dacht ik, maar nu nog niet. Ik weet ook niet wanneer wel,’ zegt ze.
‘Aha,’ reageer ik zo neutraal mogelijk, terwijl er een heel zwaar gewicht van mijn gespannen schouders valt.